Noud Schoenaker speelde een solide Europees kampioenschap met Jong Oranje Heren. Na het ook voor hem persoonlijk teleurstellende WK in India in december besloot de aanvaller wat meer plezier te maken op het veld. Deze strategie betaalde zich uit. Hij speelde sterk, haalde corners voor zijn ploeg en pikte zijn doelpuntjes mee. In de finale opende de speler van Den Bosch de score. Zijn toernooi eindigde echter voortijdig. Hij moest de wedstrijd plots staken door ziekte.
‘Ik zag het helemaal niet aankomen’, vertelt Schoenaker enkele dagen later. ‘Ik voel me goed, we hadden lekker geluncht en ik begon fel aan de wedstrijd.’ Vijf minuten na zijn intrede scoorde hij al de 1-0 voor Nederland, de enige goal in het eerste kwart. Het tweede kwartier mocht hij beginnen, maar direct bij de eerste sprint voelde hij al iets omhoog komen. Schoenaker liet zich wisselen voor Boris Burkhardt. ‘Bas (van der Pol, red.) de fysio zag dat het niet goed met me ging en adviseerde me even naar de wc te gaan. Halverwege daarnaartoe stond ik al te kotsen.’
Schoenaker keek het nog even aan van achter de dug-out, misschien had hij toch last van de spanning. Zijn lichamelijke situatie werd echter alleen maar vervelender. Inmiddels was Morris de Vilder van het veld gekomen met dezelfde symptomen en had ook coach Alexander Cox een sprint naar een prullenbak getrokken om te braken. Schoenaker: ‘Morris en ik hebben het slot van de wedstrijd in het clubhuis gezeten met de toernooiarts. Ik was heel duizelig en kreeg geen zuurstof en werd daardoor wat paniekerig. Van de 2-2 van België of van de shoot-outs heb ik nauwelijks iets meegekregen. Pas daarna kwam de ambulance en konden we naar het ziekenhuis.’
Medaille in het hotel
Tot 23.00 uur lagen Schoenaker, De Vilder en Hidde Brink, die vlak voor de ceremonie het ook te kwaad kreeg, met twee infusen in hun armen in een Spaans ziekenhuisbed. Daarna mochten ze terug naar hotel. Daar ontving de ziekenboeg hun medaille van aanvoerder Lars Balk. Terwijl de andere jongens het kampioenschap vierde, lag het trio in bed te slapen.
Vermoedelijk hebben de spelers en coach van JOH iets verkeerd gegeten, waardoor zij ziek werden. Terugkijkend denkt Schoenaker niet dat het voorkomen had kunnen worden. ‘Die bolognesesaus hadden we al twee keer eerder die week in het hotel gegeten en dat was prima gegaan. Waarschijnlijk zat het hem die zondag in het vlees. Er zaten wat grotere stukken gehakt in de saus en dat vind ik altijd wel lekker, dus dat ben ik niet uit de weg gegaan. Waarschijnlijk waren precies die brokken bedroven, daarom heb ik meer last gehad dan mijn teamgenoten.’
‘Met een glimlach gespeeld’
Inmiddels is een herstelde Schoenaker terug in Nederland en heeft hij een training met Den Bosch erop zitten. Met gemengde gevoelens kijkt hij terug op het EK. ‘Ik ben heel blij met de gouden medaille. Het voelt ook echt als goud, omdat ik weet dat ik mijn bijdrage heb kunnen leveren aan het team. Ik heb me niet gek laten maken door spanning en heb het hele toernooi met een glimlach gespeeld.’
‘Het is één ding dat ik de wedstrijd niet kon uitspelen. Wat het meest pijn doet is dat ik na de wedstrijd niet bij het team was. De euforische ontlading, het juichmoment, het rondje uitlopen en het vieren met de ouders, lol hebben met elkaar, dat je de medaille krijgt van iemand van de toernooiorganisatie… Je traint natuurlijk voor de finale, maar die momenten wil je ook meemaken.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.