Olivier Hortensius ging er zaterdagmiddag – lokale tijd – even bij zitten na het laatste fluitsignaal in Kuala Lumpur. Het moment waarop voor Jong Oranje de kwartfinaleplaats op het WK officieel een feit was, omdat er met 3-1 gewonnen was van Nieuw-Zeeland. Hij was kapot na weer een dag in de hitte. De blijdschap spatte niet bepaald van zijn gezicht.
Want niet zijn twee goals – waardoor hij weer de Man of the match-bokaal kreeg – of het bereiken van de knock-outfase bepaalde het humeur zaterdagmiddag bij de spits van Rotterdam. Hij baalde vooral van het spel na zijn 3-0. ‘We hadden met elkaar afgesproken dat we het beter zouden doen dan tegen België’, steekt de aanvaller van wal.
‘We begonnen ook goed in de eerste helft. Maar daarna verslapten we een beetje. Je wil op je best zijn richting de kwartfinale. En dat hebben we na rust niet laten zien. Dat gevoel overheerst. Die prijs en die twee goals is leuk, maar we willen hier als team goed staan. We lieten ons koppie hangen. Ik wil het geen ontevredenheid noemen. Maar er is wel veel ruimte voor verbetering.’
Dat is duidelijke taal. De simpele vraag borrelt natuurlijk snel op. ‘Ja, hoe komt dat dan?’, herhaalt Hortensius, zoekend naar een antwoord. ‘Het is heel makkelijk om te zeggen dat het onderschatting is. Nieuw-Zeeland stond er natuurlijk niet goed voor in de poule. En wij waren bijna zeker van de kwartfinale. Maar dat mag het niet zijn. Dat was het ook zeker niet in het begin. Binnen twintig seconden kregen we al een kans, we speelden lang best goed.’
Hortensius viert de 1-0 met Guus Jansen. Foto: Worldsportpics/Will Palmer
Zijn 1-0: bijna achteloos
Tot dus die derde treffer. Toen leek Jong Oranje een ‘we-zijn-er-al-gevoel’ te krijgen. ‘Dat zou goed kunnen. Dat zoiets er stiekem toch insluipt. 3-0, prima. Het liep lekker. Die vierde komt wel, dat gevoel. Dat is onze valkuil geweest. Daardoor glipte de wedstrijd een beetje uit onze handen. Zonde.’
Kritische noten genoeg. Maar aandacht mag er ook zonder meer zijn voor de prachtige openingsgoal van Hortensius. Hij tipte een voorzet van Luke Dommershuijzen prachtig met de rug naar het doel langs de verbouwereerde Nieuw-Zeelandse goalie. Subtiel en sierlijk. Bijna achteloos. Nonchalant, op een positieve manier.
‘Ha, ja dat klopt wel’, klinkt het bescheiden. ‘Luke en ik keken elkaar aan en de bal viel goed. Ik hoefde ‘m alleen maar te toucheren. Ik maak ze niet vaak zo. In de jeugd misschien een keertje. In de Hoofdklasse heb ik de kans daarvoor nog nooit gekregen. En als je dan zoiets probeert en ‘m dan mist…’
Dit bericht op Instagram bekijken
De overvolle koffer en veel familie op de tribune
Inmiddels is de lach weer helemaal terug op het gezicht bij de topscorer van Jong Oranje, die nu goed is voor vier treffers op dit toernooi. En ook alweer voor zijn tweede Man of the match-award. ‘Zal ik ‘m er even bijpakken?’, zegt Hortensius.
Hij zet een paar passen richting de dug-out en komt terug met een stolpje waar een bal inzit. Er is, in tegenstelling tot alle prijzen bij toernooien in India, geen geldprijs aan verbonden. ‘Helaas niet. Daar moet je speler van het toernooi voor worden. Ik weet nog niet welk plekje die prijsjes gaan krijgen. Eerst maar eens kijken hoe ik ze meeneem. Op de heenreis zat de koffer vrij vol. Misschien dat mijn moeder wat plek over heeft.’
Want Hortensius heeft, zoals zo veel spelers, ook in Kuala Lumpur steun van het thuisfront. ‘Mijn ouders zijn er. Mijn zus, broer, schoonzus. Kijk, daar zitten ze, bovenin de tribune. Ze zwaaien nu. Supervet dat ze hier helemaal heen zijn gekomen.’ Hij kijkt even langs naar het vak met Nederlandse supporters. Een stuk of zestig zijn het wel bij elkaar. Een oranje-zee, die het slecht gevulde stadion wat kleur geeft. De jongste fans krijgen een krabbel van de kersverse kwartfinalisten. En Hortensius, die geniet. ‘Prachtig toch, dit?’
De tweede man-of-the-match-bal van Hortensius. Foto: Worldsportpics/Will Palmer
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.