Ze hebben het voor elkaar gekregen. De Jong Oranje Dames zijn zaterdagnacht voor de derde keer op rij wereldkampioen geworden. In de finale van het WK onder 21 Jaar in Santiago won Nederland van Argentinië: 2-1. Voor rust nam Jong Oranje een voorsprong via Ivy Tellier en Guusje Moes. Na de goal van Argentinië werd het nog bloedspannend.
‘Later, als groter ben. Weet ik wie ik ben. Woo-hoo-woo…Woo-hoo-woo.’
Hun teamlied knalde zaterdag door het Estadio Claudio Schüler. Alle speelsters van Jong Oranje brulden de Bløf-klassieker keihard mee. Het stadion was van hen. Zij waren de baas. Hingen feestend, knuffelen en dansend over elkaar heen.
Feestend gingen ze de Chileense nacht in. Ongetwijfeld op weg naar de oergezellige straatjes van Providencia en Bellavista, waar de bierkraan nooit dicht gaat. In de finale zette Jong Oranje een kroon op een bewogen toernooi. Eentje die geruisloos verliep, tot de laatste poulewedstrijd. Die werd weliswaar – net als de eerste twee – heel dik gewonnen, maar Nederland raakte daar wel Lieve Wijckmans kwijt.
Foto: Worldsportpics/Rodrigo Jaramillo
De klassieker met lichtblauwe tribunes
De spits liep een schouderblessure op en werd vervangen door Katerina Langedijk, die de kwart- en halve finale speelde. De eindstrijd ging echter aan de spits van Amsterdam voorbij, omdat ze in aanloop naar de finale ziek werd. Daardoor schoof Babs Reijnen, de andere reserve van Jong Oranje, door naar de wedstrijdselectie. Een bizar en bijzonder WK-debuut voor het talent van Den Bosch, die wél alle wedstrijden op het afgelopen EK-21 speelde.
Qua uitslagen ging het tot de halve finale van een leien dakje. Maar na 39 (!) goals in de eerste vier duels, was de halve finale opeens een verrassend zwaar examen tegen België. Dat was minstens zo goed als Nederland, maar keepster Phileine Hazen trok Jong Oranje door de shoot-outs. Daardoor stonden ze dus in de finale. Een droomfinale, tegen Argentinië. En een echte klassieker: vier van de laatste vijf finales op een jeugd-WK gingen tussen La Leoncitas en Nederland.
Het was vooraf al een beetje voorspeld. Santiago zou overspoeld worden met Argentijnse fans. De Chileense hoofdstad ligt maar op een paar uur rijden van Argentinië. Het stadion kleurde zaterdag dan ook vooral lichtblauw en al die fans maakten tijdens het volkslied al een hele hoop kabaal. Die branie namen de Argentijnse speelsters over. Jong Oranje werd in de beginfase in de verdediging gedrukt, zonder dat er echt groot gevaar ontstond.
Foto: Worldsportpics/Rodrigo Jaramillo
Binnen drie minuten 2-0
De eerste échte kans was voor Nederland, waar een schotje van Guusje Moes leidde tot een strafcorner. Met Imke Verstraeten en Noor van den Nieuwenhof op de kop koos Jong Oranje voor een variant, die door Iris de Kemp op de voeten van Kaat Walhof werd getipt. Bekomen van die eerste Argentijnse bluf-golf, ging Jong Oranje steeds beter spelen.
Nederland werd dominanter. Kwam steeds vaker in de cirkel van Argentinië en kreeg binnen twee minuten drie corners. De laatste van die serie leverde een goal op. Een variant die speciaal voor vandaag was bewaard. Een geheim project, dat op geen enkele videoschijf stond. Van sleper Van den Nieuwenhof ging de bal terug naar aangever Maud van den Heuvel. Zij legde breed op de ingelopen Ivy Tellier die Jong Oranje na 25 minuten op een terechte voorsprong bracht, 1-0.
De titelhouder had Argentinië bij de keel en kneep keihard door. Drie minuten na de openingsgoal viel namelijk de 2-0, via Guusje Moes. Zij profiteerde van paniekerig uitverdedigen van Argentinië. Sam Luttmer onderschepte de bal op de 23-meterlijn en bediende de Brabantse spits, die raak tipte. Er was zo vlak voor de rust geen vuiltje aan de blauwe Chileense hemel. En toch werd het nog spannend.
Foto: Worldsportpics/Rodrigo Jaramillo
Jong Oranje piept en kraakt, maar houdt stand
Dat kwam door een typisch geval van Argentijnse grilligheid. De pieken in dalen bij de Zuid-Amerikanen liggen in een wedstrijd altijd ver uit elkaar. Want hoe gedwee de Argentijnen hun twee tegengoals incasseerden, zo strijdbaar en levendig waren ze in het derde kwart. Ze kregen na de 2-0 drie corners. En net als bij Jong Oranje, leverden ook hun laatste corners van die reeks een goal op. Het was Lara Casas, een van de twee slepers op de cirkelrand, die Phileine Hazen klopte.
Uiteraard een aanloop voor een bloedspannend laatste kwart. De Argentijnse druk nam toe en Nederland werd net als in de beginfase achteruit gedrukt. De ballen stuiterden net wat vaker van de Nederlandse sticks en er kwamen nog twee corners, waar Jong Oranje met de schrik vrijkwam. Steeds vaker gingen de blikken van het goedgevulde Oranje-vak naar de klok. Elke balverovering werd gevierd als een overwinning. Tien minuten voor tijd was daar het volgende juichmoment, toen Argentinië z’n videoreferral verloor. Ook fysiek gooiden de Zuid-Amerikanen alles in de strijd en werden er keiharde beuken uitgedeeld aan doelpuntenmakers Moes en Tellier.
In die hectische slotfase hield Jong Oranje het hoofd koel. Ze werden net als tegen België tot het uiterste getest. Nu speelde Nederland ook nog tegen de twaalfde Argentijnse man, die zich ook vaak met het spel bemoeide. Tellier moest met groen naar de kant. Argentinië haalde zijn keeper eruit. Het piepte en kraakte bij Nederland. Maar het liep allemaal goed af. Na een heleboel nagelbijtende minuten kwamen het verlossende fluitsignaal. Jong Oranje is weer de beste van de wereld bij de dames. Op een toernooi waarin deze lichting niet alleen liet zien dat ze heel goed kunnen hockeyen, maar ook enorm kunnen knokken.
Nederland – Argentinië 2-1 (2-0)
’25 1-0 Ivy Tellier (sc)
’28 2-0 Guusje Moes
’38 2-1 Lara Casas (sc)
Individuele prijzen:
Beste speler WK-21: Noor van den Nieuwenhof
Topscorers: Noor van den Nieuwenhof, Iris de Kemp, Lihan Wang (China)
Beste keeper: Maité Bussels (België)
FIH Wereldtalent van het Jaar: Milagros Alastra (Argentinië)
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.