Jong Oranje-terriër Wolfert: ‘Finale is een droom die uitkomt’

Twee dagen voor de finale zitten er minstens vijftien pleisters op haar gezicht. Rondom haar oog is het knalpaars. Maar geen haar op haar hoofd die eraan dacht dat ze vandaag niet in de WK onder 21-finale zou staan met Nederland. Fleur Wolfert, de terriër van Jong Oranje, treft om 23.15 uur in Santiago met haar teamgenoten Argentinië. ‘Ik heb best een hoge pijngrens.’

Eigenlijk hadden we Wolfert woensdag na de halve finale tegen België al even willen spreken. Maar toen moest ze direct na afloop toch nog even met teamarts Michelle van der Pols mee. Ze was net boven haar wenkbrauw geraakt. Dat plekje was tijdens de wedstrijd provisorisch geplakt, maar daar sijpelde nog wat bloed doorheen. Bovendien wilde ze heel graag even langs haar ouders, die op de tribune zaten toen het gebeurde. ‘Want die maken zich vast ontzettende zorgen. Ik kreeg ook veel appjes. Het zag er best heftig uit, hè?’

Dat klopt. Die zorgen waren wel begrijpelijk. In de slotfase tegen de Belgen kreeg de middenvelder van Kampong van dichtbij een keiharde backhandpass tegen haar wenkbrauw. Het bloed stroomde langs haar gezicht. Een akelige aanblik, waar iedereen in het stadion even stil van werd. Wolfert moest naar de kant, maar kwam tot ieders verrassing een paar minuten later gewoon weer terug. ‘Dat kon best. Toen het wat was schoongemaakt en een beetje dicht zat, wilde ik heel graag weer,’ vertelt ze in het spelershotel. 

Wolfert knielt naar de grond nadat ze geraakt is. Foto: Worldsportpics/Rodrigo Jaramillo

Een echte karakterhockeyer

Wolfert praatte er nuchter over. ‘Het was best een flinke snee. Een centimeter of vier, denk ik. Maar het is daarna eigenlijk heel goed gegaan. Ik ben hard geraakt, maar ik heb geen hoofdpijn. Ben ook niet duizelig geweest. Er is dus ook geen sprake van een hersenschudding. Dat was al heel belangrijk om zaterdag mee te kunnen doen.’

Ze had wel een andere uitdaging. ‘We moeten zorgen dat de zwelling een beetje weggaat bij mijn oog. Daarom heb ik al die pleisters ook. Die zijn er alleen voor om mijn gezicht strak te trekken. Als het daar wel dik wordt, kan mijn oog wat dicht komen te zitten. En dat is natuurlijk niet handig richting de finale.’

Het is een ongelukje dat ergens ook wel past bij karakterhockeyer Wolfert. Een speelster die vuil werk opknappen hoog op haar takenlijst heeft staan. Ze gaat altijd mee met haar eigen man én met die van haar teamgenoten. Wolfert zit laag, om overal een stick tussen te steken. Een beetje de jonge variant van Margot van Geffen, die voormalige stofzuiger bij het grote Nederlands elftal. Vegen, sjouwen en bikkelen. De terriër van Jong Oranje. 

De ijszak mocht niet baten, de middenvelder moest tegen België naar de kant. Foto: Worldsportpics/Rodrigo Jaramillo

‘Ik moet het wel vooral hebben van inzet en vechtlust’, zegt Wolfert. ‘Ik ben niet de meest technische speler. Ik scoor niet zo vaak. Ik kom ook meestal niet op plekken waar dat nodig is, haha. Maar je zal me één ding altijd zien doen: heel hard werken. Ik houd ook niet van opgeven. En ik heb best een hoge pijngrens. Die wond vond ik helemaal niet zo erg. Ik vond het veel erger dat ik een paar minuten niet mee kon doen. ‘

Verder en slimmer dan op het EK van 2024

Die harde werker was een jaar geleden op het EK in Terrassa nog reserve. ‘Nu zijn onze reserves meegegaan naar het toernooi. Dat was in Spanje niet zo. Ik zat gewoon thuis. Dat was natuurlijk heel gek. Door die rol, merkte ik nog beter wat ik miste. Het maakte mij alleen maar nog gemotiveerder om er dit toernooi wel te staan. Ik besef daardoor extra goed hoe mooi het is om hier te zijn.’ 

Ze is niet iets heel anders gaan doen dan anderhalf jaar geleden. ‘Ik ben verder. Maak wel betere keuzes, denk ik. Hockey iets slimmer’, peinst Wolfert. ‘Bij dat EK kwam ik net uit de A’tjes. Ging ik net op kamers in Utrecht. Inmiddels zit ik nu twee seizoenen bij Kampong. Voelt het normaal dat ik op mezelf woon en studeer. Mentaal en fysiek ben ik veel verder. Misschien had ik gewoon nog wat tijd nodig om dat toernooiniveau te halen.’

Vlak voor het volkslied, geheel links op de foto. Foto: Worldsportpics/Rodrigo Jaramillo

Een oproep aan de Nederlandse fans

Dat mag ze zaterdag laten zien in de finale tegen Argentinië. Een tegenstander waar vechtlust ook in de poriën zit. ‘Ik vind het schitterend om tegen de Argentijnen te spelen. Hun passie is prachtig. Tegen België en Duitsland heb ik elke jaar wel gespeeld, ook met de andere nationale jeugdteams. Maar Argentinië kom je alleen op een WK tegen. En dan nu ook nog in de finale. Is toch wel een beetje een droom die uitkomt. Zeker als we ‘m winnen, natuurlijk.’ 

Wolfert kent de verhalen. Het wordt vast een gekkenhuis, waarin bijna alle 3200 stoeltjes worden opgeëist door fans van Argentinië. Santiago ligt op minder dan vier uur rijden van de Argentijnse metropool Mendoza. ‘Ik denk dat onze supporters extra hun best moeten doen. ‘Laat je maar wat meer horen’, heb ik tegen mijn ouders gezegd. Neem het op de tribune qua volume maar op tegen de Argentijnen. Dan doen wij het op het veld.’