HGC-coach Yara Casteleijn: ‘Dit is hartverscheurend’

De beelden bij HGC na de nederlaag tegen degradatieconcurrent Victoria (1-0) vrijdagavond spraken boekdelen. Lisa Lejeune viel in de armen van teamgenote en talent Feline Engelkes. Routinier Karlijn Scheepens vond steun langs de kant, bij supporters achter de boarding. Vrijwel het hele team had tranen in de ogen. Met nog zes wedstrijden te gaan, leken de speelsters van de geplaagde ploeg de handdoek te werpen.

‘Tijdens het seizoen zal ik nooit zeggen dat het klaar is. Maar de tranen die net vloeiden, zeggen denk ik genoeg’, zei coach Yara Casteleijn, nadat de speelsters hun doorweekte ogen hadden droog geveegd en plichtmatig en met lood in hun schoenen aan het uitlooprondje waren begonnen. Daarin werden ze door het meegereisde publiek voorzichtig getrakteerd op een zacht, bemoedigend applausje.

Lisa Lejeune (links) houdt het niet droog en wordt getroost door talent Feline Engelkes. Foto: Bart Scheulderman

We stonden anders op het veld dan tijdens de eerste seizoenshelft. We stonden nu als team te hockeyen. HGC-coach Yara Casteleijn

Drie maanden lang, sinds het einde van de eerste seizoenshelft, stond de datum 7 maart rood omcirkeld in de agenda van HGC. Omdat voor de winterstop al twee keer van concurrent Bloemendaal verloren was, leefde binnen het team sterk het gevoel dat deze wedstrijd hun laatste kans was. Met het mes op de keel moest hoe dan ook gewonnen worden. Dan werd de achterstand op Victoria verkleind tot twee punten en lag de degradatiestrijd weer helemaal open. Door assistent Ewout Buijs na het zaalseizoen te vervangen voor Bram Lomans, gaf het bestuur nog eens een extra signaal af.

‘In de winterstop zijn we heel eerlijk naar elkaar geweest. We hebben bepaalde dingen uitgesproken en daar zijn harde, eerlijke en kwetsbare woorden bij gevallen. Die meiden hebben tegen elkaar gezegd hoe ze zich voelden en hoe ze de eerste competitiehelft ervaren hebben’, vertelde Casteleijn. ‘Dat was nodig ook, om samen tot de kern te komen. Dat is uiteindelijk de basis voor de tweede seizoenshelft geweest. We stonden vandaag anders op het veld dan tijdens de eerste seizoenshelft. We stonden nu als team te hockeyen.’

De verslagenheid is groot bij HGC na de nederlaag tegen Victoria. Foto: Bart Scheulderman

‘De beste ploeg heeft verloren’

De zenuwen die het spelen van dit zogenoemde zespuntenduel met zich meebracht, verlamden de uiterst jonge, nog puntloze ploeg uit Wassenaar allerminst. Sterker nog, HGC speelde een van de beste wedstrijden van het seizoen. Ondanks de tegenslag die de hekkensluiter na vijftien minuten hockeyen te verwerken kreeg toen Victoria via Sabine van den Eijnden op 1-0 voorsprong kwam, weigerde HGC zich neer te leggen bij een nederlaag. Met een paar mooie combinaties dwars door de verdediging heen kreeg het team van Casteleijn genoeg kansen om de 1-1 te maken. Ondertussen voorkwam keepster Anke van Goudoever meerdere keren met schitterende reddingen de 2-0. Casteleijn, lachend: ‘Bij één van de schoten die ze tegenhield, brak ze haar helm bijna. Ze was waanzinnig.’

Dat er na een meeslepende degradatiestrijd 1-0 op het scorebord stond in plaats van 1-3, was volgens de jonge HGC-coach de belangrijkste bron van de emotionele taferelen op het veld. ‘Voor mij is de conclusie van deze wedstrijd dat de beste ploeg verloren heeft. Als je alles gegeven hebt en je niet krijgt wat je verdient, levert dat als speelster zoveel woede en onbegrip op’, zei ze. ‘Maar alle complimenten voor Victoria. Wij hebben onze kansen niet afgemaakt. Zij wel.’

Ondanks de zestien nederlagen op rij speelt Isis van Loon (17) zich het hele seizoen al in de kijker. Foto: Bart Scheulderman

‘Hoe hard ik ook schreeuwde, die bal ging er gewoon niet in’

Door haar speelsters bemoedigende woorden in te spreken, probeerde Casteleijn haar team na de zestiende nederlaag op rij bij elkaar te rapen en troost te bieden. ‘Het was hartverscheurend om hun tranen te zien. Voor die meiden vind ik het het ergst. Ik had het hen zó gegund. Ze hebben gestreden voor elke meter. Daar lag het niet aan. We hebben laten zien dat we nooit opgeven. Daar ben ik trots op. Maar hoe hard ik ook schreeuwde, die bal ging er gewoon niet in.’

Wat nu, is de vraag die rest. Met Hurley, Pinoké, Oranje-Rood, hdm, Den Bosch en Laren voor de boeg, staat HGC voor de onmogelijke taak om drie overwinningen uit het vuur te slepen. ‘Richting de komende wedstrijden moeten we onze pijlers dusdanig insteken dat we aan het eind van de competitie toch tevreden op het seizoen terug kunnen kijken’, antwoordde Casteleijn. ‘Maar dat zal nu wel anders zijn dan een paar weken terug.’

Lees ook

• Uit het archief: Had HGC de lijdensweg van het vrouwenteam kunnen voorkomen?