Alexander Hendrickx: van schuchtere jongen tot speler van wereldformaat

Alexander Hendrickx is in Tokio uitgegroeid tot de onbetwiste ster van de Red Lions. De 27-jarige Belg imponeert tijdens de Olympische Spelen met zijn strafcorner. Met een duizelingwekkende snelheid jaagt hij in het Oi Hockey Stadium de ene na de andere corner in het doel. De teller staat op dit moment op veertien doelpunten, waarvan twaalf vanaf kopcirkel. Wie is Alexander Hendrickx en wat maakt zijn corner zo goed? We vroegen het aan zijn clubcoach Jesse Mahieu en strafcornergoeroe Toon Siepman.

Mahieu verwelkomde Hendrickx zo’n drie jaar geleden bij Pinoké. De club uit het Amsterdamse Bos had vernomen dat de verdediger openstond voor een overgang naar Nederland en handelde slagvaardig. ‘We zaten dat seizoen wel in de penarie, want we speelden play-outs. Alex wilde komen op de voorwaarde dat Pinoké in de Hoofdklasse zou blijven. Gelukkig deden we dat en kwam hij naar Pinoké’, begint Mahieu.

Begonnen bij Royal Antwerp

In eigen land begon Hendrickx op jonge leeftijd te hockeyen bij Royal Antwerp, de club die praktisch in de achtertuin lag van het gezin. Vervolgens maakte hij de overstap naar topclub KHC Dragons waar hij drie seizoenen speelde. Als 22-jarige mocht hij met de nationale ploeg mee naar de Spelen in Rio in 2016, maar vervulde hij de rol van reserve.

Alexander Hendrickx neemt een strafcorner tijdens de halve finale van het olympisch toernooi tegen India. Foto: Koen Suyk

‘Bij de Belgische nationale ploeg had hij het op dat moment nog niet helemaal gemaakt’, schetst Mahieu de situatie van de komst van Hendrickx naar Pinoké. ‘Hij had Loïck Luypaert en Tom Boon voor zich als strafcornerschutters en bij Antwerp en Dragons speelde hij vooral in het kielzog van andere spelers.’

Ambitieus

Mahieu merkte in de gesprekken met Hendrickx direct dat de ambitie van de verdediger verder reikte dan alleen meehockeyen. ‘Hij stond voornamelijk linksachter, maar hij wilde in de as spelen, de leiding nemen en belangrijk zijn in de opbouw. Hij wilde beslissend zijn voor de ploeg en dat dan ook gaan regelen.’

Dat bewees Hendrickx meteen in een oefenwedstrijd tijdens de voorbereiding. Op een vrijdagavond speelde Pinoké een slechte wedstrijd op Stichtsche. De ploeg stond achter, maar met een velddoelpunt maakte Hendrickx gelijk. ‘Daar stond de Alex op zoals we die nu kennen. Een speler met de wil om te winnen en dat voor elkaar zien te krijgen.’

Van een schuchtere jongen, die in eerste instantie op de achtergrond bleef en de kat uit de boom keek, ontwikkelde Hendrickx zich bij Pinoké tot een van de leiders van de ploeg. Een speler die een belangrijke rol speelt in de opbouw en met zijn doelpunten beslissend is.

Alexander Hendrickx wordt gefeliciteerd door zijn Belgische ploeggenoten na zijn doelpunt in de halve finale van het olympisch toernooi tegen India. Foto: Koen Suyk

Zelfvertrouwen

‘Hij neemt de ploeg op sleeptouw. Dat leiderschap zat altijd in hem en nu hij langer bij de groep is, voelt hij zich op zijn plek. In het begin was hij nog weleens bezig met de tegenstander of de scheidsrechter, maar nu is hij meer met de ploeg bezig. Als mens is hij niet veranderd. Hij is wel een persoon geworden met meer zelfvertrouwen.’

In het kielzog van de ontwikkeling als speler werkte Hendrickx aan zijn strafcorner. ‘We wisten wel dat hij een goede corner had, maar het was nog niet constant. Sindsdien is hij steeds beslissender geworden’, zegt Mahieu.

Hendrickx is inmiddels bij België in de hiërarchie Luypaert en Boon gepasseerd. Bij elk toernooi waar de Belgen met goud aan de haal gingen, was Hendrickx (gedeeld) topschutter: WK 2018, EK 2019 en Pro League 2020-2021. Ook kroonde hij zich afgelopen seizoen met 21 treffers tot topscorer van de Tulp Hoofdklasse.

Snelheid

Strafcornergoeroe Toon Siepman trainde zo’n vier, vijf jaar met de jonge Hendrickx. ‘We hebben aandacht besteed aan het doordraaien aan het einde van de sleep.’ Siepman wijst daarbij op het kogelstoten. ‘De techniek bij het kogelstoten is veranderd. Eerst was het een sleep en een duw, maar nu draaien de atleten rond. Ze kunnen meer snelheid genereren. Bij het golfen zie je nu ook dat het meer draait op maximale snelheid dan op nauwkeurigheid.’

Alexander Hendrickx juicht nadat hij heeft gescoord in de halve finale tegen India op het olympisch toernooi. Foto: Koen Suyk

Die snelheid is ook de crux in de strafcorner van Hendrickx. Met snelheden tot 120 kilometer per uur vuurt hij zijn kanonskogels af op het vijandelijke doel. ‘Hij richt zich op de kant van de keeper en pusht zo hard mogelijk tussen de keeper en de lijnstop in. Als je blijft scoren dan worden de keepers en spelers bang en dat versterkt het zelfvertrouwen.’

De afgelopen vijf jaar heeft Hendrickx, die vrijdag zijn 28ste verjaardag viert, zich van schuchtere jongen ontwikkeld tot een speler van wereldformaat. Toch denkt Mahieu dat Hendrickx nog beter kan worden. ‘Hij is zeker nog niet uitgeleerd en dat moet ook het doel zijn de komende drie, vier, vijf jaar. Als cornerschutter verlies je op een gegeven moment de explosiviteit, maar als ik mijn hand op zijn schouder leg, voelt dat aan als een brok graniet. Daar zit nog genoeg explosiviteit in om nog een tijdje door te gaan.’

Gin-tonic

Dan is er nog de anekdote dat Hendrickx zijn ploeggenoten van Pinoké op een gin-tonic trakteert als hij een door hen versierde strafcorner verzilvert. Als Hendrickx die belofte ook bij België heeft gedaan, wordt het in Tokio een gepeperde drankrekening. ‘Als ze goud winnen dan zal de rekening ook niet veel uitmaken’, lacht Mahieu.