Albers: ‘Ik wilde Alyson laten zien dat ze niet om me heen kan’

Met een assist en een paar sterke dribbels kreeg international Felice Albers (21) meteen de schijnwerpers op zich gericht tijdens haar EK-debuut zaterdagmiddag tegen Ierland (4-0 winst). De boomlange aanvaller doorstond de vuurdoop tegen de relatief zwakke tegenstander, anderhalve maand voor het begin van de Olympische Spelen in Tokio.

Eigenlijk zou ieder mens een vleugje van Felice Albers in zich moeten hebben. Als ze na de wedstrijd tegen Ierland terugblikt op het goed-nieuws-belletje van bondscoach Alyson Annan afgelopen maandag, doet ze dat met het aanstekelijke enthousiasme van een hond die na een hele dag binnen zitten eindelijk wordt uitgelaten. ‘Ik was zo ontzettend blij toen ik het hoorde dat ik spontaan een vreugdedansje heb gedaan. Echt, ik heb een sprongetje in de lucht gemaakt’, zegt ze stralend, en als je goed naar haar luistert, hoor je dat ze het meent.

Niet voor het eerst dit seizoen speelde Albers zaterdag een goede wedstrijd. Ook in clubverband liet ze zich gelden. Vooral in de verloren play-offfinale tegen Den Bosch solliciteerde ze naar een plek in de EK-selectie.

‘De play-offs zijn natuurlijk een goede graadmeter omdat het wedstrijden van hoog niveau zijn waarin je bovendien onder druk speelt. Je weet dat Alyson daar extra naar kijkt. Maar je moet het ook tijdens trainingen en in andere wedstrijden laten zien. Ik vind dat ik een goed seizoen heb gedraaid waarin ik stappen heb gezet. Ik wilde Alyson laten zien dat ze niet om me heen kan. Het waren spannende weken en ik ben blij dat ik hier mag staan. Ik zie het als beloning voor al het harde werk van de laatste tijd, maar de knop is inmiddels wel om. Ik wil niet alleen genieten, ik wil ook goed spelen.’

Felice Albers feliciteert Laurien Leurink nadat ze haar een assist gegeven. Foto: Willem Vernes

Niet geselecteerd tegen België

Afgelopen zondag waren de vooruitzichten van Albers iets minder positief. In de Pro League-wedstrijd tegen België, de generale repetitie voor het EK, bleef de snelle vleugelspeelster van Amsterdam ondanks de vele blessuregevallen van Oranje aan de kant zitten. De stilte die in het interview valt wanneer de vraag luidt of dat voor haar een tegenvaller was met het oog op de EK-selectie, is veelzeggend.

‘Ja en nee’, antwoordt ze uiteindelijk, na een stilte van een paar seconden. ‘Natuurlijk wilde ik die wedstrijd graag spelen. Ik kan zelf ook rekenen. Je weet dat het EK anders misschien een lastig verhaal wordt. Maar van Alyson heb ik een goede uitleg gekregen waarom ik niet speelde. Ze wilde ook graag andere meiden aan het werk zien. Bovendien heb ik altijd vertrouwen in mezelf gehad. Het feit dat ik die ene wedstrijd tegen België heb gemist, maakt me nu niet meer uit. Ik speel gewoon het EK!’

De Oranje Dames juichen na de 4-0 van Laurien Leurink. Foto: Willem Vernes

Ik moet het eerst maar eens op het EK laten zien. Of ik wel of niet naar Tokio ga, komt daarna wel.

In tegenstelling tot bij Amsterdam speelt Albers bij het Nederlands team niet op het middenveld, maar in de aanval. In plaats van de bal met haar lange passen richting de cirkel te brengen, wordt er nu van haar verwacht dat ze doelpunten maakt of assists geeft.

Het ging haar zaterdagmiddag goed af. De wedstrijd was veertien minuten onderweg toen Albers op de rechterflank de achterlijn haalde, twee verdedigers passeerde en Laurien Leurink bediende, die de 2-0 maakte. Later in de wedstrijd onderscheidde Albers zich met paar sterke dribbels. Halverwege het derde kwart had ze moeten scoren, vindt ze zelf ook, maar haar schot was te slap en daarmee een prooi voor keepster Ayeisha McFerran.

Albers schiet in de lach wanneer tot slot dat ene, onvermijdelijke onderwerp ter sprake komt: Tokio. Hoe ze haar kansen inschat? Ze zegt er niet mee bezig te zijn. ‘Natuurlijk, de Spelen is voor iedereen het einddoel. Maar als jonge speelster moet ik het eerst maar eens op een EK laten zien. Ik kan niet anders dan deze week mijn uiterste best doen. Of ik wel of niet naar Tokio ga, komt daarna wel.’