Het bijzondere jaar van bondscoach Alyson Annan

In een persoonlijk interview op deze Tweede Kerstdag blikt bondscoach Alyson Annan terug op het succesvolle afgelopen jaar van de Oranje Dames. Het jaar waarin ze aan zichzelf werkte en de Alyson Annan van 2016 achter zich liet.

Maar ook het jaar waarin ze van mei tot oktober pijnstillers slikte vanwege een scheurtje in haar elleboog, opgelopen door een lelijke val. Het jaar waarin ze tussen haar drukke werkzaamheden door tijd vond om te helpen bij de tuinierlessen op de school van haar zoons. En het jaar waarin ze wel eens gefrustreerd raakte als ze in het holst van de nacht in haar eentje achter haar laptop wedstrijden zat te analyseren.

Op ons verzoek blikt Annan terug op iedere maand van het jaar.

Bondscoach Alyson Annan. Foto: Willem Vernes

Januari

De maand van de trainingsstage met ‘het nieuwe Oranje’ naar Spanje.

‘Ik denk niet dat ik in januari had geloofd dat we in het hele jaar maar één wedstrijd zouden verliezen en tijdens de HWL in Nieuw-Zeeland geen enkel tegendoelpunt zouden krijgen. In januari hebben we juist aan veel aandachtspunten gewerkt.’

‘Onze verdedigende corner was bijvoorbeeld een zorgenkindje. Tijdens de trainingsstage kregen we één goal per wedstrijd tegen op de corner. Dat waren er in totaal vier. Assistent- en keeperstrainer Simon Zijp heeft er veel aandacht aan besteed en dat is een van de redenen waarom we later in het jaar zo weinig tegendoelpunten hebben gekregen.’

Februari

De maand waarin de Oranje Dames niks met elkaar op het programma hebben staan.

‘Februari was niet de leukste maand. Het bondscoachschap is een eenzaam beroep. Dat frustreert me soms. Ik heb geen kantoor en ik werk thuis. Natuurlijk vind ik het fijn om thuis te zijn, maar als ik een analyse heb afgerond, kan ik mijn enthousiasme op dat moment niet met mijn assistenten delen. Zij hebben allemaal ook nog een andere baan. Mijn vrouw Carole wordt er soms een beetje gek van. Dan roep ik naar haar: kijk eens wat ik nu weer heb gevonden.’

‘Februari stond in het teken van de analyse van januari en de voorbereiding voor de komende periode. Een rustige maand is het zeker niet. Die heb ik sowieso niet. Als ik wil, kan ik elke minuut van de dag aan het werk zijn.’

‘Dat is een nadeel van thuiswerken, dat je nooit stopt. Meestal begin ik ’s ochtends om 5 uur, dan kan ik stoppen om 2 uur. Dan ben ik klaar als de kinderen van school komen. Heerlijk.’

Maart

De maand waarin de Hoofdklasse en de trainingsgroep van Oranje weer beginnen.

‘Iedere zondag ga ik naar een wedstrijd. Ik kies altijd een andere wedstrijd uit dan degene die Ziggo uitzendt. Die neem ik op en kijk ik terug. Zondagavond kijk ik ook altijd naar de samenvattingen. Na het weekend bekijk ik de beelden van de videotoren. Niet van A tot Z, maar alleen de belangrijke momenten.’

‘De wedstrijden waar ik zelf naartoe ga, zijn niet altijd die waarin de meeste internationals spelen. Ik probeer mijn aandacht zoveel mogelijk te verdelen.’

Vanaf maart trainden de Oranje Dames twee keer per week decentraal in kleine groepjes. Foto: Willem Vernes

April/mei

De maanden van de play-offs en de EHCC.

‘Half april heb ik de selectie voor de HWL in Brussel bekendgemaakt. Daarna zijn de dames tot het eind van de competitie terug naar hun club gegaan. In die periode heb ik zoveel mogelijk rust gepakt. Wat ik dan doe? Dan zet ik m’n laptop wat vaker uit en slaap ik langer.’

‘Ik heb veel tijd aan mijn kinderen besteed. Dat vind ik belangrijk, omdat ik weet dat ik het de hele zomer druk heb. Ik heb meegeholpen op hun school. Ik ben als begeleider mee naar de schooltuin gegaan. Dat is een tuin waarin ze leren tuinieren. Dat doen ze het hele jaar, maar alleen in deze periode van het jaar kan ik helpen.’

‘Ik vond het hartstikke leuk om te doen. Ik heb er zelf ook van geleerd. Sterker nog, ik had meer vragen dan de kinderen, haha.’

Juni

De maand van de gewonnen HWL in Brussel, het eerste toernooi met ‘het nieuwe Oranje’.

‘2016 was een jaar waarin ik niet de persoon was die ik nu ben. De druk van negen maanden voor de Olympische Spelen te worden aangesteld en in die korte periode veel te moeten doen, heeft mij als persoon veranderd. Ik heb te veel druk op mezelf gelegd en ik was bang dat ik onvoorbereid zou zijn. Dat zorgde voor stress. In 2017 ben ik relaxter geworden. De HWL was een goede test voor me.’

‘Het geeft me een goed gevoel dat ik daarvoor geslaagd ben. Ik sta dichter bij de speelsters dan voorheen. Dat zit ‘m in kleine dingen. Als coach krijg je meestal de grootste kamer toegewezen, omdat je vaak gesprekken op je kamer voert, maar bij de HWL zat hij om de hoek aan het eind van de gang. En dat terwijl er in het midden een kleinere kamer vrij was. Toen heb ik gezegd: doe mij die maar.’

‘Daardoor liepen de meiden regelmatig langs mijn kamer. De deur stond altijd open, waardoor ze sneller bij me binnen liepen. We maakten vaker contact en ze zagen dat ik niet altijd achter de computer zat. Dat is goed voor onze band geweest.’

Alyson Annan is blij na de 9-0 overwinning tijdens de HWL in Brussel. Foto: Koen Suyk

Juli

De maand waarin de selectie voor het EK bekend werd.

‘Begin juli hadden we twee weken vakantie. Ik dus ook. Ik ben met mijn gezin naar Italië geweest en heb daar heerlijk uitgerust. Daarna was het volle bak richting het EK.’

Augustus

De maand waarin de Oranje Dames het EK overtuigend wonnen.

‘Op het EK hebben we het beste laten zien dat we op dat moment in huis hadden. Tegen elke tegenstander die een eventuele dreiging voor ons zou vormen, hadden we al een keer gespeeld. Dat hebben we bewust gedaan.’

‘Je kunt je afvragen of dat handig is. Net zo goed als dat wij meer over de tegenstander te weten komen, komt de tegenstander meer over ons te weten. Maar daar moeten we niet bang voor zijn. Persoonlijk geeft het mij rust als ik zoveel mogelijk van de tegenstander weet. Twee dagen voor het EK wonnen wij met 5-0 van Engeland. Toen we in de halve finale opnieuw tegen Engeland moesten, wisten wij dat we beter waren. Nadat we ook de finale hadden gewonnen, was het toernooi geslaagd.’

Alyson Annan en manager Femke Kooijman tijdens het EK in Amsterdam. Foto: Willem Vernes

September

De maand van het EK onder 21 in Valencia, dat Jong Oranje won.

‘Twee dagen na het EK vloog ik samen met mijn gezin naar Valencia voor het EK onder 21. De kinderen hadden nog een week vrij van school en ik ben de hele maand augustus aan het werk geweest, dus het leek me logisch om ze mee te nemen. Het was een werkvakantie, dus aandacht voor zowel hockey als familie was het doel. Ik heb de wedstrijden van Jong Oranje en beide halve finales gezien. ’

Oktober

De maand waarin de Oranje Dames voor het eerst na het EK weer gingen trainen.

‘Begin oktober ben ik aan mijn elleboog geopereerd. In april liep ik thuis met mijn sokken over de vloer en gleed ik uit, waarbij ik een scheurtje in mijn elleboog opliep. Er zat een stuk bot in m’n gewricht, waarvan ik veel last had. Van mei tot en slikte ik pijnstillers. Het is een bewuste keuze van me geweest dat ik pas na het EK geopereerd zou worden.’

‘Door de operatie miste ik de eerste trainingsweek. Ik ben op maandag geopereerd en dacht van tevoren dat het op dinsdag wel weer zou gaan. Nou, niet dus. Ik ben volledig onder narcose geweest en had daar een week later, toen ik weer begon met werken, nog steeds een beetje last van.’

November

De maand waarin de Oranje Dames de HWL in Nieuw-Zeeland wonnen zonder één tegendoelpunt te incasseren.

‘Eigenlijk hebben we in november met de groep het jaar al afgesloten. Natuurlijk wilden we de HWL winnen, maar op een gegeven moment werd ook onze clean sheet een doel op zich. We wilden het hele toernooi de nul zien te houden. Iedereen was na de finale extreem blij dat het was gelukt. Dat was een mooi moment.’

Maria Verschoor en Alyson Annan geven elkaar een high-five na het winnen van de HWL in Nieuw-Zeeland. Foto: Frank Uijlenbroek/WorldSportPics

December

De maand van het analyseren.

‘Deze maand ben ik bezig met het analyseren van de toernooien van het afgelopen jaar. Ik analyseer niet alleen Nederland, maar alle landen. Wat ik vooral wil weten is hoeveel rendement wij en de tegenstanders uit alle veld- en cornerdoelpogingen halen. Hoe, waar, door wie, etcetera.’

‘Volgend jaar is het jaar van het WK. Dit jaar hebben we maar één wedstrijd verloren, met 1-0 van België. Daar baal ik van. Misschien moet ik dat niet zeggen, maar wij waren beter en die wedstrijd was vlak voor het EK. Ik had ‘m niet willen verliezen.’

‘Verder is het een geweldig jaar geweest. Ik heb echt genoten van 2017. Het ererondje dat de dames na het EK liepen, zal ik nooit vergeten.’

Een van de mooiste momenten van het jaar voor Alyson Annan: de ereronde van de Oranje Dames na het winnen van het EK in Amsterdam. Foto: Willem Vernes