Pien Dicke: Van nooit meer hockeyen naar terug in Oranje

Pien Dicke sluit na bijna anderhalf jaar weer aan bij Oranje. Bondscoach Paul van Ass nodigde haar – net als Marijn Veen, Rosa Fernig en Luna Fokke – dinsdagochtend uit voor de trainingsgroep. Een enorme verrassing voor de spits van SCHC, die nog helemaal niet mee bezig was met een terugkeer bij het Nederlands elftal. 

Maandagavond ging haar telefoon. Niet één, maar twee keer. Ze wilde eigenlijk gaan slapen, maar opende haar berichtjes toch even. Het was haar coach, Lucas Judge. Of ze hem zo snel mogelijk terug kon bellen. Waar wellicht ieder andere goalgetter had gedacht dat dat wel eens een belletje om Oranje kon zijn, was dat bij Dicke niet het geval. Sterker nog, ze schrok zich kapot. Een boze coach dacht ze, dat moest ze niet hebben. Maar waarom dan? Ze zal de ballen wel vergeten zijn, afgelopen zondag op HGC. Meerdere dingen schoten door haar hoofd, maar het Nederlands team? Absoluut niet.

Van een boze coach bleek absoluut geen sprake. Ook de ballen waren keurig naar Bilthoven gebracht. Haar gedachtes klopten niet. Allesbehalve zelfs. Judge wilde zijn pupil nog snel even spreken. Haar het Oranje-nieuws zo snel mogelijk doorspelen. Hij was vastberaden zijn spits als eerste feliciteren, voordat de bondscoach haar een dag later zou bellen. Want wat had de 23-jarige het verdiend. 

Dicke was er niet mee bezig 

‘Ik was er niet echt mee bezig’, vertelt een enthousiaste Dicke woensdagmiddag aan de telefoon. Veel tijd om te bellen heeft ze niet, want ze is druk met haar tentamens. ‘Ik ben pas 2,5 maand aan het hockeyen, nadat ik dat veertien maanden niet heb kunnen doen’, onderbouwt ze zichzelf. Ruim een jaar kampte de spits met een voetblessure. De finale van het EK in 2021 was haar laatste wedstrijd, toen het vervolgens mis ging met haar rechter voet. Er werd zelfs getwijfeld of ze ooit nog zou kunnen hockeyen, maar dat is nu verleden tijd. 

Archiefbeeld van Anne Veenendaal, Pien Dicke en Stella van Gils. Foto: Willem Vernes

Wie niet beter weet, zou denken dat Dicke alweer veel langer op het veld staat. De spits staat met acht treffers bovenaan het topscorersklassement van de Hoofdklasse. ‘Het lijkt misschien of ik er al ben, maar er is nog wel een weg te gaan’, legt ze uit. ‘Ik zit nog niet aan mijn top. Ik kan nog meer. Er zit nog rek in. Ik moet weer de feeling krijgen. Timing. Hoe loop ik vrij, wanneer ga ik een actie aan, wanneer speel ik ‘m af? Daar ben ik nog te veel over aan het denken. Dat moet straks weer automatisch gaan. Het liefst ga ik in een keer van nul naar honderd, maar dat gaat niet.’ 

Het belletje met Paul van Ass

Hoewel ze naar eigen zeggen nog niet op haar best is, kreeg ze dinsdagochtend een (aangekondigd) belletje van bondscoach Paul van Ass. Toen ze zag dat een onbekend nummer haar belde, besloot ze gauw de collegezaal even te verlaten. ‘Hoewel ik wist dat hij me zou bellen, schrok ik toch een beetje. Het is een heel leuke verrassing. Ik had Paul nog nooit gesproken. We kennen elkaar niet, maar hij feliciteerde me en zei dat ik het goed gedaan had. Dat was wel bijzonder om te horen.’

Het voelt voor haar als een nieuwe start bij Oranje. Hoewel ze de afgelopen nare periode al heeft afgesloten, voelt de uitnodiging wel alsof het cirkeltje voor haar nu rond is. ‘Ik heb de afgelopen tijd veel geleerd. Over mezelf, over hockey en over Oranje. Ik wil lekker hockeyen. Niet meer, niet minder. Belangrijk zijn voor SCHC, het daar goed doen. Dan komt de rest van zelf wel. Ik heb mijn plezier weer helemaal terug. Ik doe dit allemaal omdat ik het zo leuk vind.’

Pien Dicke is op dreef bij haar club. Foto: Wim Wobbes/Orange Pictures

Zenuwen voor de eerste training 

Komende week begint haar nieuwe Oranje-start. Veel eerder dan ze zelf verwacht had. ‘Ik sta er open in. Ik ben blij hoe het nu gaat. Ik had niet verwacht dat er al zo snel meiden aan zouden sluiten. De groep is pas net bezig. Ik ben benieuwd.’ Hoewel ze er geen rekening mee gehouden had, kan ze niet wachten. ‘Ik heb er zin in. Een nieuwe groep, nieuwe coach. Ik ga het op me af laten komen.’

En ja, als ze over die eerste training nadenkt, borrelt het al in haar buik. ‘Ik ben al zenuwachtig voor oefenwedstrijden. Laat staan voor dit moment. Maar ik moet niks, die tijd heb ik gehad. Een nieuw avontuur, waar ik het hopelijk heel erg naar mijn zin ga hebben.’