Ellen Hoog: ‘Dit team zit in m’n hart’

De zilveren medaille hing al om haar nek, de tranen stonden nog steeds in haar ogen. 3 kwartier na de wedstrijd, 3 kwartier nadat Oranje de gouden medaille zomaar in de schoot van de Britten had geworpen.

Het droogvegen van haar ogen had geen enkele zin. De tranen bleven maar komen. Het enige wat Ellen Hoog kon doen, was het ondergaan. Slikken, zuchten en met een gigantische brok in haar keel proberen te praten:

‘Dit zijn niet alleen tranen van verdriet’, was hetgeen wat ze kon uitbrengen. ‘Dit zijn ook tranen van trots. We hebben vandaag zó iets moois neergezet. We hebben ontzettend goed gespeeld. Dit is een heel bijzonder team…’

Dan haalt ze even adem. ‘Dit team zit in m’n hart.’

Einde interlandcarrière?

Weer die tranen. Weer die rode ogen. ‘Ik weet niet of dit mijn einde bij Oranje is. Daar ga ik de komende tijd eens goed over nadenken. Misschien speel ik het EK in Amsterdam, misschien het WK in Londen. Ik weet het niet. Ik weet het écht nog niet.’

(foto: KNHB/Koen Suyk)