Jacky Schoenaker (28) stelt zich niet meer beschikbaar als international. De speelster van Amsterdam, die 49 interlands speelde en goud won op het WK in Den Haag, heeft tot haar eigen frustratie de afgelopen jaren zo veel blessureleed gekend dat stoppen volgens haar de beste keuze is. ‘Telkens laat mijn lichaam me zo ontzettend in de steek. Door die onzekerheid kan ik het niet meer opbrengen om nog twee jaar voor Oranje uit te komen.’
De carrière van Schoenaker, die in 2013 haar eerste interland speelde, kenmerkt zich de laatste jaren door een aaneenschakeling van blessures. Ze heeft naar eigen zeggen al tijdenlang niet meer pijnvrij gespeeld. Na het WK in Den Haag (2014) moest ze acht maanden revalideren van een liesblessure. In augustus 2015 vloog ze één dag voor het EK in Londen terug naar Nederland met een verrekte hamstring. Tot overmaat van ramp kreeg ze afgelopen zomer vlak voor het laatste selectiemoment van de Olympische Spelen opnieuw last van haar hamstring, waardoor ze ook een streep door Rio kon zetten.
‘Het was zó ontzettend frustrerend’
‘Het missen van het EK was al een grote klap voor me, maar het missen van de Olympische Spelen nog een veel grotere klap’, vertelt Schoenaker. ‘Mijn wereld stortte in. Dit was het enige wat ik nog wilde. Dit was mijn enige kans om de Olympische Spelen te halen, omdat ik realistisch genoeg ben om te beseffen dat ik Tokio met mijn lichaam kan vergeten. Het was zó ontzettend frustrerend. Ik raakte in een periode van verdriet, ik belandde in een zwart gat. Hockey, het belangrijkste deel van mijn leven, viel opeens weg’, aldus Schoenaker, die na Maartje Paumen, Ellen Hoog, Naomi van As en Frederique Derkx de vijfde international is die haar interlandcarrière beëindigt in 2016.
Schoenaker heeft lang getwijfeld of ze moest stoppen. ‘Ik ben een enorme piekeraar. Ik heb bewust lang gewacht om de knoop door te hakken, omdat na de Spelen alles in mijn hoofd nog vers was. Aan de ene kant dacht ik: hoe gelukkig gaat Oranje me nog maken? Wat moet ik ervoor laten en weegt dat nog wel op tegen het plezier dat ik eraan beleef? Ik word ook een dagje ouder, qua blessuregevoeligheid werkt dat natuurlijk niet in mijn voordeel.’
‘Ik heb een gezellige tijd bij Oranje gehad’
‘Aan de andere kant heb ik door Oranje ontzettend veel mooie dingen meegemaakt. Ik heb er vriendinnen aan overgehouden, een gezellige tijd gehad, mooie toernooien gespeeld en mooie trips naar het buitenland gemaakt. Vooral het teamproces richting een groot toernooi vond ik fantastisch om mee te maken. Bovendien zit ik nog maar drie jaar bij Oranje, dus ik vond het hartstikke moeilijk om mijn interlandcarrière na een weliswaar geweldige, maar relatief korte periode af te sluiten.’
(foto: KNHB/Koen Suyk)
Een week of vier geleden ging Schoenaker een gesprek met bondscoach Alyson Annan aan. ‘Dat was een fijn gesprek. Ik heb haar eerlijk gezegd dat ik twijfelde. Alyson liet de keuze aan mij en zei: jij bent de enige die kunt voelen wat het beste is. Afgelopen maandag heb ik haar gebeld en gezegd dat ik stop. Ze begreep het. Ze zei: als jij erachter staat, dan sta ik er ook achter. Mijn vriend zat naast me en toen ik ophing, begon ik keihard te huilen. Dit was het dan, dacht ik.’
Contract bij Amsterdam
Schoenakers contract bij Amsterdam loopt tot het eind van dit seizoen. Of ze volgend seizoen doorgaat, weet ze nog niet. ‘In principe wil ik nog een jaar door, maar ik weet niet wat er op mijn pad komt. Als ik een baan krijg, stop ik misschien.’ De verdedigende middenvelder volgt een verkorte opleiding tot fitnesstrainer. ‘Als ik naar mezelf kijk, dan weet ik hoe zwaar ik het heb gehad, zowel mentaal als fysiek. Ik denk dat ik andere mensen, die ook vaak geblesseerd zijn, kan helpen vanuit mijn eigen ervaring. Momenteel haal ik in ieder geval veel voldoening uit mijn opleiding.’
Schoenaker won niet alleen goud op het WK in Den Haag (2014), maar ook goud op de Hockey World League in Argentinië (2013), zilver op de Champions Trophy in Londen (2016) en brons op het EK in België (2013). ‘Ik merk nú al dat de mooie momenten de verdrietige momenten gaan overheersen. Vier jaar geleden had ik nooit kunnen denken dat ik in het Nederlands team, het beste team van de wereld zou spelen. Het WK in Den Haag was fantastisch en ik ben dankbaar dat ik dat toernooi heb mogen meemaken. Daarnaast voelt het als een overwinning dat ik zo vaak van een blessure ben teruggekomen. Ik kan best zeggen dat ik trots op mezelf ben.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.