Michelle vd Pols speelt 50e interland: ‘Het heeft even geduurd’

Het heeft lang geduurd voordat ze haar 50e interland kon spelen, vertelt Michelle van der Pols. Een knieblessure zorgde ervoor dat ze meer dan 3 jaar niet voor Oranje uitkwam. Maar: ze knokte zich terug, en speelt nu op de Champions Trophy. De wedstrijd van vandaag tegen Groot-Brittannië (2-0) betekende voor Van der Pols een persoonlijke mijlpaal. ‘Het voelt wel extra speciaal dat ik nu die 50 heb bereikt.’

Van der Pols speelde in 2 periodes voor Oranje. Vóór 2010, en nadat ze was hersteld van haar blessures, na 2014. ‘Ik heb toen alles op alles gezet om Oranje daarna toch weer te halen. Dus het voelt wel extra speciaal dat ik nu die 50 heb bereikt’, vindt Van der Pols. ‘Het is een mooi moment. Iedereen wenste me even extra succes van te voren. En mijn ouders zijn hier met mijn zussen. Dat vind ik altijd leuk.’

‘Hoort er pas bij 50 interlands bij’

‘9,5 jaar geleden speelde ik mijn 1e interland. En ja ze zeggen altijd: je hoort er pas bij als je er 50 hebt gespeeld.’ Al had het misschien ook haar 100e kunnen zijn, als de knieblessure geen roet in het eten had gegooid. ‘Had gekund ja’, stelt Van der Pols. ‘Maar dat weet je natuurlijk nooit. Het hadden er meer kunnen zijn, maar het hadden er ook minder kunnen zijn, als ik niet meer was teruggekomen. Ik geniet van wat er nu is.’

Genieten

Van der Pols vindt de Champions Trophy voor zichzelf tot nu toe ‘wel oké’ gaan. ‘Je merkt dat je groeit in het toernooi. En als team kunnen we elkaar steeds beter vinden.’ De Oranje-speelster stelt van elk moment te genieten. ‘En ik doe mijn uiterste best, doe alles wat ik kan. Meer kan je niet doen.’

Niet bang voor blessures

Bang voor blessures is ze in ieder geval niet meer. ‘Dat speelt geen rol meer. Ik heb nu nergens last van, en die knie al helemaal niet meer. Dat is echt verleden tijd, dat heb ik achter me gelaten.’ Gaat ze haar 50e interland nog vieren? Van der Pols lacht. ‘Ik ga zo mijn ouders en zussen nog even in de armen vliegen. En daarna gaan we gewoon weer richting het hotel hoor.’