De Oranje Dames verloren hun 2e duel met de Verenigde Staten in de Rabo Super Serie met 2-3. Het vorige duel werd nog met 4-2 gewonnen. Maria Verschoor, Laura Nunnink, Frederique Derkx, Michelle van der Pols, Larissa Meijer en Laurien Leurink keken toe vanaf de tribune.
De Nederlandse dames combineerden prima in de openingsfase, maar het waren de Verenigde Staten die de score openden. Een Nederlandse strafcorner werd niet goed gestopt, waarna de Amerikaanse dames er snel uit kwamen. De backhand van Kathleen Bam, het eindstation van de aanval, ging onder Joyce Sombroek door. Slechts 2 minuten later scoorde Oranje de gelijkmaker. Een strafcornersleep werd er nog uitgelopen, maar eindigde alsnog in de goal. Lidewij Welten gaf het laatste tikje. Nederland combineerde bij vlagen mooi, met splijtende passes van achteruit van Willemijn Bos en korte combinaties op het middenveld. Tot groot gevaar in de Amerikaanse cirkel kwam het echter maar nauwelijks in het 1e kwart.
Combinatiespel
In het 2e kwart gaf Kitty van Male prachtig voor, maar Xan de Waard miste de tip-in. Een wederom snelle uitbraak volgde, waar de Amerikaanse dames een strafcorner uit haalden. Die werd binnen geflatst door Lauren Crandall. Een duwtje in de rug van een Amerikaanse door Margot van Geffen leverde 5 minuten voor rust nog een strafcorner op, maar die werd sterk verdedigd. De mooie combinaties uit het 1e kwart waren in het 2e kwart nog slechts sporadisch te zien. In plaats daarvan werd regelmatig onnodig balverlies geleden.
Rust
In het 3e kwart waren er aanvankelijk weinig kansen te bespeuren aan beide kanten. Kelly Jonker had de beste kans op de gelijkmaker, maar de Amerikaanse keepster zat er goed bij en Jonker zag haar backhand uit de rebound naast rollen. In het laatste kwart bouwden de Verenigde Staten hun voorsprong verder uit via een tip-in van Kathleen Sharkey. Caia van Maasakker bracht de marge weer op 1 doelpunt verschil, door de 3-2 binnen de slepen uit een strafcorner.
Slotoffensief
Een slotoffensief van Oranje volgde, maar de Nederlandse dames kwamen maar met moeite door de Amerikaanse verdediging heen. Zelfs een extra veldspeelster – Joyce Sombroek werd in haar 100e interland naar de kant gehaald in de laatste minuten – mocht niet baten. De Oranje Dames verliezen hun 2e duel van de Verenigde Staten, met 2-3.
Shoot-outs
De shoot-outserie die na elke Rabo Super Serie wordt gehouden eindigde in 3-2 voor Oranje. Kelly Jonker, Marloes Keetels en Ellen Hoog waren trefzeker, Lidewij Welten de Eva de Goede misten.
Nederland – Verenigde Staten 2-3
7’ Katie Bam 0-1
9’ Lidewij Welten 1-1 (sc)
19’ Lauren Crandall 1-2 (sc)
48’ Kathleen Sharkey 1-3
51’ Caia van Maasakker 2-3 (sc)
4 Reacties
robvisser
Je kunt er lang of kort over praten, maar slechts een keer winnen in vier thuisduels (ook al is het 'voorbereiding', geldt voor de anderen net zo goed) is gewoon heel erg matig voor dit team. Ik kan alleen maar constateren dat het zelfvertrouwen van de ploeg er kennelijk niet op vooruit is gegaan onder deze coach. Ergens vind ik dit ook niet zo vreemd, want in de media zegt Alyson eigenlijk ook steeds dat deze ploeg minder goed is dan dat iedereen denkt. Hoewel ik het er niet mee eens ben, want volgens mij heeft Nederland het beste spelersmateriaal, gaan dat soort dingen misschien ook in de hoofden van spelers zitten. Ik denk dat Max Caldas veel beter de juiste snaar wist te raken, maar dat is helaas geschiedenis.
basje
Inderdaad momenteel slechte eindresultaten. Maar de weg naar Rio is nu met dit team ingeslagen. Nu veranderingen aanbrengen in het team zal nu ook niet verstandig zijn. Rust en knokken naar resultaat zoals deze meiden daadwerkelijk zeker wel kunnen.
robvisser
Aan de selectie hoeft ze ook niks te veranderen. Ze heeft het beste spelersmateriaal wat ze kan wensen tot haar beschikking. Andere coaches zouden jaloers zijn. Het gaat erom wat je ermee doet als coach. Ik krijg ook de indruk dat ze veel te veel het team door elkaar husselt. Elke keer worden er weer spelers naast gezet waarvan je weet dat die tot de kern behoren. Hoe schep je dan eenheid en automatismen in het team? Spelers weten niet meer waar ze aan toe zijn. Ik denk ook dat ze teveel haar eigen stempel wil drukken. Voor mij is het team belangrijker. We (Nederland) kunnen hockeyen als de beste. Het is heus niet zo dat Alyson het wiel opnieuw hoeft uit te vinden en hen van alles opnieuw moet aanleren. Soms krijg je wel eens die indruk als je haar citaten leest.
woody
Ligt het aan mij of werd er onder Sjoerd Marijne leuker gehockeyed ? Het niveau en team-spel van WHL Brasschaat van juni 2015 heb ik nog niet gezien. Misschien dat het nog komt.