Balk terug bij Oranje: ‘Ben mijn topsportleven meer gaan waarderen’

Zijn pauze was bewust. Uitgedacht, helemaal volgens plan. Lars Balk nam na de gewonnen Olympische Spelen even afstand van het Nederlands elftal. Nam tijd voor zijn werk als marketeer bij zorgverzekeraar ONVZ en beleefde een schitterend avontuur in de Hockey India League. Maar sinds deze week is de oerverdediger terug bij Oranje. ‘Ik sta nu met een nog grotere glimlach op het veld dan hiervoor.’

Maandag kwam er een einde aan de onderbreking van zijn interlandloopbaan. De Oranjemannen pakten na de winter de draad weer op in het Wagener Stadion. ‘De groep was wat groter dan voorheen. En er liepen wat nieuwe gezichten rond’, vertelt Balk over de trainingsgroep die ruim dertig man groot is. ‘Maar verder was het net alsof ik gisteren nog had meegedaan. Ik hoopte dat de jongens inmiddels nieuwe trainingspakkies hadden gekregen, maar ik bleek nog de laatste versie te hebben.’ Lachend: ‘Zelfs de lunch na afloop was niet veranderd.’ 

Zijn terugkeer bij Oranje voelde dus absoluut vertrouwd voor de 142-voudig international. ‘En toch ben ik er anders tegenaan gaan kijken tijdens mijn afwezigheid’, vertelt Balk. ‘Omdat ik even afstand nam, ben ik meer gaan waarderen hoe bijzonder het is wat we doen. Dat dit mijn werk, mijn topsportleven mag zijn. Als dat je gewone ritme is, voelt dat op een gegeven moment vanzelfsprekend en normaal. Maar wat we doen is stiekem helemaal niet normaal.’

Balk op zijn eerste Oranje-training van 2025, met Luke Dommershuijzen. Foto: Willem Vernes

Het gelijk van Alex Verga

De woorden komen snel aan de andere kant van de lijn. Gepassioneerd. Onvoorbereid en daardoor recht uit het hart. ‘Toen ik vijf jaar was ben ik op hockey gegaan omdat ik het supermooi vond om lekker te spelen. Te klooien. Hoeveel geluk heb je dan als je op je 29ste op een iets serieuzere manier dat nog steeds mag doen? Dan ben je toch bevoorrecht? Ik heb het leuk gehad op kantoor. Maar als ik de zon zie schijnen sta ik alsnog het liefste buiten op het veld. Mijn oude coach Alex Verga zei het vroeger vaak tegen ons: ‘Stop niet te vroeg. Geniet ervan. Want dit is het mooiste wat er is.’ 

‘Alex had gelijk: Ik sta nu met een nog grotere glimlach op het veld dan hiervoor. Ik ben dus in alle opzichten blij met het afgelopen half jaar.’

Ik was er niet, maar voelde me nog steeds onderdeel van de groep. Ze hebben me niet uit de groepsapp gegooid, haha Lars Balk

Daarmee lost de Kamponger zijn eigen hoopvolle woorden in. ‘Ik geloof dat wanneer je nu ruimte krijgt, straks frisser aan het nieuwe jaar begint bij Oranje’, stelde Balk begin oktober, toen net bekend was geworden dat hij er even tussenuit ging. Opeens stond hij niet meer op maandag en dinsdag op de trainingssessies. Speelden zijn teamgenoten zonder hem de Pro League-blokken in Amsterdam en Sydney. ‘Maar het voelde niet gek. Ik ben nog een paar keer aangesloten in de gym. Contact gehouden met de bondscoach. Ik was er niet, maar voelde me nog steeds onderdeel van de groep. Ze hebben me niet uit de groepsapp gegooid, haha.’

Hij kwam nog even live kijken, toen Oranje in de ijzige kou tegen Duitsland speelde in het Wagener. ‘Ik had geen VIP-kaarten hoor, maar mocht wel overdekt zitten. Ik was toch benieuwd. Wilde bij het team zijn. Dat voelt anders dan voor de tv. Dan maak je het toch een beetje mee.’

Balk met Koen Bijen en Jorrit Croon, met wie hij in de zomer olympisch goud won. Foto: Willem Vernes

De impact van India

Ondertussen zat hij meer dan ooit tevoren achter zijn bureau. ‘Ik heb bijna iedereen van Oranje laten overstappen van verzekeraar. Target gehaald’, lacht Balk. ‘Zonder dollen: ik heb lekker veel kunnen werken. Maar het was ergens ook gek om minder te sporten dan voorheen. Mijn lijf is een bepaalde belasting gewend. Het voelt onwennig om dan minder vaak op het veld te staan. Ik heb het individuele krachtprogramma van Oranje vrij snel weer opgepakt. Ergens ben je ook verslaafd aan wat je doet. En ik moest natuurlijk gewoon fit zijn voor Kampong en India. Ik was niet voor een appel en een ei geveild. Dus voelde dat ook als een verantwoordelijkheid.’ 

Balk speelde in India samen met Floris Wortelboer bij UP Rudras. Ze keken anderhalve maand samen hun ogen uit. ‘Wortel zei het ook al: hockey kan in India je levensbestaan bepalen. Al snel kregen we de vraag hoeveel onze gouden medaille van Parijs had opgeleverd. Dat is gewoon publieke informatie. Per speler was dat tienduizend euro. Een bedrag dat absurd laag is, naar hun maatstaven.’

Balk legt uit: ‘Er zat een jong gastje bij ons in het team. Die had met het Indiase Onder 21-team zilver gewonnen op een Aziatisch toernooi. Daar kregen ze 75.000 euro per persoon voor. Het toont nog maar eens aan hoe belangrijk sportprestaties zijn in een land dat vrij arm is. Want zo’n jochie kan opeens zijn hele familie onderhouden. Die verhoudingen zijn totaal anders dan hier. Daardoor staan die jongens ook onder een compleet andere druk. Heel bizar en bijzonder om dat van dichtbij mee te maken.’

En na die bijzondere maanden is het leven voor Balk weer zoals het was, voor zijn korte pauze. ‘Maar back to normal, zo wil ik het niet noemen. Daar ben ik de afgelopen tijd wel achter gekomen.’