Aanvaller Bob de Voogd moest in Rio even wachten op z’n eerste goal, maar die eerste (de 2-0 tegen Australie) was meteen een belangrijke. Vanavond komt hij in de halve finale tegen België alleen maar oude vrienden en bekenden tegen, waarmee hij bij zijn club Oranje Zwart successen vierde. ‘Ze weten veel van ons.’

Als middenvelder Billy Bakker een fijne solo tegen wereldkampioen Australie (4-0) bijna in schoonheid ziet stranden tikt hij de bal naar links. De aanvaller van Oranje Zwart maakt gretig gebruik van deze mogelijkheid. Hij kegelt de 2-0 hard binnen. Het middelpunt van de feestvreugde is daarna Bakker, maar De Voogd wordt opgevangen door Mirco Pruyser en krijgt daarna een knuffel van Jorrit Croon.

Bob de Voogd brengt de stand op 2-0 tegen Australië. @KNHB/Koen Suyk

‘Het was wel een bevrijdend moment’

‘Ik wil het aan de ene kant niet groter maken dan het is. Maar het was wel een bevrijdend moment,’ zegt De Voogd. ‘Ik had een aantal prima wedstrijden gespeeld, maar had nog niet het hele goede gevoel gehad wat ik wilde hebben. Ik heb geprobeerd om optimaal te leveren aan het team en dat is als aanvaller ook heel veel verdedigen dit toernooi. Maar je hoopt als spits toch wat goals mee te pikken. Dit helpt mij zeker in de rest van het toernooi.’

Meezingen in de bus

Na de overwinning op Australië werd er wel even een klein feestje gevierd door het team, voordat het team mentaal richting de wedstrijd tegen België ging. ‘Sommige jongens waren luidruchtig in de kleedkamer. Er stond in de bus muziek op naar het olympisch dorp en er werd ook meegezongen. Je mag het ook best even vieren. Je mag even blij zijn met winst, anders ga je het nooit waarderen. Je moet het even laten landen. Dat moesten we ook doen. Maar daarna wilden we maar 1 ding en dat is de volgende wedstrijd winnen. Daar houden we elkaar ook scherp op.’

Thomas Briels

De ochtend na de kwartfinale kwam de spits Thomas Briels tegen, lang zijn ploeggenoot bij Oranje Zwart. ‘Hij maakte meteen grapjes. Hij zei dat ze bij België maar eens even van wat beeldjes van ons gingen kijken, om te zien wat wij ook alweer kunnen,’ aldus De Voogd. ‘Thomas is al langer een goede vriend van me. Ik ben regelmatig met hem op vakantie gegaan en heb 8 jaar met hem gespeeld. Dat maakt het aan de ene kant wel bijzonder om tegen ze te spelen.’

Met keeper Vincent Vanasch, Elliot van Strydonck, Thomas Briels en Simon Gougnard komen de Voogd, Sander Baart, Mink van der Weerden en Robert van der Horst veel oude teamgenoten tegen van Oranje Zwart. Het geeft de halve finale een bijzonder ‘ons kent ons’ sfeertje geeft, volgens De Voogd.

‘Zij hebben natuurlijk ook Michel van den Heuvel als trainer’

‘Ik heb met een aantal van die jongens kampioenschappen gevierd. Nu moet ik tegen ze strijden om een andere titel. Dat is bijzonder en daar denk ik wel even over na. Zij hebben natuurlijk ook Michel van den Heuvel (succescoach Oranje Zwart, red.) als trainer bij België. Ze weten veel van ons. Maar uiteindelijk is het gewoon een wedstrijd op zich. Met Nederland willen we gewoon van ze winnen. Zij doen het heel goed, maar wij hebben volgens mij ook laten zien dat we goed zijn.’

‘Ik drukte met mijn stick te hard op het veld’

De Voogd geeft ook regelmatig de strafcorners aan. Tegen Duitsland ging dit in een cruciale fase een keer fout, maar daar heeft De Voogd al van geleerd. ‘Ik sta in dienst van Mink en de bal moet zo hard en nauwkeurig mogelijk worden gepusht. Weet je wat prettig is van Mink? Als die bal net een paar centimeter naar links of naar rechts gaat, kan hij dat compenseren. Dat geeft mij ook rust en kan ik me concentreren op de snelheid. Tegen Duitsland maakte ik een foutje. Ik wilde heel hard, maar het veld was vrij nat. Ik drukte met mijn stick te hard op het veld en schoot onder de bal door. Deze velden zijn geen strakke nylonvelden, maar het was wel mijn eigen schuld, op een essentieel moment.’

Spelen met het moment

De Voogd speelt altijd met het moment van aangeven richting de kop van de cirkel. Hoewel de Belgische keeper Vanasch hem door en door kent. ‘De uitlopers moeten niet kunnen lezen wanneer ik ga pushen. Soms doe ik hem daarom 5 seconden langzamer, soms wat sneller. Daar speel ik mee. Maar goed, Vincent heeft 2 jaar op de training naar mijn aangeven lopen kijken. Aan de andere kant: als ik hem goed aangeef en Mink voert het goed uit, dan kan hij ook weinig doen.’