Liefhebber Seve van Ass staat voor het mooie Nederlandse hockey

‘Ik sta voor combinatiehockey met middenvelders die er overheen komen. Dat lijkt makkelijk, maar dat is het niet’, zegt middenvelder Seve van Ass, die van de hele Nederlands selectie de moeilijkste taken heeft tijdens de HWL. Hij revalideert in Londen van een hamstringblessure en probeert z’n scriptie af te ronden.

‘Weet je wat het allermooiste is? Een give and go. Stel, jij bent de verdediger. Dan pass ik over jouw linkervoet. Dan moet jij je nog omdraaien. Maar als ik de bal op tijd geef en versnel kom jij er niet meer bij. Dan kan m’n teamgenoot de bal simpel neerleggen’, zegt de liefhebber enthousiast in de lobby van de Holiday Inn in Londen.

Het liefst zou hij het voordoen met stick en bal of er een tactiekbordje bij pakken. Zo voelt het in ieder geval. ‘Ik heb gemerkt in de Hockey India League dit jaar dat mooi combinatiespel niet vanzelfsprekend is, ook niet voor technische hockeyers. Maar het is waar ik wel voor sta. Als het lukt ziet het er simpel uit. Het is het mooiste hockey. Je creëert power en snelheid.’

In de ogen van de watervlugge en handige Van Ass is een snelle combinatie dus het summum. En dan het liefst door het centrum. ‘Als het kan moeten we dat doen, ook met het Nederlands elftal. Als het niet kan, dan niet. Maar ik zie nu ook in Londen dat we aanvallend hockeyen, met middenvelders die er overheen komen. Het wordt steeds beter. Dat is mooi om te zien en dat benadruk ik zeker in besprekingen.’

Complimenten voor het aanvallende en leuke spel kan Van Ass waarderen

Met Rotterdam speelde hij twee keer gelijk tegen Kampong in de finale om de landstitel, maar verloor twee keer de shoot-outs. Van Ass was blij dat hij door mensen van wie hij het had niet had verwacht – scheidsrechters, maatjes die weleens komen kijken – complimenten kreeg voor het aanvallende en leuke spel wat Rotterdam speelde. Het verhaal van Van Ass die nu tijdens de HWL niet mee is als selectiespeler, begint in die tweede finalewedstrijd in Rotterdam.

Het is zaterdag 20 mei. Er zitten 4.500 mensen in het hockeystadion van Rotterdam. Een hockeyfeest met twee teams in bloedvorm. Iedereen, behalve Kampong, wil daar nog een derde wedstrijd van genieten. Maar dan opeens, nadat hij een mooie tip-in had gescoord, grijpt Van Ass later in de eerste helft naar de achterkant van zijn been. Een scheurtje in de hamstring. Een blessure bij de international die dan al een tijdje in bloedvorm is. Ondanks dat het niet verantwoord is, probeert de middenvelder het de tweede helft nog in de spits.

Seve van Ass in actie voor Rotterdam. Foto: Frank Uijlenbroek

‘Ik had geluk dat er geen grotere scheur in is gekomen’

‘Het allerzuurste van deze blessure is niet alleen dat ik de HWL mis, maar vooral dat ik de finale niet uit heb kunnen spelen. Het stond 1-1. We hadden echt een goede fase. Ik had het idee dat de balans daarna een beetje uit het team was. Terwijl we een jaar naar die climax hadden toegewerkt. Ik heb het een paar keer geprobeerd, maar ik voelde een soort bal in m’n hamstring. Ik kon niet meer aanzetten en heb geen bal meer aangenomen. Achteraf had ik het erger kunnen maken. Dus ik had geluk dat er geen grotere scheur in is gekomen. Maar ik wilde zó graag.’

De hamstringblessure moet eerst helemaal genezen. Bondscoach Max Caldas wil geen risico nemen richting het EK in augustus in eigen land. Van Ass staat in Londen wel op het trainingsveld als Oranje daar is en doet zelfs af en toe een partijtje mee. Maar wel in een andere outfit dan zijn teamgenoten. Er lagen achttien outfits klaar voor dit toernooi, maar die kakelverse HWL-outfit van Van Ass is naar zijn teamgenoot van Rotterdam gegaan, naar talent Thijs van Dam. ‘Hij heeft ook dezelfde maat. Ik vind het niet zo erg. Af en toe doe ik mijn oude tenue aan als ik meetrain’, zegt Van Ass, die niet bij het team is richting de wedstrijden, maar zeker wel bij alle nabesprekingen is. Hij heeft al bijna een jaar geen interland gespeeld en wilde ook weten wat nu het gevoel was binnen de groep tijdens de HWL. Het is wennen, maar hij probeert er het beste van te maken.

Seve van Ass als toeschouwer bij de HWL. Foto: Frank Uijlenbroek

‘Ik sta midden in het team’

Van Ass is samen met Billy Bakker en Mink van der Weerden door bondscoach Max Caldas benoemd als leiders van de groep. Met zijn 25 jaar is Van Ass een van de weinige spelers van zijn generatie die in Oranje hockeyt. De meeste spelers zijn ouder, tussen de 27 en 29, of juist veel jonger. Hij is een soort liaison tussen de generaties. ‘Ik sta midden in het team. En iedereen kan nu zichzelf zijn’, zegt hij over zijn leidersrol, waar hij langzaam in is gegroeid. ‘Ik merkte bij HGC op jonge leeftijd dat mijn mening werd gewaardeerd en dat erom werd gevraagd. Dan besef je dat andere mensen de dingen die je zegt mooi vinden en er graag naar luisteren. Bij het Nederlands elftal deed ik het ook wel, maar was het lastiger toen mijn vader (Paul van Ass, red.) coach was. Toen was ik iets terughoudender. Met Max als coach is het voor mij makkelijker.’

Hij is een van de leiders volgens Caldas, omdat hij altijd een duidelijke mening heeft. Dat blijkt niet alleen in zijn duidelijke opvatting over hockey, maar ook over zijn studie, die hij voor het EK af wil maken. Veel vrije uurtjes in Londen zit hij achter zijn laptop om het af te ronden. ‘Ik doe een onderzoek naar de onafhankelijkheid van auditors voor mijn master Accounting en Finance. Dat wordt nog wel een ding. Met hockey erbij is het lastig om er dagen achter elkaar aan te zitten. Dat alle hockeyers daar last van hebben, qua tijd? Ja, maar ik ben niet zoals de rest hè.’