Unicum voor Gijs Campbell: debuteren in Oranje met aanvoerdersband

Eén keer eerder gebeurde het dat een speler bij zijn debuut bij de Oranje Heren direct de aanvoerdersband kreeg aangemeten. Namelijk bij de allereerste interland van het Nederlands elftal op 23 januari 1926. Bijna 91 jaar later, op 22 januari 2017, is Gijs Campbell de tweede Nederlander die deze eer ten beurt valt. Tegen Zuid-Afrika debuteerde de 27-jarige Bosschenaar als aanvoerder.

De keuze voor Campbell was een verrassing, ook voor hemzelf. ‘Na de laatste training voor de eerste wedstrijd tegen Zuid-Afrika stonden we bij elkaar in een kringetje. Max noemde de wedstrijdselectie op en vertelde dat we een nieuwe aanvoerder hadden. Toen liep hij naar me toe en gaf hij me een hand. Zoiets verwacht je natuurlijk niet’, vertelt Campell, die inmiddels terug is in Nederland na de trainingsstage met Oranje Heren in Zuid-Afrika.

Over het waarom sprak Campbell de bondscoach niet. ‘Iedere wedstrijd hadden we een andere aanvoerder. Ik weet niet precies welke gedachte erachter zat. Als ik moet gissen denk ik dat het is omdat ik goed in de groep lig.’ Tijdens de blessure van zijn Den Bosch-teamgenoot Austin Smith droeg Campbell al wel eens de band bij zijn club. ‘Op clubniveau had ik al wat ervaring met het aanvoerderschap. Ik kreeg het gevoel dat Max het me gunde. Ik vond het vooral heel leuk.’

5-1 tegen Zuid-Afrika

Drie interlands heeft de Brabander nu dus achter zijn naam staan. Na drie ruime zeges, waarvan twee op Zuid-Afrika en één op België, zag Campbell zondagavond toe hoe de Oranje Heren ook hun vierde wedstrijd van de oefenstage wonnen. Het werd 5-1 dankzij doelpunten van Bob de Voogd, Rik van Kan, Thierry Brinkman, Glenn Schuurman en Jip Janssen.

Tokio 2020?

Debuteren voor Oranje. De 27-jarige Cambell had er eigenlijk geen rekening mee gehouden dat het ooit nog zou gebeuren. Maar nu zijn ploeg Den Bosch goed presteert, kwam de voormalig zaalinternational alsnog in beeld. ‘Deze stage vond ik hartstikke leuk. Ik moet zeggen dat die wedstrijden die je met Oranje speelt, je toch wel een apart gevoel geven. Opeens krijg ik nu de vraag of ik over 3,5 jaar in Tokio wil staan. Dat is allemaal zo ver weg, er kan nog ontzettend veel gebeuren. Ik sta er vrij nuchter in. Als dit het is, doe ik het graag. Ik blijf mijn best doen en dan zie ik het wel.’