Van der Weerden is in topvorm maar doet ‘niks anders dan eerst’

Het zal de oplettende kijker van de samenvattingen van de Hoofdklasse Heren niet ontgaan zijn: Mink van der Weerden zit lekker in zijn vel. Na een moeizame eerste seizoenshelft is de verdediger van Oranje en Oranje-Rood weer in vorm en duikt in de wedstrijden regelmatig op bij de cirkel van de tegenstander. Zijn strafcorner loopt (zes doelpunten na de winterstop tegenover vier ervoor), hij geeft voorzetten en pardoes maakte hij tegen Den Bosch een velddoelpunt. Zelf is de stoïcijnse Brabander een andere mening toebedeeld: ‘Ik doe niks anders dan eerst.’

Van der Weerden speelt naar eigen idee misschien niet beter dan andere jaren, maar dat hij er lekkerder in zit dan tijdens de eerste seizoenshelft, geeft hij meteen toe. Hij sukkelde met een blessure aan zijn knie, al was de echte pijn mentaal. Het gevolg van een ‘klotezomer’, zoals hij de vierde plek op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro noemt. ‘Een week na de Spelen stonden we alweer op het veld in voorbereiding op de competitie. Ik kreeg die blessure erbij en de resultaten met Oranje-Rood waren ook niet altijd goed. Als je fysiek en mentaal niet helemaal 100% bent, kun je niet leveren. Dan is hockey meteen een stuk minder leuk.’

Fysieke en geestelijke malheur behoren inmiddels tot het verleden. De rust die hij in de maand december had deed hem goed. Het gaf hem de tijd om te herstellen van zijn blessure. Belangrijker nog was dat hij rust in zijn hoofd kreeg. ‘Het was heel fijn om na een drukke dag niet te hoeven denken “shit, morgen moet ik weer gaan rennen”. Het was allemaal net even wat relaxter. Dat heeft mij in ieder geval goed gedaan.’

Van Zuid-Afrika naar India

Tot zijn verrassing ontving Van der Weerden tijdens het trainingskamp met Oranje in Kaapstad bericht vanuit de HIL. Of hij wilde aansluiten bij de Jaypee Punjab Warriors. Even was er twijfel of hij moest gaan. ‘Zonder directe druk van een toernooi hadden we een heel leuke een gezellige trainingsstage in Zuid-Afrika. De ideale plek om drie weken te trainen met een nieuwe groepsdynamiek. Maar goed, uiteindelijk was het gewoon een kans die ik niet kon laten schieten.’

Sinds de tweede seizoenshelft onderscheidt Van der Weerden zich bij zijn club als vanouds met zijn sleepcorner, maar duikt opvallend vaker op rond de cirkel van de tegenstander. Met een belangrijke assist tegen Hurley en nota bene een velddoelpunt – de beslissende – tegen Den Bosch tot gevolg. ‘Toeval’, reageert de verdediger nuchter. ‘Het is eigenlijk helemaal niet de bedoeling dat ik daar vaker kom.’

Bij de Oranje Heren lijkt Van der Weerden ook in zijn hum. In het onderlinge oefenpotje, dat zijn ploeg met de uit-shirts makkelijk won, was hij de baas. Hij zette de lijnen uit, instrueerde de wisselspelers en sprak zijn teamgenoten tijdens de rustperiodes toe. Of we dinsdag op Upward wellicht de nieuwe aanvoerder der Oranje Heren in actie zagen, lijkt wat de onverstoorbare international betreft geen optie. ‘We misten vandaag Sander de Wijn (last van zijn maag, red.) dus kwam het toevallig zo uit dat ik de meest ervaren speler achterin was. Dan kom je vanzelf wat meer aan het woord. Het aanvoerderschap is niet echt iets voor mij.’