De waanzinnige cijfers van Oranje onder Alyson Annan

Met het vertrek van Alyson Annan als bondscoach van de Oranje Dames is er een einde gekomen aan een successtory van ongekende omvang. Onder leiding van de voormalige Australische sterspeelster veroverde de Nederlandse ploeg de ene na de andere hoofdprijs en klom ze naar eenzame hoogte in het internationale vrouwenhockey. We blikken in feiten en cijfers terug op de periode van Oranje onder Annan.

12 eindtoernooien

De finaleronde van de Hockey World League in december 2015 was het eerste toernooi dat de Oranjevrouwen onder leiding van Alyson Annan speelden. Een echt succes werd dat niet. Oranje verloor in Rosario de kwartfinale met 1-0 van gastland Argenintië en eindigde het toernooi uiteindelijk als vijfde.

In de twee toernooien die volgden bereikte Oranje de finale, maar bleef de hoofdprijs buiten bereik. In de finale van de Champions Trophy in Londen van 2016 was opnieuw Argentinië Oranje de baas (1-2) en in de eindstrijd van de Olympische Spelen in Rio van 2016 bleek Groot-Brittannië na shoot-outs te sterk. In de negen eindtoernooien die na de domper van Rio volgden, toonde Oranje zich telkens oppermachtig.

Eva De Goede in actie tegen Argentinië tijdens de kwartfinale van de Hockey World League van 2015 in Rosario. Foto: FIH/Getty Images

Negen hoofdprijzen

De toernooien en landencompetities (de eerste twee edities van de FIH Pro League) waaraan Oranje sinds 2015 meedeed, leverden liefst negen hoofdprijzen op. Op het palmares van Annan als Nederlands bondscoach staan drie Europese titels, een wereldtitel, een olympische titel, de winst van de allerlaatste Champions Trophy, de eindzege in de Hockey World League en twee keer winnaar van de Pro League. Verder werd Annan in haar periode als bondscoach van de Oranje Dames in 2017, 2018 en 2019 verkozen tot FIH Coach van het Jaar.

59 speelsters ingezet

Annan zette in haar zevenjarige periode als bondscoach 59 verschillende speelsters in voor de nationale ploeg. Liefst 31 speelsters maakten hun interlanddebuut onder de afzwaaiende bondscoach. Den Bosch-routinier Margot van Geffen werd het vaakst geselecteerd door Annan: ze was in 130 van de 137 interlands van de partij. Ook Caia van Maasakker (127 caps) en Laurien Leurink (120) waren vaak één van de eerste namen die Annan op het wedstrijdformulier zette.

Alyson Annan met Margot van Geffen, die de meeste interlands speelde onder haar leiding. Foto: Willem Vernes

Matla topscorer

Mede door haar doelpuntenexplosie in 2021 is Frédérique Matla de meest productieve speelster in het Oranje van Annan. In negentig interlands was de goaltjesdief van Den Bosch goed voor 64 treffers. Dat zijn er acht meer dan Matla’s Bossche teamgenote Lidewij Welten, die 56 keer scoorde in 107 interlands tijdens Annan’s bewind. Matla was onder Annan ook het vaakst betrokken bij een doelpunt, aangezien ze ook nog eens negentien goals van ploeggenoten voorbereidde en zodoende in 83 doelpunten een direct aandeel had.

Goalgetters onder elkaar: Oranje’s huidige doelpuntenmachine Frédérique Matla geeft een boks aan de voormalige topschutter van de Australische vrouwen. Foto: Willem Vernes

Karrenvracht aan goals

In de 137 interlands onder Annan kon er 475 keer gejuicht worden om een doelpunt. De Bossche aanvallers Matla en Welten zijn samen goed voor zo’n 25 procent van de hele productie (120 goals). De 475 treffers kwamen van de sticks van 35 verschillende speelsters. Maartje Krekelaar (Den Bosch) was op 5 december 2015 de eerste doelpuntenmaker in het Oranje van Alyson tijdens een 5-1 zege op Duitsland, Welten op 10 november 2021 de laatste tijdens de 3-1 zege op België in de Pro League.

Oranje maakte in vier wedstrijden onder Annan tien doelpunten of meer. De grootste zege was de 14-0 tegen Rusland op het EK 2019 in Antwerpen. Op eigen bodem zijn de 10-0 zeges op Tsjechië (EK 2017) en Schotland (EK 2021) de grootste triomfen.

Een vertrouwd beeld uit de periode van Annan als bondscoach: juichen na wéér een treffer. Foto: Willem Vernes

Nauwelijks nederlagen

Van de 137 interlands die de Oranjevrouwen onder Annan speelden, eindigden er 117 in een overwinning na reguliere speeltijd. Dertien keer eindigde een interland in een gelijkspel en slechts zeven keer had het Nederlands elftal binnen de reguliere speeltijd het nakijken. Als we louter kijken naar de competitieve interlands – de interlands op toernooien en in de FIH Pro League – dan staan er 98 wedstrijden op de teller van Oranje. Daarvan won de ploeg er 85, tegen negen gelijke spelen en maar vier verliespartijen. Die nederlagen kwamen tot stand tegen Argentinië (drie keer) en Australië.

44 duels op rij ongeslagen

Oranje kende zijn cijfermatig beste reeks wedstrijden tussen 30 juli 2017 en 27 januari 2019. In die periode bleef de formatie van Annan 44 (!) interlands op rij ongeslagen, de langste reeks zonder nederlaag in het moderne vrouwenhockey. Die recordserie bevatte 43 zeges en één gelijkspel. Die ene remise – een 1-1 tegen Australië in de halve finale van het WK 2018 – leverde na shoot-outs alsnog een overwinning op. Op dit moment is Oranje alweer 22 interlands op rij ongeslagen (21 zeges en één gelijkspel) sinds de 2-0 nederlaag tegen Argentinië op 15 februari 2020 in de Pro League.

 


8 Reacties

  1. rob-tettero

    Wat een geweldige lijst positieve cijfers. Heel erg knap resultaat. Jammer dat er twee kampen zijn ontstaan. sterkte met het oplossen van jullie probleem.

  2. robvisser

    Tja, aan de cijfers ligt het niet, dat lijkt me wel duidelijk. Het zou me trouwens wel verbazen wanneer de resultaten nu opeens minder worden, na het vertrek van Alyson Annan. De uitdaging voor de nieuwe coach zal zijn om (liefst) net zo succesvol te zijn zonder dat het ten koste gaat van het welzijnsgevoel van een aantal speelsters. Jamilon Mülders zou wat mij betreft wel een logische keuze zijn om het stokje tot en met het WK over te nemen, daarna kun je zien of dat goed uitpakt. Maar misschien wil hij liever assistent blijven.

  3. Andreas

    Als het gezegde luidt; 'Never change a winning team' is er dan geen bemiddeling mogelijk? Als je dat deel van het probleem fixt wordt het toch nòg beter?

  4. Runa Honig

    Wat zijn prestaties waard als speelsters zich er niet lekker bij hebben gevoeld? Deze hele affaire geeft de gelaagdheid in de topsport aan.

  5. robdux

    Het is jammer dat wij nog steeds niet hebben gehoord wat er speelt. Blijkbaar is dat al bekend en is er zelfs al een plan van aanpak vanuit de KNHB. Waar je tegenwoordig wel vraagtekens bij kunt zetten, is dat alles tegenwoordig maar positief moet. Topsport is grenzen verleggen en hard. Dat kan niet altijd positief. Directheid en zeggen wat er niet goed gaat, hoort er ook bij. (Mits dat niet overslaat in arrogantie, want dat zie je toch ook wel bij een aantal spelers). Als je dat combineert met zeggen wat er wel goed gaat, moet dat kunnen. Maar tegenwoordig kunnen veel spelers en überhaupt mensen in de maatschappij niet meer goed tegen kritiek. Vaak is er dan gezeur onder het mom: het moet positief! Bestuursleden van verenigingen, maar ook KNHB gaan daar dan weer in mee. Dat gaat zich een keer wreken. Maar goed in deze casus weten we nog steeds niet wat er is gebeurd.

    1. jepiepot

      De vraag is wat een coach bij topsport daadwerkelijk toevoegt.. Er is ook gewoon heel veel vrouwelijk hockey talent in NL. Natuurlijk kan een coach spelers / teams boven zichzelf uit laten stijgen maar de vraag is of dat daadwerkelijk gebeurd is of winnen we simpelweg op kwaliteit door kwantiteit door oa clubhockey zoals we dat in NL doen. Echter de suggestie dat alleen de ‘hardway’ werkt is volgens mij een misverstand. Waarop gaan (top) sporters ‘aan’? Vertrouwen of wantrouwen..? De bond heeft iig gekozen👍

    2. robdux

      Jepiepot, je hoeft idd niet hockey professor te zijn om de Nederlandse dames te laten presteren. Kwaliteit is er zo veel meer in vergelijking met andere landen. Ik denk dat Den Bosch dames een goed voorbeeld zijn van hoe je moet presteren. En geloof me, ik weet dat ze daar heeeeeel direct en hard kunnen zijn. Met alleen maar positiviteit kom je er niet.

  6. coach-devries

    Lijkt mij wel duidelijk dat er dusdanig veel (en serieuze) signalen zijn, dat bemiddelen geen optie meer is. En aangezien deze signalen helaas niet 'uit het niks' komen, en eigenlijk al jaren rond gonzen, is dit denk ik ook de enige mogelijke uitkomst.


Wat vind jij? Praat mee...