De Geus: ‘Na felle woorden van Delmée toonden we wél lef’

Hij ging akelig in de fout bij de openingstreffer, maar speelde ook een hoofdrol bij de terugkeer van Oranje in de gewonnen halve finale tegen België (3-2). Jonas de Geus zag hoe zijn ploeg de schroom van zich afgooide en aan het eind dodelijk toesloeg. ‘Dit is de eerste echte topwedstrijd die we winnen met deze ploeg.’

De Geus hopte vrijdagavond van de ene camera naar de andere. Van microfoon naar opname-apparaatje, in de mixed zone. In die ruimte waar spelers na de wedstrijd hun interviews houden, vertelde de middenvelder dat hij Oranje te tam vond in de beginfase. ‘We speelden zonder lef. Daar heeft Jeroen [Delmée] ons ook wel met stevige woorden aan herinnerd in de rust. Hij was even fel en vond dat we niet lieten zien wat we konden. Daar had hij helemaal gelijk in. Je speelt niet heel veel van dit soort potjes. Je wil niet dat je achteraf denkt: hadden we maar dit of dat.’

De middenvelder is met z’n 130 caps een van de meest ervaren spelers van Oranje. Het maakte de loeier van de dekkingsfout na drie minuten nog ongelukkiger dan-ie al was. De Geus liet tegenstander Felix Denayer voor zich komen, waardoor de Belg de 1-0 maakte. En dat moment werd hem door elke interviewer voor de voeten gegooid. ‘Haha, lekker dan…’, zegt-ie met een knipoog, wanneer er weer over die verkeerde inschatting wordt begonnen. ’Het was mijn vent. Ik had daar beter op moeten anticiperen. Hij drukte mij weg en ik kon er niet meer voor komen. Ik kon geen kant meer op. Extra balen dat-ie de bal ook nog vol op zijn stick kreeg. Het was gewoon slecht verdedigd.’ 

Ook in Oranje scoort De Geus er niet bepaald op los met 8 goal in 130 interlands. Foto: Willem Vernes

Niet bepaald een doelpuntenmaker

Vlak na die preek van Delmée herstelde De Geus hoogstpersoonlijk de opgelopen schade. ‘Gelukkig wel. Ik zag een klein stuiterballetje mijn kant opkomen. De keeper kwam niet echt uit. Dus ik moest gewoon uithalen. En wel zien waar-ie terechtkomt. Ik kom niet zo vaak in die positie. Dat ging ook nog even door mijn hoofd. Ik had tijd om na te denken. Vorig seizoen heb ik er maar drie gemaakt bij Kampong. Als ik scoor zijn dat meestal tip-ins die ik via Jip Janssen krijg. Hij pusht ‘m dan op mijn stick, daar hoef ik niets voor te doen.’ Lachend: ‘Nu moest ik er harder voor werken.’

Het zorgde ervoor dat Nederland eindelijk die rugzak met angst en twijfel van zich afslingerde. ‘Soms heb je een situatie nodig waarop je de schroom van je afgooit. Dit was zo’n moment. Dat gebeurde automatisch, waarna het onze kant op ging vallen. De 2-2 viel een beetje uit het niets. Ze dwongen een passfout bij ons af. Maar ook na die goal vond ik dat we rustig bleven. We hielden het overwicht.’

De Geus met Brinkman na de 2-2. Foto: Willem Vernes

Duco’s dadendrang

Dat dit overwicht ook nog werd verzilverd, komt door de spits die voor de zoveelste keer dit EK van zich liet horen. Duco Telgenkamp. De man van de idiote cijfers: tien goals in tien interlands. Vijf goals maakte de EK-sensatie al in Gladbach. De Geus kijkt tijdens het interview zijn Kampong-teamgenoot na, als die toevallig net van het veld loopt. Eigenlijk is de spelbepaler niet meer zo verrast over de dadendrang van de 21-jarige aanvaller, die een jaar geleden nog geen minuut in de Hoofdklasse speelde.

‘Het verraste mij vooral toen er vorig seizoen een ventje van HDM bij ons kwam. We dachten bij Kampong: nou, we moeten het nog maar zien. Maar vanaf het begin schoot-ie ze erin. Dus inmiddels ben ik niet meer verbaasd. Ik vind het schitterend om te zien hoe hij op zijn eerste toernooi aan het hockeyen is. Het is heel lekker om hem erbij te hebben. Hij brengt wat anders. Veel van onze spitsen hebben doelpunten maken niet als unique selling point. Hij wel.’

Ineens komt het besef dat deze zege een hele bijzondere was. Meer dan een gewonnen wedstrijd. Het kon later weleens een mijlpaal zijn voor dit Oranje. ‘Je moet op een toernooi van Frankrijk en Wales winnen. Op het WK is dat hetzelfde verhaal, tegen de kleinere landen ben je verplicht om toe te slaan. Vandaag was het anders, in een knock-out. We hadden met deze groep nog geen echte topwedstrijd gewonnen op het toernooi. Nou, nu wel.’ De Geus gaat dan even voorbij aan de bronzen WK-wedstrijd tegen Australië. ‘Klopt, maar dat gevoel was anders. Toen lagen we er al uit voor de hoofdprijs. Nu gaan we nog vol voor de titel.’