De shoot-out van de Geus, de Blaak-redding, en meer Oranje-hoogtepunten

De redding van Sander Baart, de tango door het Pakistaanse centrum van Seve van Ass en Valentin Verga, en de buitenaardse shoot-out van Jonas de Geus: Het zijn enkele hoogtepunten van Oranje op het WK in India, waar Nederland tweede werd. Een terugblik op zes mooie momenten die het WK in India fel oranje kleurden.

De shoot-out van Jonas de Geus die eigenlijk niet kan

Het laatste wat spelers zouden adviseren over een shoot-out scoren tegen de Belgische topkeeper Vincent Vanasch: over de stickkant passeren en dan de bal over de doellijn lopen. Maar na één schijnbeweging van de stick in de lucht is dat precies wat De Geus deed. De shoot-out in de finale van de op een na jongste speler van de selectie van Oranje blonk uit in superioriteit, in een spel van tijd en ruimte. Achteraf de laatste rake Nederlandse shoot-out, de 2-0, in de finale van het WK.

Het is alsof De Geus op het hockeyveld in al zijn ledematen sensoren heeft, die weten waar de ruimte ligt. Hij heeft gevoel in zijn tenen en stick, ogen in zijn rug, sensoren in zijn stick, het gevoel waar de ander is. Een sixth sense. De middenvelder van Almere weet na één schijnbeweging dat er ruimte is over die forehand van Vanasch, twijfelt niet, duikt erin en draait meteen langs de spartelende keeper. Hij heeft zelfs tijd om de bal tergend langzaam over de doellijn te lopen, als hij had willen provoceren.

In de halve finale dolde De Geus twee Kookaburras alsof hij een jeugdwedstrijd speelde en gaf hij de assist voor de 1-0 van Glenn Schuurman. Tegen het oersterke Duitsland had hij iedereen gepasseerd vanaf de zijlijn tot in de cirkel, toen hij de adem miste, om succesvol af te ronden.

Als je de shoot-out van De Geus in de finale een paar keer terugkijkt, denk je: had hij er maar meer mogen nemen. En hadden zijn teamgenoten maar wat van die jeugdige overmoed overgenomen.

Jonas de Geus doet het schijnbaar onmogelijk in de WK-finale tegen België. Vincent Vanasch doodleuk over de forehand passeren. Foto: Charles McQuillan/Getty Images

Assertieve Pirmin Blaak duikt op Beale

Het vingertje van Jeroen Hertzberger, op Blaak gericht, triggerde een oud mechanisme bij keeper Pirmin Blaak, die zijn eerste toernooi als eerste doelman van Oranje bekroonde. Hij greep de kans met beide handen aan. Terwijl de Australiër Daniel Beale in de sudden death van de shoot-outs van de halve finale op het WK op hem afrent en een kleine aarzeling toont, herinnert Blaak zich het vingertje van voormalig teamgenoot (bij Rotterdam) Hertzberger. Een oud Rotterdams ritueel.

Dat vingertje staat voor brutaliteit, voor initiatief nemen, het lot in eigen handen nemen, voor samen winnen. Blaak gooit zich met lichaam en stick op de bal en tikt Nederland naar de finale. Ook in de blockbusters tegen India en België onderscheidde Blaak zich positief. Na zeven jaar geduld was het zijn time to shine. Hij werd uitgeroepen tot beste keeper van het toernooi.

Keeper Pirmin Blaak (Ned) stopt de beslissende shoot out van Daniel Beale (Aus) tijdens de halve finale tussen Nederland en Australie (2-2) bij het WK Hockey heren in het Kalinga Stadion. Foto:

Oud-Hollands swingen met Van Ass en Verga

De poulewedstrijd tussen Nederland en Pakistan zit op slot, als middenvelder Seve van Ass op eigen helft met een hoge backhand een bal onderschept en versnelt richting de as. Teamgenoot Valentin Verga volgt links van hem. Van Ass kiest voor het passje over een meter naar Verga. De Amsterdammer beantwoordt met een backhandpassje. Aan de Pakistaanse cirkelrand, stuit Van Ass op vijf tegenstanders. Hij ontwijkt de eerste met een stickbeweging naar links, terwijl schijnbewegingen de Pakistanen op afstand houden.

Van Ass ‘voelt’ ondertussen waar zijn teamgenoot is, draait om zijn as en pusht naar Verga, die met één stickbeweging de Pakistaan Imran Butt vanaf de strafbalstip passeert. Techniek, snelheid en doeltreffendheid, in een tango tussen HGC’er Van Ass en de Argentijnse Amsterdammer Verga. Hollands hockey-dna verpakt in een doelpunt.

Seve van Ass in Bhubaneswar. Foto: Charles McQuillan/Getty Images

De redding van Sander Baart in de dying seconds van de finale

De laatste minuut van de WK-finale tegen België: aanvaller Thomas Briels probeert zijn Belgische teamgenoot Tom Boon te vinden, om het Nederlands elftal in de finale de nekslag te geven. De bal rolt voorbij keeper Pirmin Blaak richting Boon, die in de schaakpartij Oranje schaakmat lijkt te zetten. Maar daar is de Nederlandse Belg Sander Baart die voor de zoveelste keer dit WK als stofzuiger fungeert. Hij twijfelt niet, grijpt in en pusht de bal meteen hard en resoluut richting de zijlijn.

‘Oeeeeehhhh’ klinkt door het stadion. Het is een typische actie van Baart, die het hele toernooi een sterke indruk maakte. Hij moest het drie belangrijke wedstrijden doen zonder zijn vaste adjudant Sander de Wijn in het centrum van de defensie, maar stond juist op, geholpen door het sterke spel van de ingevlogen reserve Joep de Mol. Want behalve Baart wat oneerbiedig stofzuiger noemen, viel hij op met zijn heerlijke lange passes. Eén heerlijke polsbeweging was de verdediger vaak verwijderd van het bereiken van een aanvaller.

De fanatieke Sander Baart in actie tijdens de finale tegen België. Foto: Koen Suyk

De steal van topscorer Thierry Brinkman tegen Maleisië

Niets is moeilijker voor een aanvaller, om de bal clean, zonder overtreding, af te pakken van de verdediger. Het is wat Thierry Brinkman vaker deed dit WK en waarmee hij tegen Maleisië indruk maakte. In de openingswedstrijd van Oranje pakt hij de bal af van de Maleisische verdediger, stoomt op, wacht net zo lang totdat het zin heeft om te passen.

Hij wacht op Jeroen Hertzberger, die Mirco Pruyser weet te vinden voor de 2-0. Wie heeft ondertussen een enorme sprint getrokken, en glijdt daarachter nog richting de tweede paal in, voor het geval dat Pruyser niet zou scoren? Brinkman. Met zo’n instelling wordt Brinkman de verrassende Nederlandse topscorer van het WK met vier doelpunten.

Thierry Brinkman springt een gat in de lucht na zijn doelpunt. Foto: Charles McQuillan/Getty Images

Thijs van Dam karakteristiek liggend, na een typische rush

Hij twijfelt niet, bij een 4-0 stand tegen Canada. Thijs van Dam trekt de bal op de middenlijn een keer naar binnen, gaat dan buitenom, met de stick in alleen zijn linkerhand. De turbo gaat aan en de Canadezen kunnen alleen maar kijken hoe snel een hockeyer kan rennen, terwijl hij ook nog stick en bal voortbeweegt. Terwijl Van Dam de Canadezen tot pionnen degradeert, passt hij de bal naar Jeroen Hertzberger, die met overstapje de bal expres laat schieten voor zijn teamgenoten.

Die beginnen aan een heerlijk driehoekje, dat strandt door goed Canadees ingrijpen. De bal rolt voor de stick van Van Dam, die met een verkorte grip, de twee handen onder de steel van zijn stick, al vallend zijn tweede goal van de wedstrijd maakt: 5-0. De overtuigende manier waarop Van Dam zijn verdediger de hielen liet zien, doet denken aan het zelfvertrouwen waarmee de pijlsnelle aanvaller zijn shoot-out nam in de halve finale tegen Australië. Het was een do-or-die shoot-out. Missen betekende uitschakeling. Maar hij durfde te doen wat hij zo goed kan: de 360 graden turn om de Australische keeper heen. Niet voor niets is Van Dam genomineerd als grootste talent, door de FIH.