Een brok in de keel, wat traantjes en het ticket voor de Spelen

Ze miste door blessures het WK van 2018 en het EK van 2019. Maar 2021. Dat lijkt dan toch echt het jaar te worden van Pien Sanders. De verdediger kon haar vreugde niet op, nadat ze woensdag het verlossende telefoontje kreeg van bondscoach Alyson Annan. Ze mag mee naar de Spelen.

Ze belt vanaf de Zeeuwse kust, waar Sanders samen met haar vriend (en international) Thijs van Dam even op adem komt. Van Dam, de maker van de winnende shoot-out in de EK-finale, kreeg in aanloop naar de Spelen al groen licht. Hij was dus al zeker van een plekje in het vliegtuig.

Maar Sanders nog niet.

Mega-zakelijk om acht over één

Woensdag was de dag des oordeels. ‘Ik was heel vroeg wakker’, haalt de verdediger van Den Bosch terug. ‘De hele ochtend was ik gespannen, echt niet normaal. Dan word ik wat stiller. Mijn handen trilden een beetje. Ik heb zo veel mogelijk proberen te doen. Naar de gym. Lunch halen. Bezig zijn. Afleiding zoeken.’

In de halve finale van het EK tegen België met tegenstander Ambre Balleghien. Foto: Willem Vernes

De uren leken jaren te duren. Vanaf één uur ’s middags zou ze gebeld worden. In alle gevallen. Bij goed en slecht nieuws. ‘Ik weet het tijdstip nog precies. Het was acht over één toen Alysons naam op mijn scherm zag. Ik heb ‘m een paar keer over laten gaan. Even adem halen.’  Ze lacht hardop als ze terugdenkt aan het moment dat volgde. ‘Van de zenuwen nam ik mega-zakelijk op. Met Pien Sanders. Alsof ik niet wist wie er belde.’

‘Zonder te overdrijven denk ik dat het de belangrijkste seconden van mijn leven waren, tot nu toe. Gefeliciteerd, je zit erbij. Ik heb een paar keer gevraagd of ik het goed had verstaan. Echt? Is het echt zo? Ik had meteen een brok en mijn keel en wat traantjes.’

Huilen, dansen, Zoomen

Die vloeiden ook toen ze Van Dam in de armen vloog. Het Oranjepaar gaat samen naar de Spelen. Een sprookje waar geen jongens- of meisjesboek tegenop kan. Ze wisten van gekkigheid niet wat ze moesten doen. ‘Dus dansten en juichten we met z’n tweeën in de kamer. Daarna hebben we met de olympische groep van zestien een korte Zoom-sessie gehouden om elkaar te feliciteren.’

Foto: Willem Vernes

Ze belde snel haar ouders, die haar al jaren van hot naar her rijden. Er ongeveer op elk toernooi bij waren. Haar vader Robert vaak als fotograaf op het veld, moeder Hanneke en zusje Saartje steevast op de tribune. ‘Zij hebben ervoor gezorgd dat ik hier gekomen ben’, klinkt het dankbaar. ‘Ik schreef het als klein meisje al in die vriendenboekjes. Wat wil je doen als je groot bent? Naar de Olympische Spelen. Dat wist ik op mijn achtste al.’

Plotsklaps zijn daarmee het gemiste WK en EK vergeten. ‘Natuurlijk deed dat pijn. Ik heb best wat pech gehad. Maar ik heb ik het nu achter mij gelaten. Ik wist: ik ben nog jong, staat nog meer moois op de planning. Ik heb altijd het doel gehad om sterker terug te komen. En dat is wel gelukt, denk ik.’

Extra laagje druk op het EK

Sanders, die op de Spelen op links- en rechtsachter gaat spelen, had het idee dat ze zich op het afgelopen EK nog moest bewijzen. ‘Ik voelde een extra laagje druk, omdat je weet dat die selectie eraan komt. Dat gevoel nam ook toe, toen het einde van het toernooi dichterbij kwam. Het moment komt eraan. Ik was daardoor nog kritischer op mezelf. Was ook na een goede wedstrijd meer dan normaal bezig met wat er nog beter kan. Hoe ik me nog meer kon bewijzen. Ik was best tevreden, had het idee dat ik in vorm was.’

Ze weegt het woord. ‘Nou ja, vorm, vorm…het ging goed. Ik heb geen rare fouten gemaakt of veel ballen ingeleverd.’

Tegen Duitsland in de finale. Foto: Koen Suyk

Natuurlijk was ze voor het toernooi aan het rekenen geslagen. Sanders wist ook dat er hoogstwaarschijnlijk nog een verdediger af zou vallen. ‘Daar heb ik wel over gepiekerd’, geeft de Brabantse eerlijk toe. ‘Maar eigenlijk weet je het niet. Wat voor types zoeken ze precies? Waarin is wie een toegevoegde waarde? Zoeken ze bijvoorbeeld een echte ‘verdediger-verdediger’? Of iemand zoals ik die ook graag naar voren komt?’

Ik baal ook oprecht voor haar en had het haar erg gegund. Pien Sanders over Sanne Koolen

Vragen, vragen en nog eens vragen. Op de belangrijkste vraag kreeg Sanders dus een positief antwoord. Ja, ze zit erbij. Dat geldt niet voor haar Bossche teamgenoot en goede vriendin Sanne Koolen. Inderdaad, ook een verdediger. Zij moet genoegen nemen met een reserverol. ‘Ik kreeg direct een berichtje van ‘Sun’, zoals ik haar altijd noem. Dat ze het zo trots op mij was. Superlief natuurlijk. Dat laat precies zien hoe ze is. Ik baal ook oprecht voor haar en had het haar erg gegund. Ik weet zeker dat er nog veel moois voor haar gaat komen.’

Volgende week zaterdag dendert de Oranjetrein voort. De bestemming is duidelijk. De missie, daarover bestaat al jaren geen twijfel. Alleen het hoogste is goed genoeg voor dit Nederlands elftal. Maar eerst mag Sanders – samen met Van Dam – in Zeeland nog even nagenieten van de Europese titels en de selectieplekken. ‘Wandelen, lekker eten en ondertussen de conditie op peil houden. En eh…had ik al gezegd dat ik superblij ben?’