‘Ik ben meer geïnteresseerd in de mens dan in de medaille’

Voor het eerst in ruim zes jaar zat er vrijdag een andere hoofdcoach op de bank bij de Oranje Dames. Jamilon Mülders vulde tijdens de 1-0 Pro League-zege op Spanje de lege plek in die Alyson Annan na haar vertrek achterliet. De Duitser, die overigens voortreffelijk Nederlands spreekt, kijkt terug op een geslaagd debuut.

‘Het was een bijzondere dag’, zegt Mülders een paar uur na zijn debuut als interim-bondscoach in de lobby van het spelershotel. Hij heeft net de wedstrijd met de groep afgesloten in het onderkomen, aan de rand van de binnenstad van Valencia. Vanuit het raam kijkt-ie uit op het futuristische vlaggenschip van de stad, het prachtige Palau les Arts.

Uit de kunst, om die inkopper meteen maar te maken, was het voor rust zeker niet wat Oranje liet zien. ‘Had ik ook niet verwacht’, zegt Mülders, kalm roerend in zijn koffie. ‘We hebben in tijden geen wedstrijd gehockeyd. Sommigen hebben vanaf Tokio niet meer met het team gespeeld. En sinds ik voor de groep sta, hebben we tien minuten elf-tegen-elf gespeeld.’

‘Je merkt, dat ze na die eerste twee kwarten ritme kregen. Ik was onder de indruk. Daar speelden we echt goed. Stonden ook gretiger te verdedigen. Ach ja, het is een bumpy road geweest de laatste tijd. Zo ging het in de wedstrijd ook.’

Voor iedereen was het na de afgelopen maanden fijn om met elkaar te hockeyen. Dat te doen waar we plezier in hebben. Jamilon Mülders

Terug naar die speciale dag. ‘Alleen al omdat we zo lang niet gespeeld hadden. Lied (Lidewij Welten, red.) was voor het eerst captain. Voor sommigen was het hun tweede of derde interland. Voor iedereen was het na de afgelopen maanden fijn om met elkaar te hockeyen. Dat te doen waar we plezier in hebben. Het gaat om de wedstrijden, die zijn altijd leuk. Trainingen niet.’

De meiden van Mülders, voorafgaand aan de eerste ontmoeting met Spanje. Foto: David Aliaga

Hij zet zichzelf niet zo graag in de schijnwerpers. Stelt zich bescheiden op. Dienend. Het gaat om de groep en zijn staf. Maar desgevraagd komt het besef, daar op die loungebank in het hotel. ‘Ook voor mij was het een speciale dag. Ik zou dit niet altijd meer willen, dat heb ik al aangegeven. Maar een competitieve wedstrijd coachen is altijd leuk. Ik werk met de beste speelsters ter wereld, dat is een eer. Nog belangrijker: dit is een mooie groep mensen. Ik ben sowieso meer geïnteresseerd in de mens dan in de medaille.’

Een eenheid worden

Terwijl Mülders in het Nederlands, met vleugjes Duits en Engels, zijn selectie prijst, lopen steeds plukjes internationals voorbij. Ze blijken allemaal naar hun vaste koffietentje te gaan, iets verderop aan de drukke avenida. ‘Dit is geen normale trainingsstage’, benadrukt de coach nog maar eens. ‘Er is veel gebeurd. Het kost tijd en energie om elkaar te vinden na de afgelopen periode. Dus ja, het is goed om samen veel tijd door te brengen. Maar dat was voor deze situatie ook al belangrijk, denk ik.’

Elkaar weer vinden, een eenheid worden. Dat is de opdracht van de komende maanden. Volgens interimmer Mülders draait het daarin vooral om één ding: ‘Tijd. Ja, dat spreekwoord hebben we in Duitsland ook. Dat het alle wonden heelt. Het is niet zo dat je hier op een knop drukt en alles weer loopt. Iedereen komt langzaam weer terug in de normale modus. Al zijn we nog wel ver weg, van waar we op het WK willen zijn.’

Is er dan tijd genoeg tot het toernooi, dat al op 1 juli van start gaat? ‘Ja. Als het weer om de hoofdprijzen gaat, staat dit team er. Daar kan het hockeypubliek zeker van zijn. Ik zie nu geen reden dat we dan niet goed zouden zijn. Nu zijn we aan het bouwen. Begrijpen. Vragen. Toetsen.’

Mülders tijdens de laatste training voor zijn debuut als hoofdcoach. Foto: David Aliaga