Door een enkeloperatie miste international Marloes Keetels de eerste competitiehelft met Den Bosch en de Champions Trophy met Oranje. Sinds drie weken traint ze voor zichzelf op het veld. De trainingsstage in Spanje met Oranje begin januari wordt een belangrijk meetmoment.
Sinds het gewonnen WK in Londen heeft Keetels nog geen wedstrijd in de benen. Ondertussen komt het begin van de Pro League eraan, de nieuwe internationale landencompetitie. Voor de tweede competitiehelft van de Livera Hoofdklasse Dames begint, speelt Oranje tegen Nieuw-Zeeland (27 januari), Australië (2 februari), de Verenigde Staten (16 februari), Argentinië (24 februari) en China (3 maart).
De trainingsstage in het Spaanse Cádiz van 10 tot en met 17 januari is voor Keetels een perfect moment om te kijken hoe ver haar herstel is gevorderd. ‘Dan weet ik waar ik sta. Waarschijnlijk zijn de wedstrijden tegen Australië en Nieuw-Zeeland nog te vroeg voor mij. Hopelijk sluit ik daarna weer aan.’
Keetels mocht niet autorijden
Eind augustus werd Keetels geopereerd aan haar rechterenkel, waarvan ze al lang last had. Anderhalf jaar lang liep ze onbewust op de zijkant van haar voet, waardoor ze ook andere lichte blessures kreeg. Er werden enkele botsplinters uit haar enkel verwijderd. Het was best een heftige ingreep. In feite moest Keetels opnieuw leren lopen. Vier weken lang ging ze nergens heen zonder krukken.
Autorijden mocht ze niet. Het was alsof haar rijbewijs was ingenomen. Ze kon het rempedaal niet trappen. Maar ze moest wel drie keer per week naar de fysiotherapeut. Haar vriend regelde iets met zijn werk, waardoor hij haar kon brengen. Haar moeder hielp haar ook.
Keetels kijkt geblesseerd vanaf de kant naar een wedstrijd van Den Bosch. Foto: Willem Vernes
Het missen van de eerste competitiehelft en de Champions Trophy
Ondertussen ging de eerste competitiehelft gewoon door. ‘In het begin voelde het logisch dat ik niet mee kon doen, omdat ik met krukken liep. Bovendien presteerde mijn team goed, dus had ik er weinig moeite mee. Maar elke zondag vond ik het lastiger worden. Ik kon steeds meer, maar mocht nog niet hockeyen. Op een gegeven moment begin je jezelf ook een beetje een individuele sporter te vinden. Terwijl ik ooit op hockey ben gegaan omdat het een teamsport is. Het missen van de Champions Trophy vond ik ook lastig. Oranje, daar wil je altijd bij zijn. Zeker bij de laatste Champions Trophy. Jammer, want ik heb ‘m nog nooit gewonnen.’
Eind november ging Keetels weer voorzichtig het veld op. Ze traint samen met haar fysiotherapeut Roel van Brakel, de fysiotherapeut van de Oranje Dames tijdens de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Ze heeft veel aan hem. Hij passt een bal. Zij slalomt langs pionnen en schiet op doel. ‘Ik doe ook al mee met de looptraining van Den Bosch. Alleen het springen sla ik nog over. Voor de rest gaat het goed. Ik ben zin om weer te hockeyen.’
1 Reactie
Sjang Fijen
Opsteker voor Marloes:Lieve, lieve Marloes, geduld is een schone zaak. De teller van je tophockey carriere staat nog niet op helft. Dat denk ik, en............. met mij vele anderen Zo. Zorg nu maar eerst dat je fysiek helemaal beter wordt en conditioneel toppie. Oranje en ook Den B. kunnen best even wachten: JIJ GAAT VOOR. Sterkte en groet van Sjang