Oranje-veelvraat Teun de Nooijer: ‘Champions Trophy’s waren top’

De onlangs gelanceerde interlanddatabase van de KNHB brengt het verleden weer tot leven. De carrières van vele Oranje-internationals komen opnieuw onder de aandacht. Na recordhouder Minke Smabers mag de loopbaan van Teun de Nooijer, recordinternational bij de Oranje Heren, natuurlijk niet onderbelicht blijven.

Eigenlijk behoeft Teun de Nooijer geen nadere introductie. Niet alleen is hij degene met de meeste interlands voor de Oranje mannenploeg (453), maar hij bezet ook een prominente plek op de topscorerslijst aller tijden van het Nederlands elftal. Alleen Paul Litjens (268 goals) en Taeke Taekema (221) scoorden vaker dan de voormalige krullenbol uit Egmond aan den Hoef (217 treffers).

Kijk je naar de toernooien die de nummer 14 van Nederland tussen 1994 en 2012 met Oranje speelde, dan begint het helemaal te duizelen. Hij deed mee aan liefst 34 toernooien en stond daarbij 27 keer op het podium: tien keer goud, negen keer zilver en acht keer brons.

Genoten van duels met Duitsland

De misschien wel beste Nederlandse hockeyer ooit moet even nadenken als we hem vragen tegen welke tegenstander hij het vaakst namens Oranje in het veld stond, maar komt dan met het goede antwoord: Duitsland. Hij speelde liefst 69 van zijn 453 interlands tegen ons buurland en was in al die optredens goed voor 22 treffers.

‘Ik vond het altijd leuk om tegen de Duitsers te spelen’, zegt De Nooijer. ‘Die onderlinge wedstrijden hebben een mooie historie en dus een extra lading. We waren altijd erg aan elkaar gewaagd. Die boeiende strijd, daar heb ik altijd van genoten. Dat mijn toenmalige vriendin – inmiddels al jaren mijn vrouw – de Duitse nationaliteit heeft maakte het helemaal bijzonder.’

Duitsland mocht dan een evenwichtige tegenstander zijn voor Oranje, De Nooijer haalde toch meer voldoening uit wedstrijden tegen landen als India en Pakistan. ‘Dat waren meer open wedstrijden, waarin het spel op en neer kon golven. Die ploegen speelden superaanvallend. Binnen ons team riepen jongens dan meteen dat we niet in dat spelletje moesten meegaan, maar stiekem vond ik dat juist wel leuk. Lachend: ‘Ik vond het helemaal niet erg als we daar niet in slaagden.’

Teun de Nooijer juicht nadat hij de stand op 2-0 heeft gebracht tijdens de Champions Trophy-wedstrijd Nederland-Pakistan (4-1) in 2007. Foto: Koen Suyk.

Mijmeren over de Champions Trophy

Van alle toernooien in de rijke interlandloopbaan van De Nooijer springen de vijf Olympische Spelen (waarin hij met Oranje vier keer de finale haalde en twee gouden plakken veroverde) er vanzelfsprekend uit. Hij vertegenwoordigde Nederland als hockeyer vijf keer op de Olympische Spelen, een wereldrecord dat hij deelt met de Spanjaard Pol Amat en de Duitse Natascha Keller.

Toch had de drievoudig Wereldhockeyer van het Jaar óók een voorliefde voor de Champions Trophy, het toernooi dat twee jaar geleden definitief van de internationale hockeykalender verdween.

De Nooijer: ‘De Champions Trophy… dat vond ik altijd fantastisch om te spelen. Dat was gewoon top. Elk jaar een toernooi met de zes beste landen ter wereld van dat moment. Elk duel dat je speelde voelde niet alleen als een finale, het wás er ook echt een. Als je het toernooi won, mocht je je een jaar lang de beste ploeg van de wereld noemen. Ik vind het nog steeds jammer dat het toernooi verdwenen is. Hockey is een echte toernooisport en tijdens Champions Trophy’s was de sfeer altijd geweldig. Het publiek was altijd de grote winnaar: dat kon zich elke dag op topwedstrijden verheugen.’

Geboft met sterke vrouw

Net als Minke Smabers denkt ook De Nooijer dat er een aantal factoren invloed heeft gehad op de indrukwekkende lengte van zijn interlandloopbaan. ‘Behalve je hockeykwaliteiten en je fysieke gesteldheid speelt ook je privé-situatie een rol. Daar heb ik enorm mee geboft. Ik werd al vroeg vader, maar mijn vrouw en ik hebben ons gezinsleven altijd goed rond het hockey kunnen organiseren. Zij is een sterk persoon en heeft daar een grote rol in gespeeld. Ik ben dankbaar dat mijn drie dochters een groot deel van mijn interlandloopbaan bewust hebben kunnen meemaken, dat vind ik heel bijzonder.’

Uiteraard heeft De Nooijer veel moeten laten om zo’n succesvolle hockeyer te kunnen worden. Maar al zijn trainingen en wedstrijden in Oranje hebben hem uiteindelijk méér energie opgeleverd dan er is verbruikt. ‘Ik heb altijd gedaan wat ik geweldig vond, dus de opofferingen gingen me vaak gemakkelijk af. Als je zo lang bij Oranje bent, krijg je met veel verschillende medespelers, coaches en tegenstanders te maken. Heel interessant. Je maakt ook een mooie ontwikkeling door als speler en als persoon: van een krullenbol op linksbuiten die maar wat deed tot de ervaren routinier die mocht overleggen met de bondscoach. Dat maakt zo’n loopbaan zo ontzettend leuk.’

Klik op de afbeelding voor een grotere weergave.