Oranje worstelt, komt boven en wordt tweede in de poule

De Oranjemannen hebben in een zinderend duel de tweede plek veiliggesteld in poule A van de Olympische Spelen. De ploeg van bondscoach Jeroen Delmée won zijn laatste groepsduel met 5-3 van Spanje. Tjep Hoedemakers en Jip Janssen maakten er allebei twee voor Nederland, dat weer meerdere gezichten toonde. In de kwartfinales treft Oranje vermoedelijk India of Argentinië.

Het was heet. Het was meeslepend. Het ging werkelijk alle kanten op. Van 0-2 achter tot 4-2 voor. Van een zwakke beginfase tot briljante ingevingen. Van onmogelijke reddingen tot een sloot onbenutte corners. Het laatste pouleduel tegen Spanje was intens en vooral heel slecht voor het Oranje-hart. Ze trokken ‘m over de streep. Maar wat moest het van ver komen, in het laatste duel voor de kwartfinales.

Van die kwartfinales was Nederland een dag eerder al zeker. Dat eerste vinkje werd dus gezet door de Europees kampioen. Het was vandaag vooral van groot belang om een gunstige uitgangspositie te behalen voor die eerste knock-outwedstrijd, aanstaande zondag. Hoe het toernooi van Oranje er verder uit zou zien, werd ook bepaald door tegenstander Spanje. 

Foto: Willem Vernes

Weer achter de feiten aan

Anders gezegd: door de formatie van Max Caldas. Inderdaad, de coach die op de vorige Spelen in de kwartfinales kapseisde met Oranje. Dat oude sentiment was trouwens niet het enige dat telde, ook Spanje zit als kwartfinalist nog vol in het toernooi. Juist de speler die in Tokio in de knock-outfase in de ploeg werd gebracht, Justen Blok, zorgde vrijdag ervoor dat Nederland weer vroeg in de wedstrijd achter de feiten aanliep. De verdediger liet een Spaanse voorzet van zijn stick ketsen, spits José Basterra pikte de bal op en duwde ‘m zachtjes, bijna geniepig, door de benen van Pirmin Blaak.

Het Oranje-publiek zuchtte. Shit. Weer zo’n dag. Want eigenlijk gebeurde in die beginminuten exact hetzelfde als tegen Duitsland. Want net als toen scoorde de tegenstander, nadat de eerste grote kans voor Oranje was. Nog geen minuut voor die tegentreffer had Jip Janssen uit de eerste corner van de wedstrijd de kans om Nederland op voorsprong te pushen. Maar wederom haperde de cornermachine. Niet voor het eerst dit toernooi. Die eerste van vandaag – niet de laatste overigens – was de 17e (!) corner op rij van Nederland, waaruit geen goal viel.

Het zat dus niet mee in de beginfase. Maar het werd zelfs nog erger voor Oranje, dat slordig speelde in die eerste minuut. Vlak voor de eerste pauze liep Nederland zich aanvallend vast, waarna Spanje er soepel uitkwam. Het ogenschijnlijke simpele combinatiespel eindigde bij Marc Reyne, die ongestoord de 2-0 erin timmerde. Er was een bevlieging nodig om het tij te keren. Een echte ingeving, uit het hart, niet via het verstand. Een precies zo’n actie had Tjep Hoedemakers aan het begin van kwart twee in huis. Hij scheurde – na een mooie pass van Joep de Mol – de Spaanse as aan flarden. Trok van de middenlijn naar de stip, waar hij onderuit werd gezaagd. Strafbal. Janssen liet zien dat hij zijn torinstinct nog niet is verloren en pushte de bal loeihard in het kruis: 1-2.

Foto: Willem Vernes

Hoedemakers en Wortelboer nemen Oranje bij de hand

Die treffer bracht het vertrouwen weer een beetje terug. Nederland begon iets dominanter te spelen, maar haalde weinig uit z’n aanvallen. De enige kans die er nog kwam in de eerste helft was een gevaarlijk hoog gepushte corner van Janssen. Ondertussen was het oppassen voor de Spaanse breaks. Want wat kwamen ze er soms makkelijk doorheen. En wat was er dan ook meteen veel ruimte. De ploeg van Caldas was simpelweg veel slagvaardiger dan Oranje. Ook dat beeld was ook al te zien tegen Duitsland.

Net als toen begon Nederland de tweede helft met een achterstand. Die kon toen niet worden gerepareerd. Nu slaagde Oranje daar wel in. Dat lag niet aan de Spaanse doelman Luis Calzado. De Catalaanse kolos pakte aan het begin van Q3 op prachtige wijze weer een corner. Vlak daarna moest hij alsnog vissen, toen Hoedemakers een granaat tegen de touwen jaste. Een afgeslagen bal kwam voor de stick van zijn spits, die weer degene was die Oranje op sleeptouw nam.

Het was het vuur, de branie de nodig was. Om wel voor gevaar te zorgen. En precies die eigenschappen toonde Floris Wortelboer ook toen hij het na 42 minuten op z’n heupen kreeg. De vleugelverdediger danste de cirkel binnen. Schudde met zijn sterke lijf een half Spaans elftal van zich af. En had ook nog het overzicht om toe te slaan. Een heerlijke solo, die in geen enkel boekje stond uitgetekend. Oranje explodeerde van vreugde en stond voor het eerst in de wedstrijd aan de goede kant van de score. Een bevrijdende goal, ook omdat de corner maar geen treffer opleverde. Janssen kon zijn ogen niet geloven toen hij vlak voor de 3-2, knalhard de paal raakte.

Foto: Willem Vernes

53, het verlossingsgetal

Spanje moest opeens weer uit z’n schulp kruipen. En gaf daardoor ruimte weg, bijvoorbeeld aan de linkerkant van het veld, twaalf minuten voor tijd. Oranje profiteerde optimaal. Weer was het Wortelboer die opstoomde en dwars door de cirkel ruimte vond. En opnieuw was het Hoedemakers – het was zijn dag vandaag – die raak schoot. Met die 4-2 leek Nederland een fikse stap te zetten naar de zege in dit bizarre duel. Maar er kwam opnieuw een plotwending, die een nieuwe spannende fase inleidde. Spanje kreeg nog een strafbal, nadat Thierry Brinkman een corner op de doellijn met zijn voeten keerde. Diens Bloemendaal-ploegmakker Marc Miralles pushte raak, waardoor het even spannend werd.

Maar toen was-ie daar. Minuut 53. Ook bekend als het getal van de verlossing. Want eindelijk was daar het moment van Janssen. Na al die corners zonder goal op rij balde hij de vuist. Brulde als nooit tevoren en sleepte Oranje naar de 5-3. Nederland had het loodzwaar, maar toonde karakter. Dat is beloond met de tweede plek in de poule. Dat betekent dat titelhouder België en vermoedelijk ook Australië vooralsnog wordt ontlopen. En daar zal iedereen met een Oranje-hart blij mee zijn.

Nederland – Spanje 5-3
7. José Maria Basterra 0-1
15. Marc Reyne 0-2
19. Jip Janssen (sb) 1-2
40. Tjep Hoedemakers 2-2
43. Floris Wortelboer 3-2
48. Tjep Hoedemakers 4-2
48. Marc Miralles (sb) 4-3
53. Jip Janssen (sc) 5-3

Lees hieronder de hoogtepunten terug van de vijfde en laatste groepswedstrijd van de Oranje Heren tegen Spanje tijdens de Olympische Spelen van Parijs


6 Reacties

  1. edwin-smolders

    De azijnzeikers zullen zeggen “het was niet best”. De liefhebbers zullen zeggen “genoten van een fantastische wedstrijd en de veerkracht van Oranje”. Ik val onder die laatste categorie. Vanaf nu telt er maar één ding…..zorgen dat je de laatste wedstrijd wint, want dan win je 🥇

    1. FrankEgmond

      Een realist is dus geen liefhebber? Los van deze wedstrijd. Je speelt tegen twee “top” landen, die win je beiden niet. Het spel is niet sprankelend en met vlagen zijn de wedstrijden gewoon saai. Het geluk van het EK is nodig om de titel te pakken en dus de absolute top te verslaan.

  2. edwin-smolders

    Zonder kwaliteit en (veel) geluk heeft nog nooit iemand een medaille gewonnen. Ik kan naast liefhebber ook heel realistisch zijn. De realist in mij zegt dat de Olympische Spelen wat betreft het hockey nu pas ECHT gaan beginnen. Ik heb vertrouwen in spelers en staf. Dat is gebaseerd op de ontwikkeling die de spelers individueel en dit team de afgelopen jaren hebben doorgemaakt. Delmee en Verboom zijn geweldige coaches die een team optimaal kunnen voorbereiden op dat wat komen gaat. We hebben spelers die qua individuele kwaliteit het verschil kunnen maken en spelers die de ongrijpbare kwaliteit hebben om op belangrijke momenten boven zichzelf uit te stijgen. Ik heb gelukkig geen glazenbol, maar ook bij de realist in mij is het glas altijd (half)vol.

    1. annelotweusthuis

      Fijn deze positieve noot! Ik heb ook enorm genoten van de strijdlust en prachtige goals!

    2. robdux

      Geluk dwing je af. Kwaliteit is er zeker.

  3. r-wortmann

    Ik ben hier zeker mee eens. sport heeft vele gezichten. Het is maar net vanuit welke hoek je er naar kijkt. Ik ben het volkomen eens met je opmerking over Delmee en Verboom. Twee prima coaches. Die niet alleen de spelers beter hebben gemaakt maar daardoor ook het team en laten we hun eigen ervaring niet vergeten. Ze komen over alsof ze elk tournooi betere coaches worden. Daarbij wil het volgende graag toevoegen: We zijn als Nederlanders verwent, en daardoor gaan we geloven dat we recht hebben op een zeker plaats. Ik kan je vertellen dat dat NIET zo is. We moeten als hockey land er veel voor doen om zicht te blijven houden op zilverwaar. Dit is geen gegeven en ook geen recht. We hebben een prima opleiding en de nationale teams, continue aangevuld door onze opleiding teams, zorgen dat we bovenin meedraaien. Maar alles moet wel meezitten, ook het geluk. Alles moet aansluiten en veel zaken kunnen we zelf controleren, maar andere hebben we geen invloed op. Ga lekker zo door Nederland, ik geniet , vooral ivm Tokyo veel meer tijdens deze spelen. De dames hebben het combinatie hockey weer terug na het ren-je-rot begin van het toernooi. Al is het maar bij vlagen.


Wat vind jij? Praat mee...