Oranje’s video-analist Lars Gillhaus mag weer de toren op

Al bijna twintig jaar was Lars Gillhaus als video-operator gewend om per maand een fiks aantal dagen op pad te zijn met een Oranje-team. Totdat het coronavirus zijn agenda in maart leegveegde. Voor de Brabander voelde het alsof de bodem onder zijn voeten wegzakte. Met het zicht op de naderende hervatting van de Pro League in oktober kan Gillhaus zich weer verheugen op een langverwachte rentree op de toren achter de goal, zijn vaste stek bij interlands.

‘Het klinkt wellicht wat dramatisch, maar zo voelde het echt: alsof het fundament onder me vandaan werd gehaald’, zegt Gillhaus als hij terugdenkt aan de eerste dagen van de lockdown die Nederland in maart in zijn greep hield. ‘Mijn Excelsheet met de Oranje-planning kreeg steeds meer rode vakjes. Het ene na het andere toernooi viel van de kalender, van de senioren tot de verschillende nationale jeugdteams. In het begin kom je de tijd nog wel door met allerlei klusjes in en rondom huis, maar op een gegeven moment ben je wel klaar met wéér een bezoekje aan de bouwmarkt.’

Wat Gillhaus in zijn privéleven recht in zijn hart trof, was het plotselinge gebrek aan contact met zijn jonge kleinkinderen, Polle en Tup. ‘Mijn vrouw en ik zijn nogal gek op ze. Dat we hen wekenlang van een afstandje moesten zien, was moeilijk. Nu is er alweer meer normaal bezoek mogelijk, maar het is natuurlijk nog niet zoals vanouds. Ook omdat ik me nog steeds heel strikt aan de coronamaatregelen houd. Het stoort me hoe laks sommige mensen met de regels omgaan.’

Lars Gillhaus knuffelt zijn kleinkinderen, Polle en Tup.

Eindelijk weer planning maken

De irritatie over alle gevolgen van de coronacrisis verdwijnen inmiddels langzaam naar de achtergrond nu de hockeybal binnenkort weer gaat rollen. Na de start van het competitiehockey van begin september mogen ook de Oranje-teams weer aan de bak, te beginnen met de Pro League-wedstrijden tegen Groot-Brittannië van 27 en 29 oktober.

Gillhaus: ‘Het is fijn om nu weer plannen te maken voor de komende periode. Natuurlijk kan er in de tussentijd van alles gebeuren, maar je moet nu wel gewoon een planning in elkaar draaien voor de Oranje-teams. Dat voelt goed. Mijn laatste toernooi was het EK Zaal van de Oranje Dames, in februari van dit jaar in Minsk. Dat voelt zo lang geleden. Het is mijn taak om tijdens interlands allerlei data vast te leggen. Dat is onmogelijk als er niet gespeeld wordt. Ik moet het hebben van wedstrijden en toernooien.’

Gillhaus kon de voorbije maanden zonder hockey niet gebruiken voor onderhoud aan zijn apparatuur of het archiveren van wedstrijdbeelden. Simpelweg omdat hij helemaal bij was. ‘Ik ben een vrij opgeruimd type, werk heel gedisciplineerd.’ Gillhaus assisteert Joost Bitterling bij de Oranje Dames en ondersteunt Robbert-Jan de Vos bij de Heren. Hij onderhoudt alle hard- en software die wordt gebruikt om wedstrijdbeelden te verwerken, beheert het beeldarchief dat tot bijna twintig jaar teruggaat en codeert alle belangrijke gebeurtenissen tijdens wedstrijden. ‘Met die info gaan de specialisten uit de technische staf van Oranje dan weer aan de slag om analyses voor de bondscoaches te maken.’

Lars Gillhaus zoals we hem kennen: bijna vergroeid met zijn video-apparatuur, hoog boven het speelveld. Foto: Koen Suyk.

Een hele kluif

Niet alleen de data van de duels van de Oranje-teams, maar ook de wedstrijden van alle Pro League-tegenstanders van Oranje zijn inmiddels keurig verwerkt. De bonden van de Pro League-deelnemers hebben onderling met elkaar afgesproken dat ze gebruiken mogen maken van elkaars beelden.

Gillhaus: ‘Sommige wedstrijden, zoals die van een topland als Argentinië, zijn leuk om te doen. Daar gebeurt veel en dat maakt het interessant om naar te kijken. Maar soms is het ook een hele kluif om de ruwe beelden van de mindere landen door te nemen, in een sfeerloze ambiance. Maar ja, ook van die wedstrijden willen we bijvoorbeeld de strafcorners en de momenten van balverlies en balwinst in kaart brengen.’

Rentree op de toren

Hoe weinig aansprekend dergelijke wedstrijden ook zijn om naar te kijken, Gillhaus zal blij zijn dat hij binnenkort überhaupt weer gevoed wordt met beelden. En dat hij weer zijn langverwachte rentree op de toren achter de goal kan maken. ‘Ik loop tegen de zestig. Zo lang ik al mijn apparatuur nog fatsoenlijk de toren kan opdragen en met de software overweg kan, blijf ik dit doen. Met heel veel plezier.’