In de halve finale tegen België slaagde Thierry Brinkman er niet in zijn shoot-out te benutten. Toch meldde de aanvaller twee dagen later opnieuw toen het ook in de finale na zestig minuten gelijk stond. Dit keer had zijn shoot-out wél het gewenste resultaat. Mede dankzij de rake inzet van Brinkman ging Nederland er zaterdagmiddag met de EK-titel vandoor.
Nee, hij twijfelde niet om er weer te gaan staan. In dat rijtje met shoot-out-nemers. De vijf die het, samen met doelman Pirmin Blaak, moesten doen voor Oranje. ‘We waren er vrij snel over uit dat hetzelfde groepje het moesten doen’, zei Brinkman.
‘We houden van een groep van acht spelers de percentages over de shoot-outs bij’, lichtte hij toe. ‘En ik zat nog steeds bij de beste vijf. Kijk, als je er tien neemt, dan zal je ze niet allemaal maken. Maar een goede shoot-out-nemer benut wel het merendeel.’
Foto: ANP
Dun lijntje
Aan die cijfers gaf hij zich dus over. Eens een specialist, altijd een specialist. ‘Nou, als je op de Spelen bijvoorbeeld in de kwart- en halve finale mist, dan ga je daarna waarschijnlijk wel wat anders doen. Het is soms ook een dun lijntje. Ik nam mijn shoot-out tegen België niet slecht. Als ik de bal eerder onder Vincent Vanasch door had geschoven, was-ie erin gegaan. Nu pakte hij ‘m goed.’
Vandaag mocht Brinkman net als donderdag als tweede in de serie aantreden. Hij had zijn uitvoering iets aangepast. ‘De turn was iets sneller. Bij de vorige wachtte ik langer. Dat deed ik bewust anders. Met dat idee ging ik er staan. Al weet je nooit of het ook echt zo loopt.’
Op shoot-outs van België en Duitsland winnen in één toernooi. Dat zijn mooie opstekers naar de Spelen. ‘Dit geeft wel een boost’, gaf Brinkman toe. ‘We hebben hele goede shoot-out-nemers. En Pirmin heeft ook wel wat neergezet. Het is echt niet fijn om op hem af te lopen, dat zullen ze bij andere teams ook weten. Onze uitgangspositie is goed.’
Thierry Brinkman samen met Jorrit Croon en de EK-beker. Foto: Willem Vernes
Familiestrijdje
Ondertussen harkte Brinkman alweer zijn derde EK-titel binnen. Twee meer dan zijn vader (en zeer succesvol oud-international) Jacques. ‘Daar ging het net, vlak na de wedstrijd, al over’, grijnsde Brinkman. ‘Maar mijn zusje zei meteen dat hij wel twee keer olympisch goud en twee wereldtitels heeft gewonnen. Ja, dat kreeg ik gelijk te horen.’
‘Ik pak dus, tussen aanhalingstekens, ‘de verkeerde’ titels’, lachte de spits. Iets serieuzer: ‘maar ik weet ook dat het wel speciaal is om drie keer Europees kampioen te worden. Dat is niet veel teams gegeven.’
Los van de hoofdprijs en de medaille die om zijn nek bungelde, genoot Brinkman ook van de ambiance. ‘Voor iedereen is dit een lastig jaar geweest. Dan is het fantastisch dat we dit toernooi hockey op deze manier kunnen beleven. Deze sfeer in het stadion, dat wil je als sporter.’
1 Reactie
tb
👏🏻🔥