OVK (H): Matthijs Verhoef, ook in Zwolle slimme goaltjesdief

In principe stond er een punt achter het (sub-)tophockeybestaan van Matthijs Verhoef. Eind vorig seizoen nam hij afscheid van zijn hockeymaatjes bij HBS om daarna met vriendin en twee kinderen te verhuizen naar Zwolle. Leeftijd 33 jaar, gezinsleven, drukke baan; het was mooi geweest. Van het voornemen van Verhoef kwam echter niets terecht. ‘De oude garde van mijn vroegere club Tempo ’41 nam aan dat ik nog wel een jaartje bij Zwolle ging spelen…’

En zo geschiedde. Na een enige twijfel, bedenktijd en een gesprek met trainer-coach Pancho van den Broek nam hij de stick toch weer ter hand. In Zwolle sprongen ze een gat in de lucht. Na het late vertrek van cornerkanon Pieter-Jan Voerman (nu Schaerweijde) kon het team wel een sterkhouder én wat goaltjes gebruiken.

‘Vanuit privéoogpunt werd het tijd te verkassen. We woonden in Amsterdam op de derde etage, dat is niet handig met twee kleine kinderen. We gingen op zoek naar een huis met een tuin en daarvoor kwamen we in Zwolle terecht. Ik werk in Zeewolde bij CSC Sport * Greenfields, waar ik salesmanager ben in de verkoop van hockeyvelden en mijn vriendin heeft intussen een baan in Zwolle gevonden. Mijn ouders wonen in Zwolle, mijn schoonouders in Groningen; het is prima zo.’

‘Wij scoren, zij niet’

Dat Verhoef van grote waarde is voor Zwolle, bleek zondagmiddag dubbel en dwars toen hij vlak voor tijd de winnende 0-1 aantekende. Het was nota bene tegen zijn vorige club HBS, dat Zwolle met de rug tegen de muur plaatste. Het was een wonder dat de Zwollenaren er met drie punten vandoor gingen.

‘Maar ja, je weet dat je ook tijdens dit soort potjes kansen krijgt. HBS kreeg het niet voor elkaar te scoren en één of twee uitvalletjes krijg je altijd wel. Het klopt dat ik inderdaad makkelijk doelpunten maak. Verdiend of niet, dat telt niet. Wij scoren, zij niet.’

Matthijs Verhoef in actie voor Zwolle tegen zijn oude club HBS (c) Nico Hortensius

Stabiel niveau tonen

Verhoef vertelt dat hij het naar zijn zin heeft in de jonge selectie van Zwolle. ‘Het is best wel heftig voor een team als je vrij laat hoort dat je een paar sterkhouders verliest, maar zo gaan dit soort dingen. De Hoofdklasseclubs zoeken spelers bij top Overgangsklassers, top Overgangsklassers doen dit bij andere Overgangsklassers en Zwolle zoekt in de eerste en tweede klasse. Ik loop intussen zestien, zeventien jaar mee. Ik weet hoe het gaat.’ (Matthijs speelde achtereenvolgens voor Heren 1 van Tempo ’41, GCHC, HIC, HBS, Hurley en weer HBS).

Het is de kunst, zet Verhoef, om een ploeg te smeden die wekelijks in staat is om een stabiel niveau te tonen. ‘Het is nu nog een kwestie van hoge pieken, diepe dalen. Tegen Leiden was het goed, tegen HIC toonden we veel te veel ontzag. Dat laatste moet er snel uit. Ik word liever volledig weggespeeld door een tegenstander, dan dat je verliest vanwege een te veel ontzag. Zwolle heeft zich als promovendus gehandhaafd, het betekent dat je dus niet meer het kleinste jongetje van de klas bent. We staan nu op zes punten uit vier duels, dat is goed, daar willen wij op voortborduren.’

Warme herinneringen

Komende zondag wacht Verhoef wederom een tegenstander aan wie hij warme herinneringen bewaart: Hurley komt naar sportpark Het Hoge Laar. ‘In dat team spelen zeker nog zeven of acht jongens met wie ik heb samengespeeld. Ik was ook hartstikke blij met de poule-indeling van dit seizoen. Met Zwolle tegen zowel HBS als Hurley, beter had niet gekund. Zo nu en dan ben ik er toe in staat om het verschil te maken. Dat hoop ik zo lang mogelijk vol te houden.’