Bloemendaal op trip naar India: ‘De vraag of we rokjes mogen dragen’

Je kunt als team een deel van de winter overbruggen met een weekje Center Parcs, je kunt de Spaanse zon opzoeken, of je kunt het doen zoals Bloemendaal Dames 1. De koploper van de Promotieklasse kiest als wintertrip voor twaalf dagen India (28 januari–8 februari), waar de speelsters de handen uit de mouwen steken om meisjes in lokale gemeenschappen te helpen en te inspireren. ‘We willen hen duidelijk maken dat de wereld geen grenzen heeft, zolang je maar in jezelf gelooft.’

Hoe vaak gebeurt het niet dat een ploeg die uit de Tulp Hoofdklasse degradeert, in de weken daarna te maken krijgt met een leegloop? Maar het vlaggenschip van Bloemendaal, dat afgelopen seizoen strandde en naar de Promotieklasse degradeerde, hield de kern van de selectie juist bij elkaar.

‘Ons bestuurslid Tophockey Dames, Wietske de Ruiter, kwam na de harde klap van de degradatie met het voorstel om dit seizoen iets speciaals te organiseren. Iets waardoor we als team bij elkaar zouden blijven en waar we met z’n allen naartoe konden leven. Een unieke ervaring, bijvoorbeeld in de vorm van een trainingskamp, die ons de rest van ons leven bij zou blijven’, vertelt Ankelein Baardemans, de aanvoerder van Bloemendaal. ‘Zodoende is het balletje gaan rollen.’

‘De positie van de vrouw is in India schrijnend’

Dat balletje rolde al snel in de richting van clubicoon Floris-Jan Bovelander, de hockeylegende uit de jaren tachtig en negentig die met het Nederlands elftal olympisch kampioen werd (Atlanta, 1996) en in het shirt van Bloemendaal maar liefst 276 keer scoorde. Hij is de oprichter van de Bovelander Foundation. Deze organisatie geeft hockeytrainingen aan kansarme kinderen in India, die voor hen fungeren als kompas dat hen de weg wijst naar een beter leven. Het uitgebreide netwerk van Bovelander, dat zich uitstrekt tot diep in de binnenlanden van India, opende voor Dames 1 de deur naar een onvergetelijke reis.

‘We hebben de koppen bij elkaar gestoken en gekeken of deze trip haalbaar was. Vooral financieel’, vertelt Baardemans. ‘Elke speelster heeft zelf duizend euro geïnvesteerd. Daarnaast hebben we sponsoren gezocht, zowel persoonlijke als bedrijfsponsoren. Ons doel was niet alleen een onvergetelijke reis te organiseren, maar ook om het werk van de Bovelander Foundation te ondersteunen. Wij hebben ervoor gekozen om ons te richten op jonge meisjes, omdat in India de positie van de vrouw schrijnend is. Dankzij de steun van onze sponsoren hebben we de laatste stukjes van de puzzel in elkaar kunnen leggen en het benodigde bedrag bij elkaar gekregen. Anderhalve maand geleden hebben we de tickets geboekt.’

Bloemendaal-aanvoerder Ankelein Baardemans. Foto: Koen Suyk

‘Het is nog maar de vraag of we onze hockeyrokjes mogen dragen’

‘Empowering Dreams’ is de naam van het document dat het team heeft opgesteld ter voorbereiding op hun reis. Het bevat onder meer een pagina met heftige feiten over het leven van meisjes en vrouwen in India. Veertig procent van de tienermeisjes wordt gedwongen het onderwijs vroegtijdig te verlaten, vanwege armoede, kinderarbeid of gedwongen huwelijken. Elk jaar worden meer dan 10.000 meisjes verkocht als handelswaar, eveneens voor kinderarbeid of gedwongen huwelijken. Sinds 2014 zijn meer dan 170 vrouwen vermoord na beschuldigingen van hekserij. Vrouwelijke genitale verminking wordt, ondanks een verbod, nog steeds uitgevoerd in afgelegen gemeenschappen. Groepsverkrachtingen blijven dagelijkse realiteit, maar worden zelden gemeld en blijven daardoor vaak onopgemerkt.

‘De meeste speelsters uit ons team zijn nog nooit buiten Europa geweest’, zegt Baardemans. ‘Ter voorbereiding krijgen we nog een presentatie over wat we in India kunnen verwachten. Stel: we gaan uiteten. Dan is het goed mogelijk dat wij als vrouwen ons eten niet zelf mogen bestellen. In plaats daarvan zouden de mannen uit de technische staf dat voor ons moeten doen.’

Baardemans: ‘Het is ook nog maar de vraag of we onze hockeyrokjes mogen dragen. Voor ons is dat natuurlijk een bizarre gewaarwording. Maar juist dit contrast maakt duidelijk waarom we deze reis willen maken. Het versterkt ons verlangen om iets te betekenen voor de meisjes en vrouwen in India, die dagelijks met zulke beperkingen worden geconfronteerd.’

Floris Jan Bovelander in India in 2016 bij één van de projecten van de Bovelander Foundation. Foto: Koen Suyk

De twaalfdaagse reis begint nog zonder hockey in het kloppend hart van India: New Delhi. De levendige hoofdstad zal voor hen zal fungeren als brug tussen Europa en het echte Indiase leven. Hier, in één van de drukste en meest chaotische steden ter wereld, krijgen de speelsters de kans om langzaam te acclimatiseren.

Daarna ontvouwt het avontuur zich pas echt. Khunti, een stad in het oosten van India op bijna twee uur vliegen van New Delhi, markeert het begin van het hockeygedeelte van hun reis. In Khunti geven de speelsters clinics aan een paar honderd meisjes, in de hoop een nieuwe generatie hockeysters te inspireren. Voor veel kinderen zal het de allereerste keer zijn dat ze oog in oog staan met mensen uit het buitenland. Ook verzorgen de speelsters van Bloemendaal workshops voor coaches en laten ze sticks achter, zodat de sport verder kan groeien in deze regio.

We willen de meisjes duidelijk maken dat de wereld geen grenzen heeft, zolang je maar in jezelf gelooft Ankelein Baardemans, aanvoerder van Bloemendaal

Na Khunti stappen ze opnieuw het vliegtuig in voor een vlucht van twee uur naar Pune, in het westen van India. Hier geven ze eveneens clinics. Ook spelen ze twee wedstrijden tegen een team van de staat en zijn ze aanwezig bij de finale van de schoolcompetitie, waar ze de deelnemers zullen aanmoedigen. De reis eindigt in Mumbai, waar ze vrije tijd hebben om te ontspannen en alle indrukken die ze deze reis hebben opgedaan nog even op zich kunnen laten inwerken.

‘Ons doel is om de kinderen een toekomstperspectief te bieden. Om hen de kracht te geven om hun eigen vleugels uit te slaan en hun dromen waar te maken. We gaan hen vertellen dat wij ooit, net als zij, als kind zijn begonnen met hockeyen en dat we onze dromen hebben nagejaagd. We willen hen duidelijk maken dat de wereld geen grenzen heeft, zolang je maar in jezelf gelooft’, vertelt Baardemans, die zich realiseert dat het contrast groot zal zijn. ‘Bloemendaal vol staat met villa’s, iedereen in ons team komt uit een welgesteld milieu. Maar juist daarom is het belangrijk dat we onze ogen niet sluiten voor ongelijkheid. En ons steentje bijdragen aan een betere en rechtvaardigere wereld.’