Push wint eindelijk weer: ‘Nooit angst voor degradatie gehad’

Een golf van opluchting ging zondagmiddag over het veld in Breda: de vrouwen van Push hadden eindelijk weer een overwinning geboekt in de Promotieklasse. In eigen huis had de ploeg Groningen met 3-1 verslagen, een broodnodige zege in een seizoen dat veel moeizamer verliep dan voorgaande jaren. Toch bleef de ploeg strijdvaardig. ‘Angst voor degradatie hebben we nooit gehad.’

Na een moeizame eerste seizoenshelft belandde Push logischerwijs aan de onderkant van de Promotieklasse. Vorige week zakte het team zelfs naar de elfde plaats, de positie die aan het einde van het seizoen leidt tot degradatie. Dit stond in schril contrast met hetzelfde tijdstip vorig jaar, toen de Bredase vrouwen in de play-offs streden tegen Rotterdam voor een plek in de Hoofdklasse. Het seizoen daarvoor eindigde Push als promovendus op de vierde plaats, met slechts één punt achterstand op de nummer drie.

Op papier is Push er qua samenstelling in ieder geval niet op achteruit gegaan. Het verloor dan wel routiniers als Pien Holleman en Meke van Heesch, maar kreeg met Bieke Wijnmaalen onder andere ook Hoofdklasse-ervaring terug. Verder bestaat het team, net als Wijnmaalen en Elshout zelf overigens, voor een groot deel uit speelsters die afkomstig zijn uit eigen jeugd. Ook de staf is identiek aan de afgelopen seizoenen. ‘Daar ligt het dus niet aan. De sfeer is ook nog steeds goed. We beseffen dat we elkaar vast moeten blijven houden. Benoemen wat er goed en minder goed gaat. Elkaar blijven betrekken. Dan blijft de sfeer in de groep gewoon positief. Iedereen is nog steeds hartstikke leuk tegen elkaar.’

Bij Push viel er zondagmiddag tegen Groningen eindelijk weer wat te juichen. Foto: Rob Romer

Volgens Elshout zorgde de 4-2 nederlaag tegen promovendus Were Di van een week eerder voor extra scherpte. ‘We gaven daar onnodig een voorsprong uit handen. Op de een of andere manier heeft dat verlies een knop ingedrukt. We kunnen de afgelopen twee jaar dan wel bovenin hebben meegedraaid en vinden dat we in deze competitie thuishoren: het gaat niet vanzelf. Daardoor trainden we nog een tandje scherper dan normaal.’

Blijven knokken

Die scherpte werd dus beloond, al had ook Groningen alle kans op drie punten. Push kwam op voorsprong, maar Groningen sloeg in het derde kwart terug en maakte uit een strafcornervariant de 1-1. Intussen regende het corners voor de bezoekers, maar die werden stuk voor stuk onschadelijk gemaakt door het knappe keeperswerk van Lauren Logush.

Groningen-speelster Evaline Janssens probeert Fabiënne Elshout de bal afhandig te maken. Foto: Rob Römer

Pas in het laatste kwart trokken de Bredase vrouwen de wedstrijd toch naar zich toe door kort achter elkaar twee keer te scoren. Eerst zette de pas net 18-jarige Sam Heeren haar ploeg weer op voorsprong na een stopfout in de Groningse verdediging. Diezelfde Heeren brak een paar minuten later opnieuw door om Maartje Pierik te bedienen. De spits kon eenvoudig binnentikken en daarmee de zege veiligstellen.

‘We wisten dat we beter waren dan de ranglijst liet zien, maar je moet het wel laten zien op het veld. Vandaag hebben we dat eindelijk gedaan. Ik heb genoten van de individuele acties en hoe we bleven gaan. Angst voor degradatie hebben we nooit gehad. Je moet altijd naar boven kijken. Maar cadeau krijg je het niet. Je moet blijven knokken.’