Push in de play-offs: ‘Door onweer konden we rekenen’

Er was een klein wonder voor nodig. Een gevalletje alles zit mee. In een zeldzaam spannende ontknoping van de Promotieklasse Dames maakten vijf teams nog kans op een play-offsplek. Runner-up Victoria had de beste uitgangspositie en kopte het ticket met een gelijkspel binnen. Dan was er nog één plek te vergeven. Push werd – letterlijk en figuurlijk – de lachende derde. ‘De onweersbui was onze gamechanger.’

‘Er waren zoveel scenario’s mogelijk’, blikt Push-coach Pim Houben terug op de bewuste zondag. ‘Het enige dat we vooraf zeker wisten, is dat we moesten winnen om kans te houden op de play-offs. Dat werd onze focus. Daar hadden we controle op. Niet op het doelsaldo. We wisten toch niet met hoeveel doelpunten verschil andere teams wonnen.’

Zondag om 12.45 uur stond Push nog vijfde, met evenveel punten als nummer vier Nijmegen en nummer zes Ring Pass. MOP was op plek drie van de ranglijst terug te vinden, met slechts één punt meer dan de drie teams daaronder. Op papier had Push met kampioen Huizen het zwaarste programma. De overige drie speelden stuk voor stuk tegen ploegen uit het rechterrijtje.

Maar MOP verloor (met 1-0 van HIC). Ook Nijmegen zag haar kansen in rook opgaan door het 3-0 verlies op en tegen Leiden. Ring Pass won wél, met 5-2 van Laren. En dus moest Push niet alleen drie punten pakken, maar ook nog eens zorgen dat het de Delftse vrouwen op doelsaldo voorbleef. Push stond vooraf twee doelpunten meer in de plus, maar had wél minder doelpunten voor. Met minimaal twee doelpunten verschil winnen, was dan ook een must. En dat tegen de koploper. Alleen wisten ze dat natuurlijk niet vooraf. Alle wedstrijden begonnen immers tegelijk.

De gamechanger

Zonder controle op wat er op de velden in Delft, Amstelveen en Oegstgeest gebeurde, bleven bij Push de telefoons tijdens de wedstrijd in de zak zitten. Zeggen ze. De speelsters. De staf. Geen van hen had enig idee hoe de concurrentie er zondagmiddag voor stond. Push intussen speelde een heerlijke wedstrijd. Al na acht minuten sleepte Lobke van Nistelrooij de eerste voor de Bredase vrouwen binnen. Aan het begin van het vierde kwart werd het nog mooier voor Push toen Freeke van Dongen een strafbal binnenpushte. 0-2, met nog een kwartier op de klok.

Houben: ‘Twee minuten later begon het enorm te onweren en regenen. Daardoor kregen we een break van twintig minuten. Die onweersbui bleek een gamechanger.’

Terwijl de speelsters schuilden in de kleedkamer, zocht de staf elkaar daarbuiten op. ‘De andere wedstrijden liepen wel door en waren op een gegeven moment afgelopen. Daardoor konden we ineens toch een rekensommetje maken. Na drie keer doorrekenen, wisten we het zeker: als we die 0-2 voorsprong vasthielden, dan hadden wij die play-offplek te pakken.’

De vrouwen van Push steken de koppen bij elkaar in de kleedkamer tijdens de onweersbreak. Eigen foto

Het leidde meteen tot een dilemma. Want zouden ze de speelsters – tegen het aanvankelijke plan in – hiervan op de hoogte stellen? Terwijl de voors en tegens door Houbens hoofd ratelden, liepen de speelsters alweer het veld op. ‘De ploeg wel meenemen, had het risico dat ze ontzettend gestresst gingen spelen. Zouden we het niet vertellen, dan moest ik bij een tegengoal over het veld schreeuwen dat we nog een goal móesten maken. We kozen voor het eerste. Van dat geschreeuw ben ik geen fan.’

Vreugde-explosie

In het kringetje voor de herstart van de wedstrijd, met nog dertien minuten op de klok, deelde Houben wat de stand van zaken was. ‘Het leidde tot een schokgolf in de ploeg, in positieve zin. Ik zag grote ogen. Het kippenvel stond nog net niet op de armen. En ik voelde zóveel energie onder de speelsters. Ze pepten elkaar op. Verlamden niet, maar waren vast van plan om die dertien minuten alles te geven.’

Zenuwachtig keek de staf vanaf de zijlijn toe. Wat zou deze mededeling op het veld doen? Tot Houbens opluchting pakte het perfect uit. ‘We zaten in een flow. Iedereen hield zich aan de afspraken. Alles klopte. En waar zulke minuten vaak uren duren, vloog het nu voorbij. Voor ik het wist, werd er afgefloten. Met nog altijd die 0-2 op het scorebord.’

Een vreugde-explosie volgde. ‘De ploeg en wij als staf vlogen elkaar in de armen. Het was een mengelmoes van ongeloof en enorme blijdschap.’

Ook vorig jaar was  Push, toen nog promovendus, dichtbij de play-offs. Toen werden die op een haar na gemist. Eén doelpunt meer in de laatste wedstrijd en de Brabanders waren in de top drie geëindigd. ‘Daarom is deze uitkomst extra mooi. We zijn een team waarin plezier in het hockey echt op één staat. Iedereen heeft daarnaast een goede baan of volgt een studie. Het sociale aspect en veel lachen zijn ook heel belangrijk. Maar stiekem baalden we er met z’n allen erg van dat we die play-offs vorig jaar misten. No way, dat we dit nog een keer laten wegglippen, dachten we na die onweersbui.’

Zij zijn favoriet, wij hadden een leuker jaar Push-coach Pim Houben

En dus kan het vizier op Rotterdam: de tegenstander in de play-offs die zaterdag (Rotterdam) en zondag (Breda) plaatsvinden. ‘Zondag zijn we met elkaar gaan eten om het te vieren. Achter de schermen waren we meteen al bezig met komend weekend. Alleen organisatorisch al moet er veel gebeuren. Van de verzorging van de speelsters na de eerste wedstrijd tot het klaarmaken van de club voor alle toeschouwers. Nu dat is uitgezet, richten we ons op Rotterdam.’

Push-coach Pim Houben. Foto: Erwin Goossens/Orange Pictures

Zaterdag moet Push z’n strijdplan klaarhebben. Houben is optimistisch. ‘De play-offs zijn altijd wedstrijden op zich. Ik verwacht dat Rotterdam sneller, fitter en handiger is. Zij zijn als hoofdklasser favoriet, maar hebben wel een minder leuk jaar gehad.’