Einde tijdperk-Steen bij Groningen: ‘Had nog tien jaar kunnen blijven’

Bijna tien jaar is Julian Steen al coach van Groningen Dames 1. Daarmee is hij de langstzittende coach van de Promotieklasse. Hij maakte drie seizoenen Hoofdklasse mee, reed honderden kilometers per week voor uitwedstrijden en is onderdeel van het meubilair geworden bij de Hockeytrots van het Noorden. Maar aan die schier oneindige samenwerking komt na dit seizoen een eind. ‘Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik eens het avontuur wilde opzoeken.’

‘Ik had zo nog tien jaar kunnen blijven. Bij Groningen weet ik wat ik heb. Alles is er goed geregeld, met de meiden is de band sterk en het coachen vind ik nog steeds te gek. Maar ik voel ook dat ik toe ben aan iets anders. De speelsters daag ik op het veld uit om uit hun comfortzone te stappen. Wat ik nu in mijn positie mis, is dat ik zelf het ongemak op zoek. De behoefte daaraan, kon ik deze winter niet van mij afzetten.’

En dus hakte Steen, die ook technisch directeur van Groningen is, begin januari de knoop door. ‘Ik heb al veel gereisd, maar dat was steeds maximaal twee maanden. Mijn wens is om langere tijd in het buitenland te werken en wonen. Ik wil doorgaan in het hockey, maar dan buiten Nederland. Dat kan in een compleet andere cultuur zijn of dichterbij huis op een hoog niveau. Als het maar anders is dan nu.’

Buitenbeentje

Groningen is altijd een beetje een buitenbeentje in het hockey. Tegenstanders weten: Groningen-uit komt neer op het maken van een halve wereldreis. Meer dan eens koppelen zij een hotelovernachting aan een wedstrijd in het Noorden. En ondanks dat de selectie van het eerste damesteam jaar in, jaar uit relatief krap is, behoort de damesploeg toch ook al decennia tot de beste 24 teams van Nederland.

Al jaren speelt het Groningen van Julian Steen in de Hoofd- of Promotieklasse. Foto: Marcel van den Bos/Orange Pictures

‘Juist het feit dat Groningen in een uithoek ligt, we met een kleine groep zijn en eens in de twee weken de halve dag in de auto zitten, maakt denk ik dat onze teamcultuur zo sterk is. Dit jaar zijn we met dertien veldspeelsters en twee keepers. Iedereen moet verantwoordelijkheid nemen en speelt. Niemand kan zich verstoppen. En dat terwijl ze allemaal studeren, meestal ook nog lid zijn van een studentenvereniging en het overgrote deel hier niet vandaan komt. Dat vind ik mooi om te merken.’

Hoewel Steen drie jaar Hoofdklasse meemaakte (waarvan de eerste twee als assistent-coach), vier jaar Hoofdklasse Zaal speelde en ook in de Promotieklasse uitstekend meedraait, bewaart hij zijn beste herinneringen aan niet-sportieve momenten.

‘Tijdens de teamweekenden bleek altijd hoe groot het teamgevoel is. Zonder afleiding kwamen we dan nog dichterbij elkaar. Hockeyen deden we maar een paar keer. De aandacht ging veel meer naar teamsessies en activiteiten vanuit een huis. Zo deden we dit jaar in Antwerpen een soort Wie is de Mol? en spellen op een boerderij. De hoogtepunten voor mij zitten dus vooral in relaties. De humor op het veld. Het samen toewerken naar een wedstrijd. Natuurlijk botst het wel eens. Zijn er teleurstellingen. Zit een speelster niet goed in haar vel. Maar knetteren of omgaan met tegenslagen zijn geen onoverbrugbare horde als het goed zit met de relatie.’

Trots

Speelsters als Evaline Janssens, Noor Hakker, Floks van der Beek en Claire Fischer zijn al jaren een vaste waarde in het eerste van Groningen. Dat geldt ook voor Canisha van Duyn, die Steen als jeugdtrainer al onder zijn hoede had toen zij van Emmen naar Meisjes C1 van Groningen overstapte. Routiniers Willemijn Kuis-Bos, Marle Brenkman en Laura van Weeren zijn gestopt, maar vallen nog steeds regelmatig in. ‘En dat terwijl Laura in Amsterdam woont. Dat geeft voor mij wel aan hoe goed de onderlinge relaties zijn. Als ik ergens trots op ben, dan is het daarop.’

Oud-international Willemijn Kuis-Bos speelt jaarlijks nog altijd potjes mee bij Groningen. Foto: Koen Suyk

Voor de Groningen-boegbeeld Janssens kwam het nieuws over Steens vertrek niet uit de lucht vallen. ‘Ik zag het wel aankomen. Niet alleen omdat hij er al zoveel jaar zit, maar ook omdat we wisten dat hij andere ambities heeft.’

De schok was voor Janssens wellicht ook minder, omdat de verdedigster er na dit seizoen (haar achtste) zelf ook mee ophoudt. ‘Ik verhuis in april naar Den Haag. De laatste maanden zorg ik doordeweeks dus op een andere manier dat ik fit blijf, want ik maak het seizoen natuurlijk wel af. Waar ik ook ga spelen volgend seizoen, het wordt natuurlijk wel anders. Juul heeft ontzettend veel verstand van hockey, zowel technisch als tactisch. Als je een vraag hebt, krijg je altijd een antwoord waar je iets mee kan. Hij is ook zeer analytisch. Dat merk je tijdens teambesprekingen, maar ook gewoon aan hoe hij is. Super gestructureerd. Aan het begin was dat wel wennen, maar nu zijn we er zo op ingesteld dat we zelf misschien wel net zo gestructureerd zijn als hij.’

Steen: ‘Ik zag er tegenop om het de speelsters te vertellen, maar gelukkig reageerden ze begripvol. Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik eens het avontuur wilde opzoeken, dus het viel niet rauw op hun dak. Mijn opvolger Joost Wevers is in ieder geval een bekende. Hij traint de meiden twee keer per week samen met mij. Met zijn benoeming heb ik mij overigens niet bemoeid. Je moet niet over je graf heen regeren.’