Suzan Veen: ‘Coach zijn is bijzonder, maar ook bijzonder zwaar’

Het enthousiasme spat van haar gezicht. Als Jur van der Have tegen hdm een heerlijke aanval op subtiele wijze afrondt voor de 5-1, klapt Suzan Veen – Van der Wielen in de dug-out van Schaerweijde fanatiek in haar handen. De 48-jarige coach straalt trots na de fonkelende herstart van haar ploeg in Promotieklasse-topper.

Het euforische gevoel dat een strijdplan uitkomt, de puzzelstukjes op zijn plek vallen, is een belangrijke reden dat Veen dag in dag uit in de Kuil van Schaerweijde bezig is met ‘haar jongens’. Trainen, slijpen, analyseren, motiveren.

‘Coach zijn is een bijzonder vak, maar ook bijzonder zwaar. Zoals je me daar op de bank zag, is de enige manier waarop ik coach kan zijn. Ik ben in mijn hoofd nog steeds die oud-speler. Zo vul ik ook mijn week in. Ik geef me volledig, doe er alles voor. Dat is heel leuk, maar slurpt veel tijd en energie op’, vertelt de coach zondag na de met 5-1 gewonnen topper in de Promotieklasse.

Fanatisme

Het is juist vanwege dit fanatisme dat de voormalig international (194 caps, 69 doelpunten) onlangs heeft besloten na dit seizoen te stoppen als hockeycoach. Ze gaat zich richten op haar werk als apotheker. ‘Door de manier waarop ik met coachen bezig ben, heb ik amper ruimte er andere dingen bij te doen. Ik merk dat ik de farmacie mis. Daar wil ik weer een stap in maken. Maar dat zal ik altijd doen in combinatie met hockey, al weet ik nog niet op welke manier. Ik ga daar de komende tijd eens rustig over nadenken.’

Suzan Veen voor de wedstrijd van haar ploeg Schaerweijde tegen hdm. Foto: Marcel van den Bos/Orange Pictures

Lang heeft ze ook niet gewikt en gewogen voor ze haar beslissing nam, blijkt uit haar relaas. ‘Ik heb me tien jaar lang ingezet bij Schaerweijde. Als jeugdtrainer, als bestuurslid en de laatste drie jaar als hoofdcoach. Ik woon hier op een steenworp afstand, heb een roodzwart hart en zit al jaren midden in de club. Dat is niet altijd gemakkelijk. Ik vind het ook wel een keer fijn iets meer op afstand te staan.’

‘Voor de club is het ook goed dat er een ander gezicht komt’, vervolgt ze. ‘De club staat als een huis, er komt veel goede jeugd aan. Het voelt voor mij als een logisch moment om het nu los te laten.’

Titelfavoriet

Gevraagd naar wat ze het meest gaat missen als ze over een paar maanden stopt als coach, is Veen duidelijk. ‘Mijn jongens. Dat weet ik 100 procent zeker. Er staat hier een team. De bereidheid in de ploeg om voor elkaar te werken, is ongekend. Als ik zie hoe ze hun best doen om elkaars fouten goed te maken, ben ik trots. Dat is uiteindelijk als coach je belangrijkste taak om neer te zetten. Je kunt nog zulke goede hockeyers hebben, maar als er geen team staat, kom je niet ver.’

Onze achterban intern is kritisch en verwacht heel veel.' Suzan Veen - Van der Wielen

De saamhorigheid is broodnodig voor Schaerweijde, want de Zeister formatie wordt door velen bestempeld als de torenhoge titelfavoriet van de Promotieklasse. Geen ploeg op dat niveau die een beroep kan doen op ervaren spelers als de Pakistaanse internationals Muhammad Rizwan en Rashid Mehmood, voormalige Amsterdam-doelman Jan de Wijkerslooth en oud-international Ronald Brouwer.

Die druk om, vier jaar na de degradatie, weer te promoveren naar de Hoofdklasse, is er ook binnen de ambitieuze club, erkent Veen. ‘Onze achterban is kritisch en verwacht heel veel. Wij maken ons daar niet druk om. Ik luister alleen naar de mensen die precies weten wat wij doen, hoe we trainen en wat we ervoor laten. Wat de rest ervan vindt, maakt me niet uit. Dat hoort ook bij de sport.’