Waarom Kenny Bain er in 2025 dan toch echt mee stopt

Hij was de afgelopen vijftien jaar een van de meest excentrieke spelers op de Nederlandse hockeyvelden. Een die zijn emoties nooit onder stoelen of banken stak, maar (bijna) altijd met respect voor de tegenstanders en scheidsrechters. Een goalgetter op wiens lichaam het woord ‘explosief’ nog net niet getatoeëerd stond. Maar na 20 jaar stopt de 34-jarige Schot Kenneth, Kenny, Bain in 2025 toch echt met tophockey.

‘Vorig seizoen was mijn negende in de Hoofdklasse, maar ik beleefde ‘m met minstens zoveel plezier als mijn eerste. Het hoogste niveau van Nederland blijft gewoon waanzinnig gaaf. Spelen tegen en met de beste hockeyers van de wereld. De snelheid. De behendigheid. De geweldige skills. Dat is waarvoor ik als negentienjarige naar Nederland kwam’, vertelt Laren-speler Bain vanuit zijn voormalige home town Paisley, vlakbij Glasgow, waar hij de feestdagen doorbrengt.

Toch besloot Bain afgelopen mei al dat dit seizoen zijn laatste zou worden. ‘Ik merk dat ik ouder word. Vorig jaar was ik na iedere training en wedstrijd volledig uitgeput. Ik had daardoor ook geen energie meer voor mijn kinderen van nu zes en drie. Daarbij sta ik zes keer per week op het veld. Is het niet om zelf te hockeyen, dan wel voor mijn werk. Geen avond ben ik thuis. Fysiek is het training geven niet zwaar, maar het kost wel heel veel tijd. En ik wil er ook voor mijn kinderen zijn. Meer dan ik nu kan doen.’

Hoge pieken, diepe dalen

Bain maakte als hockeyer – naar eigen zeggen – ‘alles’ mee. Hij debuteerde als veertienjarige in de hoogste divisie van Schotland bij Kelburne. Zou in totaal 200 keer voor Schotland uitkomen. Speelde achtereenvolgens voor HDM, Hurley, Amsterdam, HGC, weer Hurley en nu dus Laren. Schopte het met Amsterdam tot de finale om de landstitel en de EHL (beide in 2016). Deed mee aan de Hockey India League (2017). Promoveerde in totaal vier keer naar de Hoofdklasse. ‘Alleen deelname aan de Olympische Spelen ontbreekt’, lacht Bain, niet (meer) rouwig om dat feit.

Een jonge Kenny Bain tijdens de (verloren) finale van het landskampioenschap in 2016. Foto: Koen Suyk

Zijn hockeyleven kende hoge pieken en diepe dalen. Als spits pur sang scoorde hij menig seizoen aan de lopende band en was hij standaard hoog in de topscorerslijsten te vinden. Bains piekjaar was bij Amsterdam (2015-2016). ‘Het was een fantastisch team, met onder andere Billy Bakker, Mirco Pruyser, Valentin Verga en Alyson Annan als coach. Dat seizoen lukte alles bij mij. Ik scoorde zestien keer. Maakte in de finale van de play-offs mijn mooiste doelpunt ooit: vanaf de achterlijn over het hoofd van Oranje Zwart-keeper Vincent Vanasch. Dat vergeet ik nooit meer. Die landstitel hadden we moeten pakken, maar los daarvan was het een droomseizoen.’

Van hero naar zero

Zo geweldig als dat jaar was, zo zwaar werd het voor Bain in het seizoen erna. Hij ging van hero naar zero bij zijn nieuwe club HGC, waar hij na een gedwongen vertrek bij Amsterdam terechtkwam. Paniekaanvallen, pijn en onvrede wegdrinken en –roken, geen bal meer raken. Het stond in schril contrast met de heldenrol die hij tijdens zijn eerste seizoen bij Amsterdam had. En dat terwijl zijn vrouw Julia Müller in verwachting was van hun eerste kind. Het leven werd een worsteling voor de sympathieke Schot.

Voor de explosieve Bain werd hockey na zijn piekjaar bij Amsterdam een worsteling. Foto: Koen Suyk

Terug bij Hurley herpakte Bain zich langzaam. Maar pas bij Laren vond hij zichzelf, daadwerkelijk volledig terug. ‘Ik voelde mij er van begin af aan echt gezien. Zij hadden mij nodig en ik hen. Ik kreeg er een baan als coördinator en hoofdtrainer jongste jeugd. Scoorde weer als vanouds. Werd in no-time de oude Kenny. Speels, out-of-the-box denkend en handelend, energiek. Zonder Hurley tekort te willen doen, maar Laren voelt alsof ik er al mijn hele leven rondloop.’

‘Lazy fucker‘

Of Bain bij Laren als trainer/coach actief blijft is nog onbekend, maar zeker is dat dit seizoen zijn laatste in het eerste is. Een besluit dat zo vaststaat als een huis. Mensen uit zijn inner circle bevestigden Bains keuze. Voormalig Hurley- en Qui Vive-speler en Bains beste vriend David Forsyth bijvoorbeeld. ‘Zonder dat ik iets hoef te zeggen, ziet hij aan mij dat ik er klaar voor ben om te stoppen met hockey. Een excitement om tijd te hebben voor andere dingen, zoals padellen met Julia, meer gymmen, bootcampen en golfen. En om geen shuttles meer hoeven te lopen. Op een bal jagen vind ik leuk, maar in feite ben ik een lazy fucker. Een marathon lopen, zal je mij nooit zien doen. Rennen vind ik oersaai, maar heb ik zo vaak gemoeten om in vorm te komen of blijven. Heerlijk dat dat straks niet meer hoeft.’

Meningmaal mocht Bain juichen om een doelpunt in de afgelopen vijftien jaar Hoofd-, Promotie- en Overgangsklasse. Foto: Bart Scheulderman

Zien we Bain na dit seizoen dan nooit meer met een stick in zijn hand? De aanvaller betwijfelt het zelf. ‘Laren 30+ grapte al dat ze een contract voor mij hebben liggen. Ik heb ambities als coach. Wil de beste worden. Daarvoor heb ik nog een lange weg te gaan, maar het betekent hoe dan ook dat ik veel op het hockeyveld zal zijn. Dat maakt dat de kans groot dat ik nu en dan ergens inval. Maar dat is iets voor later. Eerst wil ik er alles aan doen om met Laren zo hoog mogelijk te eindigen. En dan gaat de focus op het coachen en – het allerbelangrijkste – mijn familie.’