‘Gestopte’ Muyselaar doet met HDM gewoon een gooi naar de titel

Eigenlijk had ze haar zaalhockeystick al in de wilgen gehangen. Twee jaar geleden nam Mila Muyselaar afscheid van HDM en het Nederlands zaalteam. Tijd voor andere dingen, zoals meer focus op haar maatschappelijke carrière en het stichten van een gezin. Maar na één seizoen als zaalassistent staat Muyselaar dit jaar weer als vanouds tussen de balken.

Alsof ze niet is weggeweest. Zo zette Muyselaar (31) zondag in het Haagse Topsportcentrum Zuiderpark de lijnen uit. De ene keer een steekpassje, dan weer een cleane ingreep: Muyselaar is het zaalhockeyen duidelijk nog niet verleerd.

Dat is ook niet verwonderlijk. De verdediger kijkt terug op een rijke zaalcarrière. Met Oranje (42 toernooi-interlands) speelde ze maar liefst vier finales op een EK en twee op een WK, met een oogst van drie gouden medailles. Ook op clubniveau pakte Muyselaar prijzen. Zo werd ze met Laren landskampioen en sleepte ze in 2019 de Europa Cup binnen. Alleen een titel met HDM – de club waar Muyselaar het langst voor uitkwam – ontbreekt nog op de erelijst.

Met Laren won Muyselaar (met de cup in haar hand) in 2019 de Europa Cup. Foto: Koen Suyk

Hockey heeft voor Muyselaar een andere betekenis gekregen

Haar terugkeer kwam voor Muyselaar niet volledig uit de lucht vallen. ‘Ik was inderdaad helemaal gestopt. Maar mijn vriend en mijn hele schoonfamilie spelen op Cartouche. Zet mij maar op de lijst, dan zien we wel na de winterstop, zei ik anderhalf jaar geleden tegen de coach van hun dames 1.’

Van het een kwam het ander. Na het herstel van de geboorte van haar dochter sloot Muyselaar vorig jaar na de winterstop aan bij het eerste vaandelteam van overgangsklasser Cartouche. ‘Het is lekker om een beetje ritme te hebben. Als ik zelf een rondje moet rennen, doe ik dat niet. Bovendien hebben ze bij de club een sportschool, dus dat is een mooie manier om weer in shape te komen.’

Het beviel Muyselaar zo goed dat ze er nog een seizoenshelft aan vastplakte. ‘Het is veel met werk en kind, maar sporten is ook een lekkere uitlaatklep. Waar hockey eerst om presteren draaide, heeft het voor mij nu ook een andere betekenis gekregen. Op het veld maak ik mijn hoofd leeg. Het is fijn om dat te doen in een team waarin iedereen ervoor gaat. Dat is wat ik gewend ben en heeft mijn voorkeur boven een vriendinnenteam waar de motivatie minder hoog ligt.’

Oude liefde lonkt

In haar rol als assistent-coach zaal bij HDM dames 1 afgelopen jaar trok ook haar oude liefde  weer. Muyselaar: ‘Ik liet toen al vallen dat ik dit jaar in de zaal wilde meedoen. Toen ze in november vroegen of ik daar nog steeds voor te porren was, twijfelde ik niet. Het valt mij gelukkig ook niet tegen. Door Cartouche ben ik fit en met Oranje Zaal trainde ik vaak acht keer per week. Die skills verleer je niet zo snel. En HDM is natuurlijk heel vertrouwd. Jonge meiden, zoals Kaat Walhof, Milou Klein en Belén van den Broek heb ik gecoacht. Met de rest speelde ik al samen.’

Muyselaar staat als vanouds tussen de balken. Foto: Willem Vernes

De aanvoerdersband, die Muyselaar zowel bij Oranje als bij HDM droeg, is nu in handen van Pien van der Heide. ‘Ik trek toch wel mijn mond open. Daarbij vind ik dat het hun team is. Ik kom er nu weer bij, maar zij moeten op het veld straks op het veld verder.’

Landstitel op het wensenlijstje

HDM is een zaalclub pur sang. De mannenploeg pakte vorig seizoen eindelijk weer eens de felbegeerde landstitel en speelt in februari 2024 om de Europa Cup in Wenen. De dames stonden vorig jaar wel in de finale, maar dolf daarin het onderspit tegen Pinoké. Voor Muyselaar en de ander – uit dames 2 – teruggekeerde routinier Pien van Nes staat het binnenhalen van het landskampioenschap met HDM dan nog op het wensenlijstje.

Muyselaar: ‘Natuurlijk willen we zo hoog mogelijk eindigen, maar over kampioen worden hebben we het nog niet gehad. Eerst maar eens de play-offs bereiken.’

Vooralsnog zijn de Haagse vrouwen goed op weg om bovenin hun poule B te eindigen, met  vier winst uit vier wedstrijden. Maar hoe het seizoen ook eindigt, over een maand sluit Muyselaar haar zaalhockeyhoofdstuk definitief af. ‘Ik ga nog een half jaar door bij Cartouche, maar daarna stop ik echt.’

Mila Muyselaar hockeyt, haar dochter kijkt toe. Foto: Willem Vernes