Ze zitten in de hoek waar de klappen vallen. Op een plek waar je liever niet wilt zijn. De tiende positie in de Hoofdklasse, die uiteindelijk leidt tot een bibberend slot van de competitie. Het play-out-spook zweeft nadrukkelijk rond bij de dames van Bloemendaal, die weten dat het lastig wordt om nog te klimmen.
Het was een uiterst pijnlijk gezicht afgelopen zondag. Na de cruciale nederlaag tegen Kampong (3-2) liepen de speelsters van Bloemendaal linea recta de kleedkamer in. Geen kringetje, nabespreking of troostende woorden. Alleen boze en verdrietige blikken. Aanvoerder Sonja Zimmermann gooide woest haar stick op de grond. Haar gezicht op onweer. Was ze hiervoor naar de Hoofdklasse gekomen?
In de catacomben van het clubhuis van Kampong was het stil. Muisstil. De stilte werd af en toe doorbroken door blije speelsters van Kampong, die door hun winst een grote stap hadden gezet naar lijfsbehoud. En door een lachsalvo van scheidsrechter Coen van Bunge, die vol opbotste tegen de Utrechtse mascotte Klappie. De olijke aap kwam wat onbesuisd uit de kleedkamer – naast die van Bloemendaal – en stapte zonder te kijken de gang in.
Na een paar minuten druppelden de eerste speelsters van Bloemendaal weer naar buiten. Zoals keepster Danique Visser, een kind van de club die zich aan het begin van het seizoen zoveel moois voorstelde van dit jaar. Want ja, met internationale sterren als de Duitse captain Zimmermann en de Argentijnse spits Majo Granatto – nota bene verkozen tot beste speelster van het afgelopen WK – moest het toch veel beter gaan dan al die grauwe jaren in het rechterrijtje.
Demi Hilterman benutte twee corners, maar liet ook veel kansen liggen. Foto: Bart Scheulderman
Het lelijke eendje dat geen zwaan werd
Maar het lelijke eendje werd dit seizoen geen zwaan. Ze werden overvleugeld door andere ploegen en lijken de slechtste ploeg van de brede middenmoot te worden. ‘We zijn teleurgesteld en boos’, verzuchtte Visser. Haar woorden echoën door de lege gang. ‘We moeten onszelf goed in de spiegel aankijken. We hebben het zelf laten liggen tegen Kampong. We wilden heel graag scoren en dan vergeet je soms je eigen taken.’ Ze houdt even in: ‘En dan is het chaos.’
De winnende 3-2 van Kampong viel zondag vlak nadat coach Dave Smolenaars had besloten om één-op-één te gaan spelen achterin. Kortom: vol voor de winst gaan. ‘Dat was inderdaad de bedoeling’, treurt Visser. ‘Maar nadat we zelf in de aanval gingen, stonden we niet snel genoeg opgesteld. We keken niet waar ons meisje was. De organisatie was weg. Het zit dan even niet goed in het koppie. Dat gebeurt soms als we moe worden, de stress en spanning toenemen. Het is iets mentaals. We zijn dan te bang om fouten te maken, waardoor er juist wel wat mis gaat.’
Het gebeurde in een wedstrijd waarin Bloemendaal niet minder dan zeventien corners kreeg. Twaalf (!) daarvan werden in het eerste kwart gegeven. ‘Ik zie wel een trend dat teams corners steeds beter verdedigen’, reageert Visser. ‘Maar als we er zoveel krijgen, dan moet je er meer dan twee maken.’
Majo Granatto (rechts) uit haar teleurstelling na de nederlaag tegen Kampong. Foto: Bart Scheulderman
Groningen-uit voor Granatto?
Bovendien kreeg Bloemendaal tegen Kampong al na 51 seconden de eerste treffer om de oren. Ook dat was geen incident. Bij drie van de zes nederlagen na de winterstop kregen De Mussen binnen twee minuten een goal tegen. ‘Ook dat is een ding bij ons’, weet Visser. ‘We staan niet gelijk honderd procent aan. Dat is er soms niet in de eerste minuten. Dan zijn we maar vijftig of zeventig procent.’
Het zorgt ervoor dat Bloemendaal twee duels voor het einde op die levensgevaarlijke tiende plaats staat met achttien punten. Twee minder dan de nummer negen HDM. Bovendien is het programma niet mals: De Mussen spelen nog tegen koploper SCHC en Tilburg, dat in topvorm verkeert. ‘Ik weet dat het moeilijk wordt om de play-outs te ontlopen’, verzucht Visser. ‘Als je het jezelf makkelijk wil maken, dan moet je beide wedstrijden winnen. Dat is het doel. Maar of dat realistisch is, dat is iets anders. Ik ben altijd vrij positief ingesteld, maar dit wordt wel een lastig verhaal.’
Als Bloemendaal tiende blijft staan, spelen Visser en haar teamgenoten tegen de nummer drie van de Promotieklasse. ‘Ik volg die competitie sowieso wel. Ik ben een beetje een hockeynerd, ik vind dat leuk. Ik weet dat Groningen en Push rond die derde plek staan. Als we in die play-outs terechtkomen, heb ik er alle vertrouwen in dat we degradatie kunnen voorkomen.’
Met mondiale sterren Zimmermann en Granatto uit naar, pak ‘m beet, Groningen. Dat klinkt als een gek gegeven. ‘Dat kun je zeker wel zeggen’, zucht Visser. ‘Daar hadden we niet bepaald voor getekend.’
2 Reacties
Esthermug@icloud.com
Het is wel vaker gebleken dat het niet alles zegt als je ‘topspeelsters ‘ in huis haalt!! Veel belangrijker is een hecht team dat voor elkaar wilt werken!! Kijk naar HGC Dummond de Goede en van Geffen maken daar ook niet het verschil!! Bij kampong van Welten!! Altijd maar weer dat gezeur over grote speelsters….. met kapotte knieën het veld afkomen en elkaar helpen in een wedstrijd is veel belangrijker dan een paar ‘grote speelsters!!
robvisser
'Was ze hiervoor naar de Hoofdklasse gekomen?', refererend aan Zimmermann. Zo'n speelster, en datzelfde geldt voor Granatto, moet toch hebben geweten dat Bloemendaal bij de vrouwen beslist niet is wat Bloemendaal voor de mannen is. Is het dan geld wat hen naar Bloemendaal lokte of dachten ze door hun inbreng het tij voor het team te kunnen keren? Dat laatste is hen niet gelukt, het is nu vechten tegen degradatie. Ik kan me niet voorstellen dat er geen andere teams in de HK waren die interesse voor hen hadden. Het lijkt een bewuste keuze te zijn geweest om voor Bloemendaal te gaan.