Eef Hoyinck stond 30 maanden buitenspel: ‘Mijn leven stond stil’

Twee jaar en zeven maanden stond ze met een hersenschudding aan de kant. Maar inmiddels is Eef Hoyinck (20) eindelijk weer terug binnen de lijnen. De speelster van Tilburg is nog niet waar ze wil zijn, maar geniet van ieder moment.

In de zomer van 2020 ging het allemaal mis voor Hoyinck. Het toen achttienjarige talent werd in een oefenwedstrijd tegen Rotterdam hard onderuit gelopen en klapte met haar hoofd tegen de heup van een tegenstander. Ze viel om, maar stond meteen weer op. Was wel wat dizzy, maar het was toch bijna rust. Ze verwachtte dat het dan wel weg zou trekken, maar de duizeligheid veranderde in hoofdpijn. Toen ze na de rust het veld weer betrad, werd het zwart voor haar ogen. Zwalkend liep ze het veld af. Niet wetende wat voor ellende ze tegemoet zou gaan. 

Twee weken deed ze rustig aan. Volgde ze het doktersadvies. Maar toen ze vervolgens weer begon met wat rennen, viel het tegen. Vanaf toen was ze iedere dag duizelig, misselijk en had ze hoofdpijn. Niet alleen het seizoen met Tilburg was ten einde, maar ze maakte door deze malaise ook geen deel meer uit van Nederlands A. 

Geen examenfeesten, maar MRI-scans

‘Mijn leven stond stil’, vertelt Hoyinck, terwijl ze terugblikt op haar laatste tienerjaren. ‘Ik heb mijn middelbare school met moeite af kunnen ronden. Maar toen ik Psychologie aan de universiteit van Tilburg ging studeren, lukte het niet. De combinatie was te zwaar om studeren met mijn klachten. Ik heb één vak af kunnen ronden. Ik moest stoppen met mijn studie, om te kunnen focussen op mijn herstel. Het was vrij eenzaam. Al mijn leeftijdsgenoten gingen een andere fase in. Mijn sociale leven kwam helemaal stil te liggen.’

Eef Hoyinck (Tilburg) vier seizoenen geleden voor haar blessure. Foto: Rogier Balk

Geen examenfeesten of met vrienden op vakantie. Of andere typische dingen die achttienjarigen doen. Dingen die Hoyinck niet lukte. Daar dacht ze niet eens aan. Zij volgde een scala aan behandelingen, voor die ene zo uit de hand gelopen botsing. ‘Fysiotherapie, MRI-scans, cognitieve oefeningen, nekmassages. Ik heb het allemaal gedaan. We hebben medisch alles geprobeerd, maar geen enkel specifiek ding heeft me van mijn hersenschudding afgeholpen. Het hielp allemaal wel een beetje, maar een belangrijk deel moet je echt zelf doen. Accepteren en de klok niet terug willen draaien.’

Hoyinck gaat verder: ‘Alles is in de afgelopen drie jaar veranderd. Ik moet niet terugwillen naar hoe het eerst was. Dat kan ook niet. Ik moet een nieuwe vorm gaan vinden. Mijn lichaam is sterk genoeg, dat vertrouwen heb ik wel terug gekregen de afgelopen tijd. Maar ik ben nog niet waar ik wil zijn.’

Val van de trap en corona

Ze kreeg te maken met tegenslagen. Toen ze ruim een half jaar geleden bijna zover was om weer aan te sluiten bij de groep, viel ze van de trap. En een aantal maanden later kreeg ze corona. ‘Uiteindelijk hebben die momenten me wel sterker gemaakt. Een tegenslag brengt je niet meteen terug naar nul. Dat besef ik.’ 

Eef Hoyinck knuffelt met Tilburgse teamgenoten. Foto: Bart Scheulderman

Zaterdag 1 april was het eindelijk zover. Een dag die ze voorlopig niet meer vergeet. Ze maakte haar eerste officiële minuten in de Hoofdklasse voor Tilburg. De afgelopen maand speelde ze al mee met het tweede team van de Brabanders, toen coach Ageeth Boomgaardt haar een aantal dagen voor de belangrijke clash met kelderconcurrent Rotterdam vertelde dat ze onderdeel uit zou maken van de selectie. ‘Ik heb toen ik dat hoorde direct mijn mama geappt. Het kwam echt als een verrassing. Oh my god, dacht ik. Ik mag weer. Ik vond het superspannend.’ 

De aanvallende middenvelder draaide tegen Rotterdam mee in de spits. En speelde alles behalve onverdienstelijk. Ze haalde een corner waaruit gescoord werd en tekende voor een assist van het winnende doelpunt. ‘Ik heb genoten. En kreeg veel meer minuten dan verwacht. Ik ben zo blij dat Ageeth en Maartje vertrouwen in me hebben gehouden. Ik moest wennen. Ik moet fitter worden. Dat ik makkelijker door het aantal minuten kom.’

Maar Hoyinck weet dat ze haar lat niet te hoog moet leggen. Als ze iets geleerd heeft de afgelopen jaren, is dat geduld belangrijk is. ‘Ik ben nog niet waar ik wil zijn. Ben nog niet helemaal klachtenvrij. Mijn hoofd zal altijd een gevoelige plek zijn. Maar ik wil weer genieten. Van iedere minuut die ik op het veld mag staan. De eerste minuten waren magisch. Ik hoop dat ik er nog meer zo mag beleven. Ik ben echt hockeygek. Dat is mijn uitlaatklep. Die sport is voor mij van levensbelang.’