Hoe LEGO blokjes Ginella Zerbo door een donkere periode hielpen

De 3-1 zege op Hurley in de tweede halve finale van de play-offs had voor SCHC een extra feestelijk tintje. Na anderhalve maand vierde Ginella Zerbo haar langverwachte rentree op het veld. De 26-jarige aanvaller van de Bilthovense titelfavoriet kampte wekenlang met de naweeën van een hersenschudding, opgelopen tijdens de competitiewedstrijd tegen Rotterdam op 26 maart.

Toen Zerbo na afloop van het gewonnen tweeluik met Hurley naar de rand van het veld liep, werd ze overmand door emoties. De paar speelminuten die ze in de slotfase kreeg, markeerden het einde van een nare periode. Het applaus van het thuispubliek en de omhelzing van haar vriend zorgden voor een stroom aan tranen.

‘Het waren tranen van geluk’, zegt Zerbo. ‘Toen ik een minuut of vier voor tijd het veld in mocht, had ik al een brok in mijn keel. Ik sta er weer, dacht ik. Ik had niet verwacht dat ik dit seizoen nog zou spelen. Je weet met een hersenschudding gewoon niet hoe lang je herstel duurt, of wanneer je een terugval krijgt. Mijn invalbeurt voelde als een geluksmomentje.’

Concentratie bij Ginella Zerbo in de tweede halve finale tegen Hurley, afgelopen zaterdag. Foto: Koen Suyk

Even terug naar die 26 maart van dit jaar. In het thuisduel met Rotterdam, terwijl de regen met bakken uit de lucht komt, vecht Zerbo aan de zijlijn een pittig duel uit met verdediger Mascha Sterk. Ze incasseert daarbij – zonder opzet – een flinke dreun. ‘Ik kreeg haar elleboog in mijn gezicht, waarbij mijn hoofd naar achter klapte. Alles werd toen een beetje wazig, maar ik legde niet meteen de link met een hersenschudding. De volgende dag zat ik op mijn werk en vergat ik alles. Letterlijk alles. Heel bizar om te ervaren. Ik deed maar wat. Het lukte me niet eens om een to-do-lijstje te maken.’

Pijn onderdrukken

Zerbo meldde zich daarna toch maar ziek, maar wist eigenlijk niet goed wat ze moest doen met haar klachten. Met de strijd om de Euro Hockey League voor de deur – waarin SCHC begin april in de kwartfinale tegen Den Bosch zou uitkomen – wilde de aanvaller liever niet toegeven aan haar klachten.

Zerbo: ‘Ik dacht: ik ben gewoon moe, het zal vast niks ernstigs zijn. Ik slikte veel paracetamol om de pijn te onderdrukken. Ik was alles aan het vermijden, wilde niet naar de fysio, niet naar de huisarts. Ik heb die kwartfinale tegen Den Bosch nog wel gespeeld, maar daarna stortte ik volledig in. Ik was over mijn grens gegaan en ik wist: hier moet ik iets mee.’

Zerbo in duel met Hurley’s Kiki Rijnink tijdens de tweede halve finale in de play-offs. Foto: Koen Suyk

Zerbo zocht contact met een fysiotherapeut, deed wat testen en moest om de drie dagen op controle. Pas na twee weken had ze wat meer energie, maar dat was van korte duur: ‘Een koffietje met een vriendin bleek te veel van het goede. Dat zorgde voor een terugval. Ik heb daarna vier weken thuisgezeten aan de keukentafel. Te veel daglicht was niet goed, van televisie kijken werd ik misselijk. Ik had ook geen behoefte aan veel mensen om me heen, je bent volledig met jezelf bezig.’

Lego bracht redding

Zerbo noemt de weken aan de keukentafel met een lach de ‘vier saaiste weken van haar leven. ‘Ik kan normaal al niet stil zitten, dus het was best een uitdaging. Hoe mijn dagen eruit zagen? Ik heb in die periode een paar grote Lego-bouwwerken gemaakt. De Taj Mahal, een schilderij van Van Gogh, de skylines van New York en Parijs. Mooie dingen hoor. Niet nadenken maar toch bezig zijn, met pianomuziek op de achtergrond. Goed voor mijn hoofd. Ik bouw nu nog steeds trouwens. Heb van collega’s pas nog een Lego-boomhut cadeau gekregen.’

Zerbo met ploeggenote Famke Richardson, met wie ze het langst samenspeelt bij SCHC. Foto: Koen Suyk

Voorzichtig blijven

Dat Zerbo nu haar rentree heeft gemaakt, wil niet zeggen dat ze meteen ook zal spelen in de playoff-finale tegen Amsterdam komende zaterdag en maandag, een tweeluik dat SCHC de eerste landstitel in de clubhistorie kan opleveren.

‘Ik ben al blij dat ik tegen Hurley op het veld stond en kon rennen’, zegt Zerbo, die al sinds 2014 het shirt van SCHC draagt en 128 officiële doelpunten op haar naam heeft staan. ‘Maar ik blijf voorzichtig. Ik wil natuurlijk niet dat ik wéér over mijn grens ga. Als ik in de finale een paar minuten kan spelen, prima. Maar ik reken nergens op. Ik ga sowieso vanuit de dug-out iedereen aanmoedigen en op die manier mijn energie aan het team geven. We gaan er alles aan doen om die titel binnen te halen.’