Kappelle rekent af met horrorjaar: ‘Werd niet naar me omgekeken’

Daar stond ze weer. Binnen de lijnen bij Amsterdam, afgelopen zaterdag op bezoek bij HGC. Haar laatste volledige hockeywedstrijd dateerde van begin januari 2022. Maar na ruim een jaar afwezigheid is Ilse Kappelle (24) terug na blessureleed bij Amsterdam, waar ze eerst haar niveau weer wil halen, voordat ze aan Oranje denkt. 

Dertien maanden geleden, zondag 2 januari 2022 om precies te zijn, scheurde ze de voorste kruisband van haar rechterknie af. Tijdens een potje zaalhockey met Amsterdam. Eigenlijk zou ze niet eens meedoen, maar haar ploeg had te weinig speelsters. Zo begon haar horrorjaar 2022. 

Een jaar vol eenzaamheid en verdriet. En vol gemiste momenten. Geen EHL-goud met Amsterdam, geen WK-goud met Oranje. Hoewel de revalidatie fysiek zonder al te veel tegenslagen verliep, was het mentaal loei- en loeizwaar.

De negenvoudig international, die in 2017 ook al eens haar kruisband scheurde, blikt terug. Hoewel het al zo lang geleden lijkt, weet ze nog exact hoe ze zich voelde. ‘Ik trainde veel in de anonimiteit. Nam bewust even afstand van mijn omgeving en het hockey. Keihard trainen kan ik wel. Die discipline neem je mee van het hockey naar het krachthonk. Dat doe je, maar is heel saai. En je voelt je extreem alleen. De drive voor die trainingen is er wel. Daar kan je je in vastbijten. Maar de momenten dat je niet traint, heb je tijd om na te denken.’ 

Ilse Kappelle wordt gefeliciteerd met haar rentree door haar teamgenoten. Foto: Bart Scheulderman

‘Als je er een jaar uit ligt, kijkt men niet naar je om’

En voor denken had ze voldoende tijd. Ze miste namelijk het hele kalenderjaar. Een jaar waarin Amsterdam de Europese titel greep, maar vooral het jaar vol veranderingen bij Oranje. Nog geen twee weken nadat Kappelle geblesseerd raakte, vertrok bondscoach Alyson Annan, na veel onvrede over het teamklimaat. Na een onrustige periode pakte Oranje later met interim-bondscoach Jamilon Mülders WK-goud en maakte de ploeg in september met bondscoach Paul van Ass een nieuwe start. 

Al die momenten heeft Kappelle gemist. Werd er niet aan haar gedacht, concludeert ze nu zelf. Dat was pijnlijk, maar daar legde ze zich bij neer. Ze had het immers wel even druk genoeg met zichzelf. Tijdens het WK was ze op vakantie. ‘Ik heb het een beetje gevolgd. Heb de samenvattingen gekeken. Ik ben realistisch. De Oranje-trein dendert door. En ik ben er vanaf gevallen. Zo hard is het. Ik zat midden in het proces, maar daarna weet je dat je er een jaar uit ligt. Oranje heeft een nieuwe start gemaakt. Zonder mij.’

‘Het vertrek van Alyson en alles daaromheen, is ook aan me voorbij gegaan’, vervolgt ze. ‘Ik ben er niet bij betrokken. Maar had zelf al voldoende op mijn bordje. Ik had zoveel verdriet, dat ik extra last niet aan had gekund. Het is supertaai, maar als je er een jaar uit ligt, kijken ze niet naar je om. Zo werkt het in topsport. Als jij uitvalt, vult iemand anders jouw plek in. Dat is keihard.’

Dertien maanden geleden ging het zo enorm mis voor Kappelle. Foto: Koen Suyk

De eenzaamheid viel haar zwaar

Het liefst had ze de EHL gespeeld. Het toernooi waar Amsterdam zich in de finale tegen Den Bosch na shoot-outs kroonde tot Europees kampioen. Ze was erbij. Juichte en liep mee in de ereronde. Maar zonder dat er eremetaal om haar nek hing. Aan dat moment terugdenken doet pijn. De prijs was prachtig, maar het verschil in beleving gigantisch. Ze is vooral blij dat haar horrorjaar voorbij is. Ze weer vooruit kan kijken. En of ze weer op die denderende Oranje-trein stapt, ziet ze wel.

‘Ik wil nu doelen dicht bij mezelf houden’, klinkt ze wijs. Ze wil dingen doen waar ze invloed op heeft. Bijvoorbeeld op haar spel bij Amsterdam. ‘Ik wil terug op mijn oude niveau komen. En het liefst daar nog voorbij. Ik wil weer genieten. Met plezier en vertrouwen spelen. Oranje zie ik wel. Ik heb niet met Paul van Ass gesproken. Ik ken hem niet. Ik wil eerst weer op niveau komen. Als ik goed genoeg ben, komt de uitnodiging vanzelf wel een keer.’

Zaterdag op bezoek bij HGC verdween de lach in ieder geval niet meer van haar gezicht. Misschien eventjes, toen ze haar rentree had moeten belonen met een doelpunt. Maar ze staat er weer. Ze oogde koeltjes, maar de spanning gierde logischerwijs door haar lijf. ‘Ik was nerveus. Had er zoveel zin in. Mijn familie woont in Nijmegen, maar ze zijn massaal naar Wassenaar gereden. Ik heb ze tijdens mijn revalidatie veel gezien. Ging vaak bij ze op de koffie. Nu weer wat minder. Maar het liefst zie ik mijn ouders gewoon op de tribune.’

Ilse Kappelle speelde in de zomer van 2021 het EK. Foto: Willem Vernes