Maartje Kaptein: de minst gepasseerde keeper uit de Hoofdklasse

Ze kreeg er dit seizoen nog maar drie tegen. Na vijf speelronden is Maartje Kaptein (21) de minst gepasseerde keepster van de Tulp Hoofdklasse Dames. Amsterdam, Den Bosch, SCHC… allemaal kregen ze meer tegendoelpunten dan de nieuwe keeper van Hurley.

Een knappe prestatie. Zeker omdat de jonge Kaptein bezig is aan haar allereerste seizoen in de Hoofdklasse. Haar debuut maakte ze een seizoen eerder – toen ze een paar minuten onder de lat verscheen tijdens het afscheid van Wendela van Dedem – maar dit jaar is het menens voor de sluitpost, die haar carrière ooit begon bij Baarn, de jeugd in Huizen doorliep en via Pinoké uiteindelijk in de selectie van Robbert van de Peppel belandde. 

‘Ik wilde eigenlijk altijd keeper worden’, vertelt Kaptein zaterdagavond in het clubhuis van HGC, waar ze vlak daarvoor dit seizoen voor de tweede keer de nul heeft weten te houden. ‘Ik vond keepen heel vet. Echt gruwelijk. Mijn opa was ook keeper. En mijn vader stond op goal bij een ijshockeyteam. Bovendien vond ik voetbal vroeger tof. Ik moest wel keeper worden.’

Veel pech bij Pinoké

Bij Huizen keepte ze in de Landelijke Jeugd, maar in het vaandelteam was geen plek voor Kaptein. Toen Pinoké haar drie seizoenen geleden benaderde om tweede keepster te worden in de Hoofdklasse, besloot ze te verkassen. Maar veel geluk had ze niet bij de Steekneuzen. 

Maartje Kaptein en Gitte Michels. Foto: Bart Scheulderman

‘Ik ging met een blessure die kant op’, blikt ze terug op die tijd. Haar schouder was uit de kom geschoten tijdens een duik de hoek in. Toen ze daar eindelijk van hersteld was en de eerste wedstrijdminuten lonkten, kreeg Kaptein een auto-ongeluk. ‘Dat was mentaal heel zwaar’, geeft ze toe. 

Toen ze benaderd werd door Hurley, maakte haar hart een sprongetje. Zij zochten een opvolger voor Wendela van Dedem, die startte aan haar laatste seizoen onder de lat van de Amsterdammers. Een jaar stond ze in de schaduw van de ervaren sluitpost. Kon ze kijken, wennen en leren. Dit seizoen moest het gaan gebeuren. ‘Hurley is zo’n warm bad. Ik voel me echt op mijn plek. Ik verwachtte dat zeker tien keepers zich zouden melden na het stoppen van Wen. Maar Pep hield vertrouwen in mij. Dat vond ik enorm fijn.’

Tattoo van het Teletekst-sterretje

Kaptein is een opvallende verschijning. Ze moet lachen als ze het hoort. ‘Ik ben mezelf. The odd one out met hockey’, benadrukt ze. Op haar armen staan de mooiste tattoos, die tijdens het keepen verscholen zijn onder haar outfit. ‘Maar ik ben niet de enige met tatoeages hoor’, gaat ze verder. ‘Sommige teamgenoten hebben het Teletekst-sterretje getatoeëerd toen ze vorig seizoen de play-offs behaalden.’

Maartje Kaptein in haar tienerjaren bij Huizen.

Daar had ze naar eigen zeggen niet voor gestreden, dus sloeg zij het idee van haar teamgenoten over. ‘Toen was het aan Wen. Wat was ik trots op hen, zeg’, straalt ze. ‘Nu is het aan mij. Het zijn grote schoenen om te vullen, maar ik krijg veel vertrouwen. De verdediging staat als een huis. Dat doen we met z’n allen. Ik houd de ballen die houdbaar zijn.’

En hoewel ze geen onderdeel meer uitmaakt van het team, is Van Dedem nog belangrijk voor haar jonge opvolger. Er is nog regelmatig contact. ‘Ze appte me voor de eerste wedstrijd. Dat ik het kan en verdien. Dat waardeer ik heel erg. Ik moet me blijven realiseren dat ik er zelf hard voor gewerkt heb en er goed genoeg voor ben.’

Op basis van haar seizoensstart, is ze in ieder geval absoluut goed genoeg. Ze kreeg één tegendoelpunt tegen HDM, één tegen Kampong en één tegen Den Bosch. Haar verklaring? ‘Als je mentaal lekker in je vel zit, kan je bijna alle ballen pakken. Ik wil voor mijn team keepen. Ballen stoppen voor hen, zodat zij verder kunnen bouwen. Ik vind het vet als ik wedstrijden kan winnen, bepalen of ons in de race houden. Spelen in de Hoofdklasse is voor mij echt een droom die uitkomt.’

Op de allereerste hockeytattoo is het voorlopig nog wachten. ‘Die komt er nog wel hoor. Ik heb nog voldoende plek vrij. Ik weet nog niet wat het wordt’, ze grapt: ‘Misschien een cadeautje. Zo zie ik dit seizoen.’

Foto: Bart Scheulderman