Bijna een jaar geleden was Hurley-speelster Romée Corver matchwinner in het avondduel tegen Rotterdam. Toch was die wedstrijd een absoluut dieptepunt in het hockeyleven van de Amsterdamse. Corver scheurde namelijk haar kruisband en was 11,5 maand uit de running. Zondagmiddag maakte de spits eindelijk haar rentree tijdens de 1-2 nederlaag tegen Oranje-Rood.
Haar ploeggenoten lieten er voorafgaand aan de wedstrijd tegen Oranje-Rood geen misverstand over bestaan dat Corver (24) weer haar eerste speelminuten maakte. ‘Vanmorgen kreeg ik al allemaal berichtjes, ook van oud-teamgenoten. Ze schreven hoe trots ze op mij zijn. Heel lief. In de kleedkamer hing een grote poster met een foto van mij en ik kreeg extra veel knuffels. Van de coach mocht ik in de basis starten; ook een heel mooi gebaar. Ik probeerde het te zien als een normale wedstrijd, maar mede hierdoor kwam er toch wat emotie bij kijken. Positieve emotie dit keer.’
Met een opgetogen glimlach en bijna een zekere verwondering in haar blik voegde Corver zich op eigen veld tussen haar teamgenoten in de line-up. Maanden van herstel, fysiotherapie en langzaam opbouwen met bal en stick werden beloond. Kind van de club Corver miste het afgelopen jaar vrijwel geen training. Was trouw bij iedere wedstrijd. Maar wel steeds als toeschouwer.
Na bijna een jaar stond Romée Corver als vanouds op het veld namens Hurley. Foto: Bart Scheulderman
Zondag tegen Oranje-Rood startte Corver in de basis. Haar speeltijd was vooraf bepaald op twee keer vijf minuten in de eerste twee kwarten. De tweede helft zat Corver op de bank. Het leek haar niet uit te maken. De vrolijke aanvalster straalde van oor tot oor toen ze na de wedstrijd het veld afliep. Zelfs het 1-2 verlies smaakte minder zuur dan normaal.
‘Ik heb echt heel lang op dit moment gewacht. Mocht eindelijk weer met mijn vriendinnen op het veld staan. Ik trainde al twee maanden met ze mee. Eerst alleen passoefeningen, toen met balbezit erbij. En uiteindelijk twee volle weken meedraaien. Dat was al heel fijn. Maar samen een echte pot spelen, is toch het allerleukste.’
Steun van vriend en ervaringsdeskundige Omrani
Iedereen zal begrijpen dat het afgelopen jaar voor Ro, zoals Corver op Hurley wordt genoemd, niet makkelijk was. ‘Vooral de beginfase vond ik heel zwaar. Ik liep na mijn operatie met krukken en kon zelf eigenlijk niks. Was heel afhankelijk van iedereen.’
Steun vond Corver onder meer bij haar vriend en oud-Hurley-speler Laz Omrani, die afgelopen winter besloot te stoppen met tophockey na tweeënhalf jaar bijna onafgebroken blessureleed en nu manager is van zijn oude team. ‘Zeker in de beginfase heeft hij mij erdoorheen geholpen in de beginfase. Je gaat het gewoon doen Ro, zei hij. Je komt er alleen maar sterker uit. Helaas heeft hij ervaring met blessures, maar daardoor kon hij mij wel als geen ander oppeppen.’
Corver en haar vriend Laz Omrani hebben een onderonsje na de wedstrijd tussen Hurley en Oranje-Rood. Foto: Bart Scheulderman
Corver liet haar team dus geen moment in de steek. ‘Ik wilde betrokken blijven. Dan maar langs het veld. Het zijn mijn vriendinnen, dus op deze manier zag ik ze in ieder geval. Als je er niet bent, dan hoor je er voor mijn gevoel minder bij. Toen ik weer mocht trainen, werd dat toekijken allemaal een stuk makkelijker. Uiteindelijk viel het revalideren mij mee.’
Je kan niks fout doen, zei mijn coach
Tegen Oranje-Rood liet Corver al wat glimpjes zien van wat ze als hockeyster in haar mars heeft. Met een typische Ro-actie, snelheid maken en handig een overtreding bij de tegenpartij uitlokken, versierde ze slim de eerste strafcorner van de wedstrijd voor Hurley.
‘De hele week leefde ik naar deze wedstrijd toe. Normaal ben ik op zaterdag niet zo bezig met de wedstrijd op zondag, maar dat was dit keer wel anders. Het was een leuk soort excitement. Je kan niks fout doen. Maak plezier, geniet ervan en ga ervoor, zei onze coach voor de wedstrijd tegen mij. Zo ging ik er ook in. Ik wilde mijzelf geen heel hoge lat opleggen. Geen acties moeten maken moeten scoren of mijn beste kant laten zien. Gewoon op het veld staan vond ik het belangrijkste. Dat genieten is gelukt. Ik voelde ook geen angst. Was niet bezig met mijn knieën. Het voelde sterk en vertrouwd. Vanaf nu kan het alleen maar beter worden.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.