SCHC raakt binnen 48 uur twee spitsen kwijt: ‘Een klote timing’

Mette Winter viel zondag uit met een hamstringblessure en voor Jip Dicke ging het dinsdag mis met dezelfde kwaal. Zo zitten binnen 48 uur twee spitsen van SCHC in de lappenmand. Een behoorlijke aderlating voor de aanvalslinie uit Bilthoven. Voor Dicke is het seizoen voorbij. Winter kan zeker een maand niet in actie komen. 

Marleen Jochems, Xan de Waard, Trijntje Beljaars, Famke Richardson, Anna de Geus. Stuk voor stuk ontbraken ze een periode voor de winter. Kwamen ze in september, oktober of november een tijdje niet in actie. Het was stuivertje wisselen in de Bilthovense lappenmand. Tot maart. Want toen was de selectie van Gilles van Hesteren eindelijk weer compleet. Het gekwakkel was voorbij en de timing prima. Want op oorlogssterkte was Stichtsche heel wat van plan in april en mei. 

Prijzen pakken is het motto. Het werd wel eens een keer tijd voor die landstitel, vertelde Jip Dicke zondagmiddag nog. Ze speelde die dag een wereldwedstrijd in de topper tegen Amsterdam, wat haar blessure extra zuur maakt. Tijdens de training van Oranje eerder deze week, viel ze tijdens de warming-up al uit. Na een paar sprintjes ging het mis. 

De ‘pang’ in haar hamstring

‘Ik voelde pang. Er sprong gewoon iets. Ik viel op de grond en kon niet meer lopen’, vertelt Dicke. Ze is er kapot van. ‘Ik moet het accepteren, maar de timing is heel erg klote. Ik heb dit ook nog nooit echt meegemaakt. Ik voelde meteen dat het foute boel was.’ Dicke is tijdens het gesprek onderweg naar het ziekenhuis in Amsterdam. De komende week heeft ze dagelijks zuurstoftherapie. Twee uur lang zit ze in een cabine, om zo het zuurstofgehalte in haar lichaam te verhogen. Haar eerste stappen in de revalidatie. 

Een lachende Jip Dicke en Mette Winter omringd met teamgenoten. Foto: Bart Scheulderman

‘Ik heb woensdagmiddag de uitslag gekregen van mijn MRI. De arts vertelde me dat ik een scheur had met graad 3C. Dat zei me eigenlijk niet zoveel’, vertelt Dicke. ‘Ik had nog wel hoop. Iedereen die me had geappt stuurde ik ook terug dat het wel goed kwam.’ De jonge spits begon direct met rekenen. ‘Ik heb dinsdag direct ChatGPT gevraagd hoeveel dagen het nog was tot de play-offs. Dat waren er 39. Vijf weken dus. Dat duurde nog wel even.’

Toen ze met haar uitslag naar Oranje-arts Conny van Bentum belde, was haar hoop direct weer weg. 3C zei haar niet zoveel, maar de uitleg wel. Alleen graad vier is nog erger dan drie. Dan is je volledige spier gescheurd. Ook de letter C was slecht nieuws: er was ook schade te zien aan de pees van Dicke. ‘Conny was duidelijk. Sprak hockeytaal, in plaats van in medische termen. Mijn seizoen zat erop. De play-offs haal ik niet. Toen heb ik wel even keihard gehuild.’

Ook Mette Winter scheurde haar hamstring 

Een gevoel dat Mette Winter herkent. Zij scheurde in januari haar hamstring ook tijdens een training met Oranje. Ook zij kreeg ‘graad 3C’ te horen van de artsen. Ze zou er zeker twee tot vier maanden uit liggen. Maar Winter revalideerde als een speer. Sneller dan verwacht zagen alle metingen er weer goed uit. Na zestig dagen speelde ze haar eerste wedstrijdminuten. 

Mette Winter tijdens de topper tegen Amsterdam. Foto: Willem Vernes

Maar afgelopen zondag ging het weer mis voor Winter, voor wie 2025 bepaald niet lekker begonnen is. Tijdens de topper tegen Amsterdam deed ze aan de bal niet zo heel veel geks, maar schoot het weer in haar bovenbeen. ‘Ik baal enorm. Alles was goed. Het gevoel, de kracht en de metingen. Ik had zo hard gewerkt voor mijn herstel. En nu moet ik nog een keer.’

Voor Winter is het nog even wachten op een uitslag. Haar ‘graad’ is nog onduidelijk. Maar de beelden van de MRI heeft ze al bekeken. En dat stelt ze een klein beetje gerust. Het ziet er namelijk minder heftig uit dan in januari. ‘De pees ziet er beter uit en er is minder vocht te zien’, vertelt Winter, als ongeschoold radioloog.

‘Het is drie wedstrijden goed gegaan’, vertelt Winter. ‘We zijn aan het achterhalen hoe het kan. Ik trainde wel mijn eerste week weer mee met Oranje. Dus de indeling van mijn week was anders en ik had meer trainingen’, vertelt ze. ‘Ik vind het heel taai. Ik was zo blij dat ik weer kon spelen. Het liep zo lekker in het team. Dat vind ik het ergste. De kans bestaat dat ik ook de play-offs mis. We werken al ruim 3,5 jaar naar de landstitel. Ik wil het straks meemaken.’

Twee beginnend internationals 

Een barslechte timing voor de twee spitsen. Winter sloot eind vorig jaar aan bij Oranje en speelde twee interlands in Argentinië in december. Dicke werd vorige maand door bondscoach Raoul Ehren toegevoegd aan de trainingsgroep van Oranje als stagespeelster vanwege haar goede prestaties. ‘Ik heb nog even met hem gesproken. Dat was positief. Hij wil dat ik straks weer aansluit, als ik weer fit ben. Misschien dat dat in juni al lukt, maar dat weten we nog niet.’

Foto: Willem Vernes

Winter miste de trainingstrip in Valencia en de Pro League-wedstrijden in India al door haar eerste blessure en die lijst wordt nu langer. ‘Ik vond het supervet om aan te mogen sluiten en wil nog heel veel meemaken. Maar de kans wordt me nu ontnomen door mijn eigen lichaam. Ik baal dat ik niet kan vechten voor mijn plekje.’

Het tweetal vindt gelukkig wat steun aan elkaar. ‘We gaan er alles aan doen om ons team te steunen’, verzekert Winter. Met de EHL van volgend weekend zullen ze dan ook samen naast de dug-out staan, net als zaterdag tegen Hurley. ‘Ik wil het ook niet missen. Zo blijf je toch nog onderdeel van de groep’, vertelt Dicke voor wie dit nieuwer is dan voor Winter.

‘Ik heb ook in zo’n zuurstoftank gezeten’, vertelt Winter. ‘Toen ik hoorde dat Jip het ook ging doen, heb ik haar meteen gezegd dat ze boekjes moest halen. Je telefoon mag niet mee naar binnen.’ Dicke lacht: ‘Ik ben net even bij de Bruna geweest, want ben nu al klaar met de woordzoekers. Tijd voor Sudoku’s en kruiswoordpuzzels.’