Ze speelde achttien seizoenen in de Hoofdklasse. Eigenlijk wilde ze daar wel een negentiende jaar aan toevoegen, bij HGC. Totdat er een kans kwam die ze niet kon laten lopen. Daardoor speelt Margot van Geffen haar laatste officiële wedstrijd niet in Nederland, maar in Australië.
Ze is druk aan het inpakken. Aan het voor-verhuizen. Leeft tussen de dozen in haar appartement in Scheveningen. ‘Op 5 september stap ik het vliegtuig in. Dus is het inmiddels wel tijd om een beetje op te ruimen. Een deel van de spullen kan in hier in Nederland opslaan. De rest gaat mee op reis. Ik kan niet wachten tot het zo ver is.’
De bestemming van de 265-voudig international is Adelaide. Of beter gezegd: de club Adelaide Fire. Een keuze die samenhangt met het plotse einde van haar loopbaan als international. Begin april kreeg de Brabantse ijzervreter te horen dat ze niet meer voor kwam in de plannen van bondscoach Paul van Ass.
Opeens was haar droom om voor de derde keer olympisch kampioen te worden (na 2012 en 2021) voorbij. Natuurlijk deed dat haar veel pijn. Dat gevoel werd wel heel tastbaar, toen ze tijdens de Olympische Spelen met het gouden team van 2012 een bezoek bracht aan Parijs. ‘Het voelde wat dubbel om daar rond te lopen’, vertelt Van Geffen. ‘Het was mooi om daar met de meiden van Londen te zijn. Dat was uniek om mee te maken. Verder heb ik weinig wedstrijden gezien. Het volgen van het toernooi kwam nog wat te vroeg voor mij.’
Dit bericht op Instagram bekijken
De keuze voor het avontuur
Ze maakte ‘gewoon’ andere plannen. ‘Ik ging op vakantie. Was lekker op het strand of bij vrienden. Als ik aan het barbecuen ben, ga ik niet mijn schema op het Nederlands elftal aanpassen. De finale heb ik wel bewust gekeken. Was ook wel nieuwsgierig hoe het zou aflopen. Het blijft een raar idee, dat je een paar maanden daarvoor nog gewoon tussen die meiden stond. Maar het ging wel. Het was oké. Ik kon het hebben.’
Even terug naar die lente van dit jaar. Want vlak nadat ongewenste nieuws over Oranje, kreeg Van Geffen een mailtje uit Australië. ‘De vraag was helder: of ik daar wilde hockeyen. Daar moest ik even over nadenken. Want ik had het naar mijn zin bij HGC. Wilde eigenlijk nog wel door met clubhockey. Maar dit was natuurlijk ook een mooie kans. Iets dat me energie gaf, na die teleurstelling bij het Nederlands elftal. Bovendien moest ik toch al verhuizen, omdat mijn huurhuis wordt verkocht. Er kwam dus een hoop samen.’
De competitie in Australië is intensief, maar kort. In december worden de prijzen verdeeld. ‘Het liefste wilde ik na de winter terugkomen bij HGC. Maar dat kon niet’, vertelt Van Geffen. De internationale regels schrijven voor dat spelers niet in een jaar in twee competities mogen spelen, die tegelijk lopen, zoals tijdens de eerste seizoenshelft het geval is. ‘Toen hebben mijn vriend en ik toch besloten om voor Australië te kiezen. Voor het avontuur. We hebben alleen een ticket voor de heenreis geboekt. Daarna zien we wel. We willen gaan reizen. We zeggen nu dat we voor een jaar of net wat langer die kant op gaan.’
Foto: Willem Vernes
Het anonieme afscheid
Het klinkt als een match made in heaven. Van Geffen maakte immers naam als een nietsontziende speelster, die nooit opgeeft en knetterhard werkt. Dat past prachtig in het profiel van de Australische powerspeelsters. ‘Ze zijn daar lekker fysiek, inderdaad. Dat ligt me wel’, lacht Van Geffen. ‘Ze kunnen enorm de beuk erin gooien. Daarin zijn ze nog wel erger dan ik. Maar ik vind het vooral mooi hoe intens ze daar met sport omgaan.’
‘Ik heb al een beetje gekeken hoe het er daar uit ziet. Wel leuk. Het veld ligt in een kuil, daaromheen zit het publiek. Ik kan me dat nog herinneren van de wedstrijden die ik daar met Oranje speelde. Veel publiek dat om het veld heen zat, op kleedjes. Een beetje aan het picknicken en ondertussen hockey kijken. Klinkt wel goed, toch?’
Ze vindt het ook wel wat gek. Om zo, in alle anonimiteit, te vertrekken uit de Hollandse hockeywereld. Zonder een erehaag, bloemen en een passend eerbetoon. Het staat in schril contrast met de manier waarop haar generatiegenoot Eva Drummond werd uitgeluid bij haar laatste competitieduel. ‘Ik doe nu nog de voorbereiding mee bij HGC, om fit te blijven. Dus dat voelt een beetje als mijn afscheid. Ik kijk vooral uit naar dat bijzondere laatste hoofdstuk. Eentje die ik echt niet had verwacht, maar ervoor zorgt dat ik straks met een glimlach sta te hockeyen. Dat weet ik zeker.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.