Vervoort verlaat Rotterdam: ‘Voel dat ik afstand moet nemen’

Brian Vervoort vertrekt na zeven seizoenen bij de dames van Rotterdam. Hoewel de chemie naar eigen zeggen niet op was, vindt de hoofdcoach dat het tijd is voor een frisse wind. Voor de groep en voor hemzelf. ‘We zijn nog niet klaar met elkaar, maar het is misschien wat te comfortabel geworden.’

Het was juni 2023 toen Vervoort een handtekening verwijderd was van een opzienbarende overstap naar de dames van Amsterdam. Een toptransfer. Toch besloot hij zijn krabbel uiteindelijk niet te zetten. Want, zo vertelde hij eerder, was hij naar zijn eigen idee nog niet klaar in de havenstad. Nu, zeven maanden later, voelt het voor de Rotterdammer wel zo. 

‘Ik loop al mijn hele leven rond op de club’, vertelt Vervoort. De oefenmeester stond niet alleen de afgelopen vijf jaar aan het roer bij de damesploeg, die hij uiteindelijk naar de Hoofdklasse hielp, maar vervult al bijna twintig jaar verschillende functies bij Rotterdam. ‘Het waren prachtige jaren, maar het voelt of ik afstand moet nemen. Het is in de afgelopen tijd misschien wat te comfortabel geworden. Het is tijd voor een frisse wind. Voor de groep en voor mezelf.’

Aanstaand babygeluk 

Komende zomer verwacht Vervoort zijn eerste kindje. Zijn leven is het afgelopen jaar al behoorlijk veranderd, maar staat vanaf juni helemaal op zijn kop. Als hij vertelt over het aanstaande geluk, klinkt de trots in zijn stem. Zijn gezin staat op één. Maar als een club zich meldt, neemt hij zeker zijn telefoon op. ‘Het is ook voor mij tijd voor een stap omhoog. Als er zich een avontuur aanbiedt en ik krijg er energie van, doe ik dat. Maar het moet passen in het hele verhaal. Het kan van alles zijn. Ergens als assistent, of zelfs een functie bij de mannen. Maar komt dat niet, dan is dat ook oké. Ik heb een fulltime baan in de mode-industrie. Ik heb de luxe dat ik niet afhankelijk ben van coachen. Maar als er iets komt wat gaaf is, zie je me zeker terug.’

Foto: Willem Vernes

Maar voor het zover is, wacht Vervoort nog een pittige tweede seizoenshelft. Want Rotterdam staat op de allerlaatste plaats in de Tulp Hoofdklasse. Een plek die na tien speelrondes directe degradatie betekent. ‘Ik weet zeker dat we in de Hoofdklasse kunnen blijven. De club en de groep is veel te goed om te staan waar we nu staan’, zegt Vervoort met nadruk. De afgelopen winter is het team regelmatig bij elkaar gekomen. ‘Het was telkens net-niet. Dat hebben we in de eerste seizoenshelft niet om kunnen draaien. We moeten mentaal en fysiek 110 procent fit zijn. We dachten onbewust te vaak dat we het met honderd of negentig procent wel konden fixen. In die situatie zitten we nou eenmaal niet. We hebben te weinig als team gespeeld. Je gaat na de winter een ander Rotterdam zien. We gaan het rechttrekken met elkaar. Ik hoop met heel mijn hart dat de ploeg volgend seizoen weer in de Hoofdklasse speelt.’

Je gaat na de winter een ander Rotterdam zien. We gaan het recht trekken met elkaar. Ik hoop met heel mijn hart dat de ploeg volgend seizoen weer in de Hoofdklasse speelt. Brian Vervoort

De middenmoot of daarboven

Rotterdam moet ondanks de onzekerheid van het lijfsbehoud snel op zoek naar een opvolger. Iets waar de dertiger zich geen zorgen om maakt. ‘Ik denk dat deze ploeg een van de meest interessante teams is om te coachen’, vertelt Vervoort. ‘Met zoveel talent in de jeugd kun je bouwen.’ Maar waar moet zijn opvolger nog meer aan voldoen? ‘Het moet iemand zijn die het Rotterdamse DNA kent. Bovendien hoop ik dat talenten uit de jeugd een kans krijgen. We hebben een waanzinnige juniorenlijn. Dat is een van onze kwaliteiten. Deze groep hoort uiteindelijk thuis in de middenmoot of daarboven.’

Foto: Willem Vernes

Over zeventien jaar een nieuwe topspits

En die ontwikkelingen blijft Vervoort ook volgen. Vanaf de zijlijn, of vanuit een andere functie. Want een nieuwe ervaring gaat hij niet uit de weg. Heeft hij zich, zeker gezien de tegenvallende resultaten, nooit gebaald dat hij niet inging op het aanbod van Amsterdam? ‘Als Amsterdam belt, moet je daar serieus naar kijken’, vertelt Vervoort. Dat is wat hij afgelopen zomer deed. ‘Het is ook een compliment, als een topclub je benadert’, geeft hij toe. Toch ziet hij het niet als een gemiste kans. ‘Ik sta nog altijd achter mijn keuze. Als je tekent, doe je dat voor langere tijd. Die zekerheid had ik niet.’

‘Over een jaar of zeventien jaar ben ik sowieso weer op de club te vinden hoor’, besluit hij. Hij moet lachen. ‘Dan zit er vast een nieuwe topspits in dames 1. Maar dan zit ik niet in de dug-out’, grapt hij. ‘Het is niet verstandig om je eigen dochter te coachen.’