Als er één hockeyer is die weet hoe het is om alles te geven voor olympisch goud, dan is het Agustin Mazzilli wel. De 31-jarige Argentijnse aanvaller van Pinoké – momenteel herstellende van een knieblessure – wil nog één keer alles opgeven voor zijn ultieme droom: goud in Tokio. ‘Als we daar wekenlang dertig kilometer per dag voor moeten rennen, dan is het me dat waard. It’s all mentality.’
2020 is voor iedereen een bijzonder jaar, en ook Mazzilli kijkt vooral terug op een jaar vol uitersten. In het jaar dat COVID-19 de (sport)wereld overheerst, worstelt de Argentijn met blessureleed, maar werd hij ook voor de tweede keer vader van een zoon. ‘De geboorte van Salvador maakt natuurlijk heel veel goed. Ja, het is een bijzonder jaar, maar eigenlijk gaat het wel lekker met me. Moeder en zoon maken het gelukkig goed. Ik geloof erin dat de Spelen doorgaan, zij het met maatregelen en zonder publiek. En met mijn knie gaat het steeds beter.’
In de eerste seizoenshelft stond Mazzilli twee maanden lang met een pijnlijke knie op het veld. Ruim een week nadat de Tulp Hoofdklasse Heren opnieuw werd stilgelegd, liet de 225-voudig international zich snel opereren. Pijn of geen pijn, de vriendelijke Argentijn doet er alles aan om komende zomer opnieuw op het olympische toneel te verschijnen.
Bijzonder weerzien met Retegui
Volgende maand reist Mazzilli met zijn vriendin Guillermina en zoons Baltazar en Salvador af naar Buenos Aires. Hij verblijft in ieder geval tot februari in zijn geboortestad en sluit eindelijk weer aan bij de nationale ploeg. ‘De meeste jongens zijn al een tijdje in training, maar ik wilde niet vliegen met twee kleine kinderen zonder dat ik mijn vriendin kon helpen.’
Bij de nationale ploeg volgt een bijzonder weerzien met Carlos Retegui, de bondscoach die Argentinië in 2016 naar olympisch goud loodste. Retegui was even weg bij de Argentijnse mannen, maar de coach zit inmiddels op de plek van de gestopte Germán Orozco – die het werk als bondscoach uitputtend noemde. ‘Ik ben blij dat Carlos terug is’, zegt Mazzilli over de rentree van Retegui in de dug-out van Argentinië. ‘Mentaal sloopt hij je, maar tegelijkertijd weet hij ons daarmee te raken. Hij is de beste coach die ik ooit heb gehad.’
Carlos Retegui, bondscoach van Argentinië, op archiefbeeld. Foto: Willem Vernes
Er volgt een lachsalvo dinsdagochtend aan de andere kant van de lijn. De normaal zo rustige Mazzilli ratelt aan één stuk door wanneer hij terugblikt op de Olympische Spelen in Rio en vooral de aanloop daar naartoe. Drie jaar voor de Spelen van Rio werd Retegui aangesteld. Hij gooide de trainingsarbeid van de Argentijnen drastisch omhoog.
‘It’s crazy. It’s completely crazy’
In plaats van vijftien uur per week moesten Mazzilli en zijn ploeggenoten soms wel dertig uur opdraven op het trainingsveld. Een jaar later deed Retegui daar nog een schepje bovenop. De Argentijnen werden geacht een maand lang dertig kilometer per dag te rennen. De hockeyer van Pinoké kan zijn lach niet inhouden: ‘It’s crazy. It’s completely crazy.’
Matias Paredes en Agustin Mazzilli op archiefbeeld. Foto: Willem Vernes
Mazzilli schetst een trainingsdag bij de Argentijnse nationale ploeg. ‘We trainen ’s ochtends van acht tot half één. Daarna eten we en slapen we een uurtje. In de middag volgt opnieuw een training van tweeënhalf uur. En dan de volgende dag dat riedeltje opnieuw.’ Of dat geen aanslag op het lichaam is van een 31-jarige sporter? Volgens Mazzilli niet per se. ‘Het is een mentale kwestie. Het lichaam volgt de mentale gesteldheid.’
Voorlopig nog geen dertig kilometer voor Mazzilli
Maar toch, als Retegui volgende maand de international van Pinoké aanspoort om opnieuw dertig kilometer per dag te rennen, weigert hij vooralsnog. ‘Op dit moment kan dat niet met mijn knie. Dus laat ik het voorlopig aan de jonkies over. Zodra ik het fysiek kan bijbenen, haak ik graag aan. Ik geloof namelijk in een nieuwe gouden medaille op de Spelen van Tokio.’
De vraag blijft of Mazzilli daar als speler bij zal zijn. Ook hij blijft in het ongewisse. Hoelang het gaat duren voordat hij weer fit is? ‘Ik weet het niet’, klinkt hij enigszins somber aan de telefoon. ‘Bij de ene sporter duurt het drie maanden, maar bij anderen negen maanden.’
Agustin Mazzilli tijdens zijn schouderblessure. Foto: Koen Suyk
Het is na een schouderkwetsuur de tweede grote blessure van Mazzilli, de airdribbelaar pur sang. ‘Ik hoop dat mijn herstel niet zo lang duurt als bij mijn schouderblessure. Voor het herstel van mijn schouder stond zes maanden, maar dat werden er uiteindelijk vier. Dat geeft vertrouwen. De tijd zal mijn grootste tegenstander zijn om Tokio te halen. Ik hoop over twee weken weer redelijk normaal te kunnen lopen.’
4 Reacties
luchtisblauwgrasisgroen
Hoop dat hij spoedig hersteld, toch knap hoe Argentinie telkens weer zulke goede spelers heeft. Is er al bekend of Peillat weer wordt opgeroepen? Zou toch jammer zijn als hij er niet bij is.
rustaaagh
Idd jammer als hij er niet bij is. En zeker knap dat ze telkens goede spelers hebben. Veel wat kleinere maar wendbare spelers. Die worden in Nederland al in de F, E6 en E8 uit geselecteerd omdat ze fysiek vaak ten onder gaan en/of andere spelers (fysiek) een voorsprong hebben.
Eelco Houwink
Iets waar jou lichtend voorbeeld Beugelsdijk overigens niet veel last van heeft ondervonden..
rustaaagh
@bezinewage, Gan wepâhsaunlijk wogde? Maar die was vast jong sterk.