Opeens was-ie er zaterdag weer. Teruggekeerd uit zijn hockeypensioen, in een vol Wagener Stadion. Omdat zijn club hem simpelweg nodig had. Billy Bakker (36) maakte zijn rentree bij Amsterdam tegen Bloemendaal. En dat zorgde, ondanks de 1-2 nederlaag, voor een dikke glimlach bij de 236-voudig international. ‘Ik hoorde een uur van tevoren dat ik de corner moest stoppen.’
Het leek zaterdag alsof Bakker in een tijdmachine was gestapt. Als je een foto van zijn laatste weken bij Amsterdam uit 2021 naast die van nu legt, zie je bijna geen verschil. Nagenoeg hetzelfde kapsel. Net als toen het rugnummer 8. Hetzelfde hagelwitte zweetbandje op dezelfde pols. Dezelfde stick zelfs. Alleen zat de aanvoerdersband niet meer om zijn arm. Die droeg hij wel tijdens zijn laatste wedstrijden als tophockeyer.
Na zijn veertiende en achteraf gezien laatste clubseizoen speelde hij het EK en de Olympische Spelen, waarop hij met Oranje werd uitgeschakeld in de kwartfinale. Daarna kondigde hij zijn afscheid aan. ‘Dat was ook de laatste keer dat ik een interview heb gegeven’, zegt de aanvaller lachend op het veld van zijn Wagener. Een plek waar hij niet meer standaard wordt ingezet als speler van Heren 2, waarmee hij meestal op veld 4 speelt, pal naast het stadion.
Bakker in duel met Bloemendalers Jan van ’t Land en Jasper Brinkman. Foto: Bart Scheulderman
Liever niet rennen op vakantie
Hij stapt met een dikke grijns uit de mêlee van spelers. Vindt het stiekem wel mooi dat er aandacht is voor zijn rentree. Alsof er helemaal niets veranderd is, staat de Amsterdamse jeugd voor hem in rij voor een handtekening. Bakker werd twee dagen voor De Klassieker gebeld door Amsterdam-coach Rick Mathijssen. Die zat nogal krap in zijn spelers. Robbert Kemperman, Dayaan Cassiem en Sam Steins Bisschop werden met lichte klachten gespaard richting de play-offs. Siem Schoenaker heeft een kruisbandblessure. Bovendien was het meivakantie en waren veel mogelijke invallers uit de jeugd op vakantie. En ja, Bakker staat op de spelerslijst. Daarvan is-ie nooit van verdwenen.
‘Maar het was nog nooit nodig om in te vallen’, vertelt Bakker. ‘Totdat Rick contact opnam. Ik was op vakantie, aan de Belgische kust. Ik had mijn gezin beloofd om tot vrijdag te blijven, zodat ik zaterdag mee kon doen. Ik heb dus niets meegetraind.’ Hij schiet in de lach. ‘Rick vroeg of ik nog een beetje wilde rennen op vakantie. Ik heb gezegd dat ik dat beter niet kon doen. Als ik vrijdag was gaan rennen, was ik de wedstrijd met spierpijn begonnen.’
Het was slim dat de voormalige Oranje-captain zichzelf spaarde, daar aan het strand van Knokke. Hij had aan speeltijd geen gebrek. Na een minuut of acht werd Bakker voor het eerst ingewisseld in de voorhoede en daarna draaide hij vol mee in het wisselschema. Hij moest zelfs nog in actie komen als cornerstopper. ‘Ha ja, dat hoorde ik ook pas een uurtje voor de wedstrijd. Ik moest even oefenen. En bij de eerste corner kon ik meteen aan de bak. Toen zat Floris Middendorp, die eigenlijk zou stoppen, op de bank. Ach prima, als ik zo kan helpen.’ Hij veegt het zweet van z’n voorhoofd. ‘Man, ik heb bijna dertig minuten gespeeld. Vond ik best veel.’
Bakker in de line-up bij Amsterdam. Foto: Bart Scheulderman
Van Heren 9 naar Heren 2
Bakker is een echte liefhebber, die zijn stick nooit echt heeft opgeborgen. Na de Spelen van Tokio sloot hij aan bij Amsterdam Heren 9. Een vriendenteam. ‘Was megaleuk’, blikt Bakker terug. ‘Met die gasten zijn we één of twee klasses omhoog geklommen. Daarna ben ik naar Heren 2 gegaan. Daar spelen we met veel gasten van mijn generatie, zoals Mirco Pruijser, Constantijn Jonker en Glenn Schuurman. Dat ik met hen speel, is de reden dat ik nog wel enigszins aardig voor de dag kan komen.’ Hij kijkt naar zijn eigen lijf. ‘Ik mag fysiek gezien niet klagen, toch? Ik heb ook niet getwijfeld om vandaag mee te doen.’
Zijn comeback was al spraakmakend en mooi, maar had zelfs het predicaat ‘legendarisch’ kunnen krijgen. Drie minuten voor tijd kwam Bakker een paar centimeter tekort om een voorzet van Floris Middendorp binnen te tippen. De potentiële 2-2 zeilde net aan zijn stick voorbij. ‘Dat was wel heel erg leuk geweest’, vindt ook Bakker. ‘Maar ik heb er alsnog van genoten hoor. Ik beleef het heel anders dan vroeger. Toen was ik er veel meer mee bezig. Maakte ik me druk over allerlei details. Topsport is een verslaving. Dat gevoel krijg je niet zo snel van iets anders. Dan is het heel leuk dat je weer een keer mee mag doen.’
Meedoen in de play-offs?
Of het zijn enige optreden als invalkracht is, dat weet Bakker nog niet. Dat hangt natuurlijk van de fitheid af van de Amsterdam-selectie, die toeleeft naar de play-offs. En ook daarin zou Bakker mogelijk zijn opwachting kunnen maken. ‘Ik moet even goed rekenen. Maar ik heb wel een wedstrijd of twaalf gespeeld in het tweede. Dat is een opleidingsteam, dus volgens mij tellen die wedstrijden ook mee voor het eerste. Dus als ik zondag ook speel, heb ik minstens veertien keer meegedaan. Dan mag ik in de play-offs meedoen toch? In theorie?’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.