Blessureleed heeft Jasper Luijkx veranderd, maar niet klein gekregen

Vorig jaar zomer dacht Jasper Luijkx er serieus over na om na lang blessureleed een punt te zetten achter zijn topsportloopbaan. Na goede gesprekken met Kampong besloot de 25-jarige aanvaller zich toch op de spelerslijst te zetten. De coronapandemie en twee hamstringblessures begin dit jaar stonden tot dusver een rentree in de Tulp Hoofdklasse in de weg, maar: ‘Dit seizoen wil ik zeker nog minuten maken. Ik ben nu nog aan het revalideren, maar kan deze week weer aan de slag met bal en stick.’

Het verhaal van Luijkx is er een van vallen en opstaan, van pech en doorzettingsvermogen. De afgelopen twee jaar speelde hij niet eens een handvol wedstrijden. Zijn laatste duel voor Kampong was op 29 september 2019 tegen Pinoké. In het Amsterdamse Bos raakte hij voor de tweede keer zwaar geblesseerd aan de knie.

Drie operaties

De problemen met het gewricht begonnen in 2017. Daarna kwakkelde Luijkx met zijn knie. Het ongemak hield hem vervolgens een jaar aan de kant en nadat hij weer was aangesloten bij Kampong ging het vervolgens tegen Pinoké weer mis. De diagnose was pittig: voorste kruisband gescheurd, een beschadigde buitenste knieband en een botkneuzing. In oktober 2019 lag Luijkx voor de derde keer binnen korte tijd op de operatietafel.

Jasper Luijkx in duel met Mats de Groot tijdens het hoofdklasseduel tussen Kampong en Bloemendaal. Foto: Koen Suyk

‘Na de laatste operatie verliep de revalidatie goed, maar ik deed het wel rustiger aan. Ik wilde mezelf niet over de kling jagen. Ik begon te twijfelen of ik wel door wilde gaan met hockey en op een gegeven moment was ik in mijn hoofd er redelijk zeker van om te stoppen’, zegt Luijkx.

Toch op spelerslijst

Kampong wilde de aanvaller die met de club twee landstitels won niet zomaar laten gaan. ‘De mensen van de club zeiden tegen me: doe je ding. We willen jou er graag bij hebben en houden een plek op de spelerslijst open. Als je uiteindelijk niet wilt, dan even goede vrienden. Ik dacht: ik moet revalideren en met het hockey had ik dan toch een soort van stok achter de deur of zo. We waren open en transparant naar elkaar toe. Ik kwam als nummer 22, 23 op de spelerslijst.’

De club legde Luijkx geen druk op. In zijn eigen tempo kon hij gaan werken aan zijn herstel. Dat de competitie afgelopen oktober na zeven speeldagen opnieuw werd stilgelegd vanwege het coronavirus kwam hem achteraf gezien eigenlijk wel goed uit.

Aansluiten bij team

‘Het was mentaal zwaar om langs de kant naar de ploeg te kijken. Dat er geen wedstrijden waren, was eigenlijk wel fijn’, zegt Luijkx over de coronastop. ‘Ik kon in die periode ook rustig aansluiten bij de ploeg. De internationals trainden bij Oranje, dus hierdoor was de drempel om in te stappen voor mij lager. De techniektrainingen in kleine groepjes waren dan voor mijn ploeggenoten frustrerend, maar voor mij juist leuk.’

‘Het ging ook verbazingwekkend goed’, gaat Luijkx verder. ‘Het voelde ook beter dan de vorige keer en ik begon het ook steeds leuker te vinden. Ik heb nooit getwijfeld aan het leuke van hockey, want het spel is hartstikke leuk. Maar, als je problemen hebt met je lichaam vraag je jezelf wel af: is het nog wel leuk? Omdat het instapmoment laagdrempelig was, was het een stuk makkelijker voor me. Het viel eigenlijk perfect in elkaar.’

Jasper en Pepijn Luijkx na het winnen van de landstitel met Kampong in 2018. Foto: Koen Suyk.

Opstartproblemen

Beetje bij beetje kwam het hockeygevoel weer terug bij Luijkx. Hij verheugde zich op de partijtjes op de training. Eindelijk weer volle bak gaan na 2,5 jaar amper gespeeld te hebben. Het was dan misschien ook wel logisch dat Luijkx te maken kreeg met opstartproblemen. ‘Het was zwaar, maar er waren meer teamgenoten die in hetzelfde schuitje zaten. We hebben tegen elkaar gezegd, dat we er tegenaan gaan.’

De tegenslagen hebben hem niet klein gekregen, maar al het blessureleed heeft hem wel veranderd bekent Luijkx. ‘Het is zwaar geweest, maar ik heb niet bij de pakken neergezet. Ik heb mijn studie afgerond en heb een baan, daar haal ik ook heel veel energie uit. Het klinkt zweverig, maar ik heb een andere kijk op het leven gekregen. Als er iets gebeurt, dan gebeurt het. Ik kijk nuchter tegen de dingen aan. Ik ben volwassener geworden.’

Niets te klagen

Inmiddels is Luijkx op de weg terug. Hij wil dit seizoen minuten maken voor Kampong, daarna ziet hij wel of hij er nog een seizoen aan vastplakt. ‘Ook al ben ik nummer 22, 23 op de lijst, ik wil me nog steeds bewijzen. Ik merk ook dat ik mij steeds meer betrokken voel bij het team. Op dit moment weet ik nog niet of ik doorga. Ik ga daar later over in gesprek. Hockey is hartstikke leuk om te doen, maar er zijn nu ook andere dingen. Het gaat goed met me en ben lekker aan het werk. Over het leven heb ik niets te klagen.’