Bloemendaal weet weer wat winnen is. De succesvolste club uit de Nederlandse hockeyhistorie won donderdag op het eigen Kopje de Klassieker tegen Amsterdam: 5-3. Het was voor de thuisploeg de eerste zege in vier duels. Amsterdam verloor voor de tweede keer dit seizoen en raakte zijn eerste plaats kwijt aan Oranje-Rood.
Het applaus klaterde van ’t Kopje. Als vanouds, zou je bijna zeggen, Alsof er geen mini-crisisje plaats heeft gevonden. De handen gingen de lucht in bij Bloemendaal, waar de spelers elkaar op de schouders klopten en omhelsden. Met een dikke glimlach liepen ze terug naar hun dug-out, om snel iets warms aan te doen. Ze hadden alle reden tot juichen. Ze deden namelijk weer helemaal mee.
Het was natuurlijk een opluchting voor Bloemendaal, dat na drie titelloze jaren weer zo graag een gooi wil doen naar de schaal. Om die ambities waar te maken, was een zege op deze frisse, maar kurkdroge donderdagavond wel erg welkom. Bloemendaal had de afgelopen weken namelijk de wind flink tegen. Zondag ging Bloemendaal ook verrassend kopje onder tegen promovendus Laren (3-2), dat het hele seizoen nog niet gewonnen had. Een week eerder verloor de 22-voudig kampioen de topper tegen Oranje-Rood (3-4). Weer een weekend daarvoor knikkerde het Engelse Old Georgians – met veteraan Ashley Jackson – Bloemendaal via shoot-outs uit de EHL.
Aan die misère kwam donderdag dus een eind. Dat gebeurde zonder Casper van der Veen, die nog kampt met knieklachten. De Jong Oranje-international ontbrak een week eerder ook tegen Laren. Naast de dug-out keek de spits toe, met een flinke constructie om zijn been. Over de start van zijn ploeg zal de aanvaller weinig geklaagd hebben. Want vanaf het begin nam Bloemendaal het initiatief, wat na zes minuten de eerste twee corners van de wedstrijd opleverde. Clubtopscorer Teun Beins zag hoe de eerste bal al verpest werd, voordat hij kon slepen. Zijn tweede poging werd gekraakt.
Foto: Bart Scheulderman
Bloemendaal had daarmee de toon gezet voor het eerste kwart dat na dertien minuten in een stroomversnelling terechtkwam. De volgende cornerpoging van Beins leverde namelijk wel het gewenste resultaat op. De Brabander pushte hard langs Amsterdam-goalie Ollie Payne, die zondag tegen Pinoké zijn doel nog helemaal schoon hield. Binnen een minuut produceerde Amsterdam een antwoord. Burkhardt legde aan, voor op dat moment zijn vierde poging, en ook hij pushte raak. De wedstrijd was ontploft. Er was maar een richting waar de bal heen ging: naar voren. Vanaf de afslag zocht Bloemendaal dus weer de aanval. En inderdaad. Ook de corner die daaruit volgde, vloog erin. Weer was Beins het goudhaantje.
Heerlijke storm
Een heerlijke storm, die drie goals binnen anderhalve minuut opleverde. Het gaf natuurlijk hoop en moed aan Bloemendaal, na die zware weken. Misschien wel het belangrijkste voor de thuisploeg: ze bleven de aanval zoeken. Zonder in te kakken denderden ze door. Dat zorgde ervoor dat Amsterdam op de pijnbank terechtkwam. Want er lukte opeens wel heel veel bij Bloemendaal, dat via Jasper Brinkman (strafcorner) en Zach Wallace (intikker) uitliep naar 4-1. Een beetje geflatteerd was dat wel. Amsterdam kreeg namelijk ook wel kansen, maar ging daar lang niet zo zorgvuldig mee om. De allergrootste mogelijkheid was vier minuten voor rust voor Burkhardt, die een strafbal hoog over het doel van Maurits Visser pushte.
De eerste highfives vanuit het publiek werden in de rust al uitgedeeld. Uiteraard een beetje voorbarig, tegen het meest scorende team van de competitie. Dat dacht natuurlijk maar aan een ding: aanvallen. Hongerig ging Amsterdam richting de cirkel, waar Bloemendaal z’n tegenstander opwachtte. De bezoekers deden van alles om de muur te slopen. Maar veel verder dan een doorgeschoten strafcorner kwam Amsterdam niet. Door het gebrek aan ruimte werden sterren als Floris Middendorp en Mustapha Cassiem amper gevaarlijk.
Foto: Bart Scheulderman
Bloemendaal moest dus verdedigen, maar overleefde al die pogingen om de defensie echt te laten wankelen. Dat veranderde in het laatste kwart, toen Burkhardt Amsterdam weer hoop gaf. De captain van Amsterdam gaf zijn ploeg weer wat kleur op de wangen. Zijn 4-2 was een reddingsboei. Een teken van leven, met nog dertien minuten op de klok. Die slotfase werd nog iets spannender, toen Floris Wortelboer een gele kaart kreeg. Opeens gebeurde er weer van alles. Amsterdam zag middenvelder David Huussen hinkend naar de kant gaan met een beenblessure en Bloemendaal-spits Elian Mazkour joeg een backhand keihard tegen keeper Payne.
Daverende slotfase
Met een man meer ging Amsterdam op zoek naar ruimte, die er eerst niet was. Burkhardt mocht nog een keer slepen, maar trof de legguard van Visser. Aan de overkant verzuimde Bloemendaal een overtalsituatie uit te spelen en kwam er nog een strafcorner voor Beins, die ook gekraakt werd. De tijd glipte Amsterdam door de vingers. De aanvallen werden, inmiddels zonder keeper Payne, steeds directer en daarmee ook gehaaster. Bloemendaal kwam niet echt meer in gevaar en haalde met een diepe teug opgelucht adem na de 5-2 van Marco Miltkau, die de bal vlak voor tijd in het lege doel schoot. Dat Amsterdam vervolgens ook nog de 5-3 maakte, was vooral interessant voor de statistieken. De treffer van Mustapha Cassiem kwam echter veel te laat om nog voor hernieuwde spanning te zorgen in deze topper.
Een topper die ervoor zorgde dat Bloemendaal weer helemaal meedoet in deze heerlijke editie van de Hoofdklasse, waarin Amsterdam zijn eerste plaats uit handen gaf.
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.