Hij was eigenlijk al een jaar gestopt. Had zijn legguards amper aangeraakt. Maar dat was zondagmiddag absoluut niet te zien. Inval-keeper Christopher Combe pakte de ene na de andere shoot-out en werd de held van Hurley, dat ten koste van Tilburg het ticket voor de Hoofdklasse veiligstelde.
‘Hoeveel ik er gestopt heb? Ehh…Ik denk vijf. Eentje schoten ze naast, toch? Het kan ook zes zijn.’
Het is geen gespeelde nonchalance van Combe, vlak na het idiote slot van het zenuwslopende play-out-duel tussen Tilburg en Hurley. Er was bijna geen aanwezige op het terrein van de Brabanders die nog wel precies wist hoe de bizarre shoot-outserie, met veertien pogingen en twee strafballen, was verlopen. ‘Op een gegeven moment vroeg ik maar aan de scheidsrechter hoeveel er nog kwamen. Bleken we op matchpoint te staan. Ik had geen flauw idee.’
Hij veegt het zweet nog maar eens van zijn voorhoofd na de uitputtingsslag in Tilburg. Op zijn shirt laat zijn tijdelijke rugnummer al los. De tapejes die samen ‘111’ vormen, vallen er bijna vanaf. Het maakt de 31-jarige Combe allemaal weinig uit. ‘Ik was eigenlijk vorig jaar al gestopt. En ik nu stop nu weer. Die spullen gaan nu echt aan de wilgen.’
Foto: Willem Vernes
Ineens sprintjes
Het gebeurde allemaal op de dag die Hurley met een achterstand begon. Een 2-3 tussenstand, die het resultaat was van de eerste ontmoeting tussen de nummer elf van de Hoofdklasse en de runner-up van het tweede niveau. Na de tweede zestig minuten was het opnieuw 2-3, ditmaal in het voordeel van Hurley. De schade was dus gerepareerd. Tot dat moment was er voor Combe nog weinig aan de hand. Hij zat ‘gewoon’ op de bank bij zijn teamgenoten. Veel jongens waarmee hij drie jaar samenspeelde bij Hurley. Zijn rol veranderde toen de toeter ging, voor het einde van de wedstrijd.
Op dat moment begon de doelman ineens wat sprintjes te trekken, juist zo ver mogelijk buiten het zicht van de tegenstanders. Na een paar keer sjouwen, rekken en strekken, stak hij over. Richting de cirkel, waar de shoot-outs werden genomen. Toen was het voor iedereen duidelijk. Niet eerste keeper Mahinder Terlouw, maar Combe zou het klusje voor Hurley moeten klaren.
En dat was eigenlijk best logisch.
Foto: Willem Vernes
Het plakkende pak
Combe heeft namelijk nogal een reputatie op shoot-outgebied. Een jaar eerder speelde hij een hoofdrol toen Hurley via shoot-outs promoveerde ten koste van HGC. Maar dat was lang niet zijn enige (succesvolle) serie. Hij dreunt ze zondag achter elkaar op. ‘Bij Pinoké heb ik er twee gespeeld en gewonnen. Met Cartouche ook, hier op Tilburg. En vorig seizoen dus. Ik heb alleen met Hurley tegen ooit van Klein Zwitserland verloren. Maar toen had ik een spierscheurtje in mijn bovenbeen. Dus dit was mijn zesde keer, denk ik. En ik houd er steeds meer tegen.’
Een paar weken geleden werd-ie ineens weer gebeld door Hurley, waar Combe nog op de spelerslijst stond. ‘Mahinder had een hamstringblessure. Ik heb daardoor twee keer meegetraind en gespeeld tegen Pinoké, kort voor het einde van de competitie. Mijn pak plakte nog van de drank, van het promotiefeestje van vorig jaar. Richting de play-outs had ik met de staf afgesproken, dat ik erin kwam als het op shoot-outs uit zou draaien. Alleen zij wisten het.’
Foto: Willem Vernes
Nu weer spits in het bedrijfshockeyteam
De vergelijking was zondag pijlsnel gemaakt. Al door zijn eigen teamgenoten. Die kroonden hem direct na de wedstrijd tot ‘onze Paalman’. Inderdaad: naar de jonge inval-goalie van Amsterdam, die donderdag met zijn team via shoot-outs de landstitel won. ‘Ik ben wat ouder hè’, lacht Combe. ‘Uit de tijd van Jasper Cillessen en Tim Krul.’
Voor de dertigplusser zit zijn keepersloopbaan er nu écht op. Al zei hij dat vorig jaar natuurlijk ook. ‘Ik heb er geen tijd meer voor. Maar ik sta nog wel af en toe op het veld. Als spits, in een bedrijfshockeyteam. Ook gewoon in het Amsterdamse Bos, maar dan op veld 3. Gaat best goed, hoor. Ik scoor er meestal een of twee per wedstrijd.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.